Małżeństwo to wynalazek ludzkości, który miał przywiązać mężczyznę - wojownika, myśliwego, wędrowca, poligamistę - do rodziny. Czyli do żony i dzieci. To jest tak oczywiste, że szkoda sobie strzępić język powtarzaniem tego. Małżeństwo to pan i pani, i koniec kropka. A że czasem zdarza się tak, że któraś ze stron małżeństwa odejdzie albo że pan czy pani okażą się bezdzietni? Trudno - wtedy mamy rodzinę niepełną. A jeśli oboje nie chcą mieć dzieci, a jednak zawierają małżeństwo? Trudno wnikać w takie szczegóły; zresztą powoływanie się na wyjątki, by rozwalić instytucję małżeństwa i rodziny, nie jest mądre ani przywzoite.
Zwolennicy "małżeństw" jednopłciowych mają jednak rzeczowe argumenty, że są przez prawo krzywdzone - takim przykładem jest na przykład kwestia dziedziczenia. Co prawda każdy może zrobić dowolny testament, ale, oczywiście, pozostaje ważna kwestia podatku spadkowego, która w małżeństwach ma zerową stawkę. Otóż nic prostszego, niż zmienić ustawę o podatku od spadku i darowizn w taki sposób, aby osoby dziedzicząca po partnerze, z którym było prowadzone wspólne gospodarstwo domowe, miały przypisaną stawkę zero. Natomiast wspólne rozliczanie podatkowe jest zarezerwowane dla małżeństw - właśnie ze względu na dobro dzieci i tu nie widzę specjalnej potrzeby (choć, oczywiście, dyskusja jest potrzebna; może są jakieś argumenty, które mi nie przychodzą do głowy_.
Prawda, jakie to proste? ...
Często poruszana kwestia odwiedzin w szpitalach czy informowania o stanie zdrowia to zwyczajne kłamstwo lub skrajna niewiedza. Chory i tak musi zawsze kogoś upoważnić do kontaktów ze szpitalem, i wcale nie musi to być mąż, żona ani nawet rodzina. Jeśli zaś chodzi o odwiedziny, to proszę mnie nie rozśmieszać, bo od tego dostaję zajadów: bywałam w dziesiątkach szpitali, w różnych miejscowościach, przez kilkadziesiąt lat, i nikt mnie nie pytał o to, dlaczego chcę odwiedzić chorego.
Tak, że tak :)
