To smutne

kiedy  żałoba przeradza się w groteskę.

Według Macierewicza generał "swojego prezydenta bronił do samego końca. Aż do zderzenia z ziemią," ale w jaki sposób bronił, skoro "nikt nie odnalazł jego głosu, nikt go nie usłyszał"?

Jeżeli  spokojnie siedział w salonie generalskim, to bronił tak samo jak wszyscy pasażerowie tupolewa, w tym posłowie PO i innych ugrupowań PiSowi nieprzychylnych.  

Uroczystości żałobne dopuszczają górnolotną poetykę, ale są granice, po przekroczeniu których słowa zaczynają bardziej pasować do kabaretu, niż na cmentarz, a na to nikt zmarły nie zasługuje. 

Macierewicz umiejętnie spożytkował pogrzeb generała i pewnie będzie dążył, aby w kolejne cztery miesięcznice grzebać kolejnych ekshumowanych generałów, a potem przyjdzie sądny dzień - albo nie przyjdzie. Ze słów Kaczyńskiego i czynów Dudy wynika, że jednak przyjdzie. 

Na marginesie - co znaczy  "był gotów dla Ojczyzny poświęcić nawet swoje życie" - czyżby inni polscy żołnierze zdaniem ministra byli gotowi poświęcać tylko cudze życie.