„My, biali, nosimy w sobie nieusuwalny zalążek indywidualizmu i buntu przeciwko nazbyt upierdliwym panom, wójtom i plebanom. Apel papcia Franka padnie pewnie w wirtualną próżnię, wywołując co najwyżej wzruszenie ramion.”
Napisała Karolina Nowicka.
Tyle że:
– Jeśli „my”, to nie indywidualizm, a kolektywizm.
– Jeśli „biali”, to rasizm.
– Jeśli „przeciwko panom i wójtom”, to przeciwko władzy świeckiej, a do tej „papcio Franek” się nie miesza.
Chrześcijanie bowiem uznają, że każdy człowiek (a nie „my”) jest niepowtarzalnym aktem istnienia, bez względu na to, czy jest biały, czarny, czy bahama-yellow. Bo chrześcijaństwo, wbrew bredniom wypisywanym przez panią Karolinę jest indywidualistyczne, nie jest kolektywno-rasistowskie, a jego kościół jest, a przynajmniej był, gdy formułowano tę zasadę „καθολικός” (katholikós – powszechny, uniwersalistyczny) i nie pyta jakiej rasy jest ów zindywidualizowany akt istnienia, ani czy żyje w kolektywie czy w pustelni.
Warto by takie rzeczy wiedzieć zanim zacznie wypisywać się piętrową bzdurę w jednym zdaniu z mało szlachetną intencją zdyskredytowania chrześcijaństwa.
