Z przeczuć
Ku ziemi schyla głowę
Z fałszem bój tocząc,
Muzykę słyszy… zna ją, zna.
Widzi wychodzące wojsko z grobu,
Niezgoda ogarnia już kraj.
Po nocnych rozmowach
Ciężkie kroki przyjmuje ziemia,
Ale na niebie – jest ta gwiazda
I nie znakiem osamotnienia.
Ona idzie obok.
Ona też słyszy tę melodię,
Pokornie przyjmuje wyrocznię,
Bo rodzina najważniejsza, kraj.
W okrucieństwie zatraca się świat.
Nie zawróci oddany prawdzie,
A zarzucają mu kłam
Odziani w złote bisiory.
Wymierza wyrok,
By przed kłamstwem szła prawda,
A dla ludu powszechna sprawiedliwość.
Muzykę słyszy… zna ją, zna.
Widzi wychodzące wojsko z grobu.
