Trawestując słowa XIX-wiecznego brytyjskiego premiera, lorda Palmerstona, Polska nie ma stałych wrogów ani stałych przyjaciół, ma natomiast stałe interesy. To nie egoizm, to racjonalizm. Tak postępują inne narody w Europie i poza nią. Polityka międzynarodowa to mecz, który nigdy się nie kończy. Na tym boisku jakże pasują słynne słowa Józefa Piłsudskiego, że być zwyciężonym, a nie ulec – to zwycięstwo, ale zwyciężyć i spocząć na laurach – to klęska. Zablokowaliśmy wroga Polski Timmermansa – aby po paru dniach zapłacić za to cenę: najpierw Polaka nie wybrano na wiceszefa europarlamentu, a potem b. polskiej premier na ważne stanowisko w Strasburgu. W tym samym czasie czterech innych przedstawicieli polskiego obozu władzy zajęło cztery istotne stanowiska w PE. Chwilę potem inny Polak nie objął, mimo wsparcia Amerykanów, fotela wiceszefa NATO. Jednak to do nas przyjeżdża prezydent pierwszego mocarstwa globu, przypominając całemu światu, kto i na jaki kraj napadł, rozpoczynając II wojnę światową. Przed nami walka – to dobre słowo – o ważną tekę dla polskiego komisarza w Brukseli i jak największą część budżetu UE dla naszego kraju. Ten mecz o pozycję Polski w świecie będzie trwał zawsze.
*komentarz ukazał się w "Gazecie Polskiej Codziennie" (20.07.2019)
Komentarze