Znalezione w Internecie...

Wprowadzenie audiowizualne: https://www.youtube.com/watch?v=g-FipdYjowM 

Motto: Do rozlewu krwi tylko jeden krok, jeden jedyny i nic więcej...

Refleksja historyczna - vide: https://www.youtube.com/watch?v=Sv7kbtQChJA (polecam dźwięk na cały regulator i wersję pełnoekranową oraz obejrzenie do samego końca, bo tam jest puenta) 

A teraz do rzeczy.

Tańcowały dwa bęcwały

(parafraza wiersza Juliana Tuwima „Dwa Michały” inspirowana wystąpieniami Jarosława Kaczyńskiego i Roberta Bąkiewicza, Plac Zamkowy, 11 X 2025)

Tańcowały dwa bęcwały,

Jeden duży, drugi mały.

Jak ten duży zaczął krążyć,

To ten mały nie mógł zdążyć.

A jak mały nie mógł zdążyć,

Duży przestał w miejscu krążyć.

A jak duży przestał krążyć,

Mały znowu mógł już zdążyć.

Lecz gdy mały mógł już zdążyć,

Duży znowu zaczął krążyć.

Krąży, krąży, miota, wzdycha,

Mały ledwie już oddycha.

Duży pcha go wciąż z zapałem —

I runęli w piach pod Wałem…

Ta kasandryczna parafraza wiersza Juliana Tuwima „Dwa Michały” - we współczesnej wersji przenosi klasyczną dziecięcą rymowankę w świat dzisiejszej polskiej polityki. Autor Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki) korzystając z prostoty i rytmiczności oryginału, tworzy satyrę na wystąpienia polityczne Jarosława Kaczyńskiego i Roberta Bąkiewicza z 11 października 2025 roku.

Pod maską lekkiego, niemal bajkowego tonu kryje się gorzka obserwacja — oto w tańcu dwóch „bęcwałów” odbija się groteskowy rytuał naszej współczesnej sceny politycznej: ruch pozorny, powtarzalność gestów, brak synchronii i bezproduktywne krążenie wokół własnych ambicji.

W efekcie powstaje alegoria politycznego spektaklu, w którym zamiast dialogu widzimy taniec próżności — pełen potknięć, przepychanek, agresywnej nienawiści i ostatecznego upadku.

Autor parafrazy łączy klasyczną formę z aktualnym kontekstem, a lekkość języka Tuwima służy tu jako narzędzie ironii i krytyki — dzięki czemu wiersz pozostaje zarówno zabawny, jak i celnie komentujący rzeczywistość.

Post Scriptum

Sen, muzyka, granie, bajka. [...]

spać, bo życie zbyt zawiłe,

trza by mieć ogromną siłę,

siłę jakąś tytaniczną,

żeby być czymś na tej wadze,

gdzie się wszystko niańczy w bladze –

Sen, muzyka, granie, bajka

To już tak po uszy sięga,

Los: fatyga, czas: mitręga...

Obudźcie się – polskie śpiochy – zanim będzie już za późno na wszystko!

Zwłaszcza, że 11 listopada za pasem, więc warto przypomnieć, do czego są zdolni bojówkarze Bąkiewicza -   https://www.youtube.com/watch?v=x4UXpyTQex0