Gdy Boża Miłość cię wybierze

GDY BOŻA MIŁOŚĆ CIĘ WYBIERZE

 

Są takie miejsca, białe kartki –

W nich wszystko jest, choć niezapisane,

Nie wypowiedziane.

Czy nie ma na nich lęków i bojaźni?

 

Bo jeśli bojaźń opancerza nasze serca,

Jeśli lękamy się żaru, który wydobywa się z jądra kamienia –

Nie znamy siebie.

 

Przecież ten kamień zalega na dnie naszej duszy,

Żarzy się wieczną tęsknotą za życiem,

Za powietrzem,

Za porankiem,

Za lotem ptaka, który lekko frunie nad naszymi głowami…

 

Czy lekko? Może dla twoich oczu, bo nie wiesz, czy jemu jest lekko,

Czy wszystkie lotki ma sprawne? Nie wiesz…

On też ma do przefrunięcia swoje bóle i lęki.

 

Jednak ten kamień żarzy się również namiętnością i grzechem –

Bo skomplikowana jest ludzka natura.

Grzech rozpościera się w ciemności.

 

Ogień wydobywający się z kamienia

Nie rozjaśni ciemności, bo mocne jest w nas pragnienie grzechu.

 

Mówisz światło białej kartki, tej tabula rasy –

Będzie naszym katharsis. 

A jeśli słowa zapomną się, nie przyjdą na spotkanie ze stalówką czy z ze stukotem klawiatury? Co wtedy powiesz?

 

Światłość białej kartki nie oczyści nas z grzechu, z tej sterty śmietniska?

Ciemność będzie ciążyć jak kamień u szyi zatopionego.

Powiedziałabym,

Żeby wykrzesać iskry z kamienia: musisz pokochać bliźniego,

Być mu bratem, powietrzem, kamieniem i pokutą.

A to nie takie proste, gdy Judasze są w nas.

 

Należy oswoić miejsce sobą, oswoić światło niezapisanej kartki.

Lecz jak oswoić siebie z tym miejscem?

Każde miejsce jest miejscem –  

Boga

Jezus urodził się w Jerozolimie,

Dla ciebie narodzi się ponownie.

Gdziekolwiek jesteś.    

14.02.2017