Observed scale of the Tu-154M aircraft damage - the plane structure fragmentation
and a large scatter of its remains is plainly disproportionate
to the cause for such damage formulated in official reports of MAK
and KBWLLP Committees, i.e. the plane hitting the ground as integrated structure
when falling from small height with low velocity and low pitch angle. *)
Gdyby samolot tylko zderzył się z podłożem przy parametrach jak w Smoleńsku, to zniszczenia samolotu byłyby o wiele mniejsze .
Nawet gdyby z tą prędkością- 76 m/s Tu-154 uderzył w pionową ścianę, np. skałę to spory fragment kadłuba bliżej ogona przetrwał by w całości , pełnym obwodzie tylko z jakimiś uszkodzeniami.
Wniosek:
- taki stopień zniszczenia samolotu Tu-154 wynika z wybuchu lub innych działań osób trzecich a nie jest bezpośrednio skutkiem zderzenia samolotu z podłożem.
Skąd to wiadomo ? - ano na podstawie wykonanych symulacji takich zderzeń; np.
Nonlinear analysis of commercial aircraft impact on a reactor building—Comparison between integral and decoupled crash simulation
April 2014Nuclear Engineering and Design
Authors: Alexander Siefert 4.9 Virtual Human GmbH ; F.O. Henkel
file:///C:/Users/user/Downloads/1211_SMIRT_Paper_Div_III_144_Siefert_update_final.pdf
- zbadano jakie byłyby zniszczenia samolotu przy uderzeniu samolotu w pionową ścianę budynku reaktora ( a więc w ścianę o bardzo dużej wytrzymałości) przy różnych prędkościach aż do 160 m/s t.j. 2,1 razy większej niż Tu-154 w Smoleńsku, ale o skutkach zderzenia decyduje energia kinetyczna a ta była w tym przypadku większa aż 4,4 raza !!
Mimo tak dużej energii - końcowa cześć kadłuba przetrwała w pełnym obwodzie, co pokazuje ten rysunek:
https://zapodaj.net/35aee23fdb538.jpg.html
Przy prędkości 76 m/s przetrwałaby zapewne co najmniej połowa kadłuba:
Tak więc ta symulacja dowodzi, że w zderzeniu o małej energii - jak je określił w skali katastrof lotniczych dr Maciej Lasek- skutki zderzenia kadłuba samolotu z podłożem nawet w pozycji odwróconej nie mogły być takie jak to wyglądało na wrakowisku w Smoleńsku.
W szczególności zachował by się w całej objętości końcowy odcinek kadłuba.
O mechanizmie rozpadu samolotu pisali naukowcy z Instytutu Podstawowych Problemów Techniki:
Wskazanym jest dokonanie oceny, czego można
byłoby się spodziewać i jakie byłby prawdopodobne skutki, gdyby jednak faktycznie wówczas
doszło do zderzenia samolotu z ziemią. Taka analiza ryzyka jest bardzo ważna po to, by móc
właściwie ocenić bezwzględne konsekwencje decyzji i czynności, jakie maiły miejsce w tej fazie
lotu. Skutki hipotetycznego uderzenia samolotu TU-154M w ziemię przy podanych powyżej
uwarunkowaniach byłyby przede wszystkim stratami materialnymi – w postaci uszkodzeń i
zniszczeń samolotu, mierzone zaś ilością ofiar śmiertelnych byłyby bardzo ograniczone –
najprawdopodobniej dominująca większość pasażerów i załogi przeżyłaby to zdarzenie.
Powyższa ocena jest uzasadniona tym, że zakładając, iż samolot kontynuowałby zniżanie po
torze prostoliniowym, z prędkością 7.5 m/s, aż do zderzenia z ziemią, to takie zderzenie
nastąpiłoby około 6:40:54.75 UTC. Powierzchnia gruntu w miejscu zderzenia nachylona byłaby
wznosząco pod kątem około 2.3º w stosunku do poziomu, co biorąc pod uwagę kąt zniżania
samolotu około 5.7º daje efektywny kąt uderzenia 8º i prędkość samolotu prostopadłą do
powierzchni gruntu wynoszącą 10.5 m/s (przy prędkości równoległej 74.6 m/s), por. również
Rys. 4. Kadłub samolotu byłby pochylony niemal równolegle do powierzchni ziemi; około
4º=6.5º-2.3º dziobem do góry (6.5º to pochylenie kadłuba w chwili przewidywanego zderzenia
wg danych ATM QAR). Warto w tym miejscu przypomnieć, że typowa prędkość skoczka
spadochronowego, przy zetknięciu z ziemią to około 5 m/s. Skoczkowie spadochronowi
wykonują tysiące skoków tylko na własne nogi bez uszczerbku dla zdrowia a tym bardziej życia.
Zderzenie samolotu pasażerskiego z ziemią przy prędkości 10.5 m/s niemal całą dolną
powierzchnią jego kadłuba skutkowałoby głównie zgniotem przestrzeni bagażowej znajdującej
się pod podłogą przestrzeni pasażerskiej. To wyhamowałoby impet pionowy, po czym samolot
ślizgałby się po prostu po ziemi – być może z przełamaniem poprzecznym kadłuba, aż do
całkowitego wyhamowania prędkości poziomej.
file:///C:/Users/user/Downloads/AJ_On_using_TAWS_PL.pdf
Dla zderzenia w pozycji odwrotnej zniszczenia byłyby większe, jednak odcinek kadłuba w części tylnej byłby chroniony przez
statecznik pionowy; spora część energii zderzenia byłaby pochłonięta w trakcie odłamywania się statecznika.
I mamy przykłady tego typu katastrof gdy samolot upada w pozycji odwróconej a część kadłuba blisko ogona jest w takim stanie, że .. nawet drzwi się otwierają!! a pasażerowie opuszczają samolot o własnych siłach lub odnoszą tylko lekkie obrażenia.
Opinia Podkomisji:
Dotychczasowe prace i analizy w zakresie dotyczącym ofiar wykluczyły możliwość stopniowej
dezintegracji i niszczenia ciał pasażerów wyłącznie w wyniku przemieszczania się
po powierzchni ziemi lub niszczącego oddziaływania przeszkód terenowych, w tym drzew.
Przykłady podane m.in w notkach:
https://www.salon24.pl/u/niegracz/1027841,klamstwo-mak-przeciazenie-100g-udowodnione-katastrofologia-porownawcza
https://www.salon24.pl/u/niegracz/843599,razaca-niekompetencja-zespolu-laska-rozpad-kadluba-zniszczenia-tu-154
https://www.salon24.pl/u/niegracz/968873,aspekt-przezywalnosci-w-katastofach-lotniczych-o-malej-energii-smolensk
Upadek w pozycji bocznej; kąt ok 90 stopni
impet uderzenia analogiczny jak w Smoleńsku ( prędkość mniejsza ale kąt pochylenia większy).
https://www.salon24.pl/u/niegracz/1027841,klamstwo-mak-przeciazenie-100g-udowodnione-katastrofologia-porownawcza
1. Dwóch pasażerów opuściło kadłub przez tylne drzwi ewakuacyjne-
*) https://www.researchgate.net/publication/317003450_Disastrous_air_crash_and_two_investigations_with_different_results
