Dobrze, że Premier RP Mateusz Morawiecki zerwał z koncepcją niedostatku
Moim skromnym zdaniem najlepszym wynalazkiem Prezesa Jarosława Kaczyńskiego jest Premier RP Mateusz Morawiecki. Dlaczego? - bo jako pierwszy zerwał w okresie transformacji w Polsce z koncepcją niedostatku….
A teraz trochę o programie gospodarczym i podatkach…
Programy gospodarcze w medialnych kampaniach wyborczych sprowadzają się do propagowania idei tańszego państwa często sprowadzanego do prostych haseł np. „15x15x15”. Wszyscy politycy chcieliby z „barków społeczeństwa” zdjąć ciężar państwa. Każdy program gospodarczy jest realny, o ile odpowiada pewnym politycznym rzeczywistością.
W skrócie tanie państwo sprowadzone jest do twierdzenia, że „niższe” podatki to mniejsze wydatki i mniejsze państwo. Rzeczywistość gospodarcza jest bardziej skomplikowana. Zmniejszenie wpływów podatkowych, gdy państwo polskie topi się w deficycie, przy stałym wzroście długu publicznego, mogłoby doprowadzić do powtórki z Argentyny.
W normalnych państwach zwykle, gdy chce się zmniejszyć podatki, to kilka lat wcześniej zaczyna się zmniejszać wydatki publiczne. Podatki obniża się po sprawdzeniu, że zmiany zaczęły funkcjonować i zniknęły koszty dostosowań i wydatki przejściowe. Prawdą jest, że niskie podatki stymulują rozkwit przedsiębiorczości, ale zanim pieniądze zaczęłyby płynąć do budżetu, Polskę dopadłby „kryzys argentyński”!
W dzisiejsze Polsce spór gospodarczy nie powinien dotyczyć wielkości podatków ale czym powinno zajmować się państwo, jakie świadczenia zapewnia się obywatelom, a o co obywatele muszą zatroszczyć się sami.
Należy zdefiniować co ma być „dobrem czysto publicznym” ( definicja P.A. Samuelsona) dla społeczeństwa polskiego. Po wyciągnięciu wniosków oraz przeprowadzeniu analiz należy oszacować koszty potrzebne na podtrzymanie funkcji niezbędnych państwu. Dopiero po tych zabiegach, można myśleć o ile można zmniejszyć dochody budżetu państwa i samorządów.
Przy ustalaniu podatków należy uwzględnić cechy charakterystyczne (według J.M. Buchanana) takie jak:
1.Podatek jest nowy.
2.Dochody z opodatkowania są jednoznacznie przeznaczone na sfinansowanie określonego dobra publicznego.
3. Korzyści płynące z owego dobra mają charakter bieżący.
4.Wysokość podatku na jednostkę dobra, obciążającego podatnika, nie zależy od jego zachowania ani od zachowania jego współobywateli.
5.Wysokość podatku na jednostkę ilości dobra, nie zależy od zachowania jakiejś osoby ani wszystkich innych osób na rynku.
6.Wysokość obciążenia jednostki społecznej podatkiem ściśle zależy od ilości dobra publicznego, na które składa zapotrzebowanie społeczeństwo.
Celem naszego wysiłku gospodarczego musi być w pierwszym rzędzie podniesienie stopy życiowej i majątku własnego obywatela. Bogaty obywatel czyni bogate państwo.
Wszystkie dotychczasowe strategie gospodarcze w Polsce i założenia budżetowe opierają się na koncepcji niedostatku. To jest na przekonaniu, że majątek Polski jest ograniczony oraz , że jedyną naszą nadzieją jest znalezienie lepszego sposobu ich podziału. Z ekonomicznego punktu widzenia oznacza to, że bilans musi wyjść na zero, a zysk jednego człowieka równoznaczny jest ze stratą drugiego, im ktoś bogatszy, tym biedniejszy musi być jego sąsiad.
Na bazie tego podziału powstawały znane wszystkim, różne patologie gospodarcze. W ich wyniku jest 3 procent obywateli bardzo bogatych (głównie uwłaszczonych na bazie majątku skarbu państwa) i było 60 procent żyjących poniżej granicy ubóstwa – nie wspomnę o ludziach zdegradowanych i zepchniętych na margines człowieczeństwa.
Mateusz Morawiecki zamiast szukać lepszych sposobów krajania starego „budżetowego ciasta” na coraz mniejsze kawałki, skoncentrował się na pieczeniu nowego „budżetowego ciasta”, wystarczająco dużego, by starczyło dla wszystkich.
Od czego zależy bogactwo państwa? Bogactwo państwa zależy od majątku skarbu państwa i majątku obywateli państwa.
Wcześniej były złe strategie gospodarcze pomniejszające zarówno majątek skarbu państwa jak i obywateli. Majątek ulegał stałemu zmniejszaniu – to i „bochen” do podziału robił się coraz mniejszy. Problemu tego nie rozwiązywała kapitalizacji i narastania dobrobytu wśród nielicznych (często byłej nomenklatury).
Premier RP Mateusz Morawiecki wie, że ten wysiłek musi być skierowany na rzesze drobnych i średnich pracodawców.
Program PiS – u i osobiste zaangażowanie Jarosława Kaczyńskiego daje nadzieje na przełom w tej kwestii.
