Polacy przegrali, ale pojutrze mogą wygrać.

Takie zdanie może odnosić się nie tylko do naszych wspaniałych szczypiornistów, ale również do naszych rządzących.

Piłkarze ręczni pod wodzą Bogdana Wenty mogą zagrać fantastycznie. Mogą również przegrać po słabym meczu. Ale widać, że to fachowcy, rozchwytywani w Europie profesjonaliści.

Trener Wenta, który z niejednego sportowego pieca chleb jadł, wie czego chce. Ma osobiste doświadczenia z gry i trenerki w różnych ligach i kadrach. Czasem ma kłopot z wyegzekwowaniem swoich koncepcji, ale zna szereg wariantów taktycznych, ma wizję gry.

Czy takie atuty ma premier Tusk? Czy ma rozpisane warianty w zależności od sytuacji „na boisku”? Czy jego „drużyna” to profesjonaliści, cenieni i rozchwytywani fachowcy? Czy w razie, gdy „mecz się nie układa”, ma pomysł na błyskotliwą reakcję, zmianę taktyki lub składu drużyny? Czy na ławce rezerwowych siedzą wartościowi zmiennicy gotowi do „mocnej zmiany”?

Wierzę, że w niedzielę biało czerwoni zdobędą brązowy medal. Ale nawet jeśli tak się nie stanie, możemy być pewni, że na parkiecie polscy szczypiorniści zostawią „krew, pot i łzy”, że będą grali na całego, z pasją, do końca. Dla samych siebie, swoich najbliższych, dla Polski. I w najgorszym możliwym przypadku będą czwartą drużyną świata.

Chciałbym o ekipie Donalda Tuska myśleć tak samo. Czy to naiwne oczekiwanie?