W szumie informacyjnym, gdzie co chwila ktoś mówi coś, co zaprzecza temu, co przed chwilą powiedział ktoś inny – a obie te wypowiedzi są sprzeczne z tym, co za moment powie jeszcze ktoś trzeci – próba zrozumienia, o co właściwie chodzi w tzw. „aferze mieszkaniowej” Karola Nawrockiego, może być sporym wyzwaniem. Ja przynajmniej długo nie natrafiłem na jasne i spójne wyjaśnienie tej sprawy. A mimo to wydaje mi się, że nie jest ona aż tak skomplikowana. Pozwólcie więc, że przedstawię ją po prostu tak, jak ją rozumiem.
W Gdańsku, w budynku komunalnym, mieszkało dwóch mężczyzn: pan Karol i pan Jerzy. Pan Karol to osoba publiczna, mająca rodzinę. Pan Jerzy – człowiek z trudną sytuacją życiową: samotny, skonfliktowany z rodziną, uzależniony, zadłużony. Miał zaległości czynszowe, a w pewnym momencie groziła mu eksmisja.
Pan Jerzy, jako najemca mieszkania komunalnego, miał prawo do jego wykupu z dużą bonifikatą – za ok. 10% wartości rynkowej. Z dużym prawdopodobieństwem to pan Karol zaproponował rozwiązanie: sfinansuje wykup mieszkania, a w zamian – na mocy aktu notarialnego – przejmie je po śmierci pana Jerzego. Ten miał zagwarantowane prawo dożywotniego zamieszkania, a także opłacany czynsz.
Dla pana Jerzego oznaczało to stabilność i brak ryzyka eksmisji – nie musiał wykładać żadnych pieniędzy, nie tracił dachu nad głową. Dla pana Karola – inwestycję: za relatywnie niewielką kwotę (ok. 12 tys. zł) zyskiwał prawo do mieszkania wartego znacznie więcej, oczywiście dopiero w przyszłości.
Nie wydaje się, by ktoś został formalnie oszukany. Wykup odbył się na zasadach przewidzianych prawem. Umowa została zawarta dobrowolnie. Mieszkanie do dziś jest zajmowane przez pana Jerzego. Pan Karol nie płacił pełnej wartości lokalu, ale też nie otrzymał prawa do natychmiastowego korzystania z niego.
Cała sprawa budzi jednak kontrowersje – głównie dlatego, że dotyczy osoby publicznej. Padają pytania o intencje, standardy i granice działań, które choć legalne, mogą budzić emocje.
Czy takie działanie ma znaczenie w kontekście ewentualnej kandydatury na najwyższy urząd w państwie? To już pozostawiam każdemu do samodzielnej oceny.
Słynne cytaty
Donald Tusk "Zarówno termin, sposób i treść ówczesnej konferencji i zaprezentowanie raportu MAK-u był oczywiście próbą sformułowania rosyjskiej tezy, jeśli chodzi o zamach."
Radek Sikorski "Władze rosyjskie po zamachu były autentycznie wstrząśnięte, przypominam, że miało miejsce ileś decyzji, które były motywowane…"
Grzegorz Schetyna "Robienie atmosfery wokół tego zamachu, uważam, że jest haniebne"
Jacek Żakowski "Po zamachu wydawało się, że będzie mieli, mówiąc językiem obamowskim, reset w stosunkach polsko-rosyjskich."
Tomasz Turowski "[...]bo mimo zaangażowania wszystkich środków, jakie mogliśmy włączyć, wciąż było nas zbyt mało - pracowała zaraz po zamachu, tworząc między innymi centrum kryzysowe w administracji smoleńskiej."
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
