Plany redakcyjne sobie, a życie sobie. Od powrotu z Rumunii [ która zaskoczyła mnie in plus ] zmagam się z przerzucaniem zdjęć z karty na kompa. Ciągle jakieś bieżące wydarzenia stają na przeszkodzie i nie sposób sobie odmówić przyjemności nie pisząc notki. Bo też te bieżące wydarzenia to niebywałe smaczki, trudno obojętnie przejść wobec cudownej metamorfozy czerskiego redaktora naczelnego, który z " wolnościowca " stał się nagle Józefem Cyrankiewiczem. Dziwne, że redakcja nie zorganizowała jeszcze castingu na nową Ninę Andrycz. Trudno też zostawić inny smakowity kąsek w postaci diabła co to się w ornat ubrał i na mszę dzwoni, bajdurząc przy okazji o demokracji. Trzeba najpierw wiedzieć czym jest demokracja, jak wygląda, posmakować jej nieco, a potem można już grzmieć z ambony. Hymen to nie szczypce kraba, nie odrasta: kiedy się z demokracji zrobiło dom publiczny, trudno oczekiwać, że prosty lud nie będzie rechotać widząc burdelmamę próbującą prowadzić rekolekcje. Nie da się, tak po prostu. Zostawmy jednak w spokoju dinozaury, wiadomo że wymrą, to nieuchronne.
Na karcie ze zdjeciami doszedłem do literki " B " Bukareszt już był, więc następny w kolejce Braszów. Jedno z piękniejszych miast w Rumunii, które w swojej skomplikowanej historii zaliczyło taki sam epizod jak nasze Katowice i nazywało się najzwyczajniej w świecie Miastem Stalina ( Orasul Stalin ) W Braszowie przyjezdny z Polski czuje się od razu jak u siebie, trudno się temu dziwić, bowiem miasto założyli nasi dobrzy znajomi z Malborka, czyli Krzyżacy. Węgierski król Andrzej II był jednak władcą przewidującym i kiedy zorientował się, że zakonni bracia próbują się wyemancypować spod jego władzy, kupił im bilety w jedną stronę i kazał jechać budować Malbork. Jednak Sasów, którzy przybyli z Krzyżakami zostawił i to oni przez stulecia, cierpliwie, z niemiecką gospodarnością, bogacąc się zbudowali Braszów w takim kształcie jak na zdjęciach.
Każdy kto podróżował z Wiednia do Stambułu w interesach i chciał na wszelki wypadek się pomodlić, to ostatnim miejscem, gdzie mógł to zrobić był Czarny Kościół ( Biserica Neagra ) w Braszowie. Za Braszowem kończyła się kultura łacińska. Czarny Kościół - największy obiekt sakralny w Rumunii - nazwę zawdzięcza pożarowi w 1689 roku, który pozostawił po sobie czarną elewację. Zbudowany w wieku XV był początkowo świątynia katolicką pw. Świętej Marii, jednak w okresie reformacji kościół przejęli ewangelicy. W Braszowie działał najbardziej znany siedmiogrodzki kaznodzieja Johannes Honterus, założyciel, istniejącego do dzis humanistycznego gimnazjum. Człowiek - orkiestra : drukarz, kartograf - autor pierwszej mapy Siedmiogrodu, teolog, również wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczyciel Izabeli Jagiellonki - córki Zygmunta Starego i Bony - późniejszej żony węgierskiego króla Jana Zapolyi. Ponieważ miasto miało historię skomplikowaną i bogatą przeto kolekcja nazw zamienników [ że się tak wyrażę jak komiwojażer z hurtowni motoryzacyjnej ] imponuje : Tampâ, Barasu, Corona, Kronstadt, Brassó, Brasov, Braszów, Barassu i ten nieszczęsny, wspomniany już, Orasul Stalin.
Miasto warte odwiedzenia, piękne i zadbane, jedyny szkopuł to picie piwa na tarasie, zanim Słońce wytoczy się zza góry Tampa zegarki pokazują 12:30, do 12:30 pijemy w cieniu, co latem może być korzyścią, ale jesienią, nawet ciepłą, niekoniecznie. Dla chcących pić piwo w Słońcu, na tarasie, polecam kolejkę linową na Tampę i tam w restauracji Casa Pădurarului można sycić się widokiem Braszowa z lotu ptaka. Przy okazji można zobaczyc stylizowany na Hollywood gigantyczny napis Brasov
Inne tematy w dziale Rozmaitości
