„A zapach ci poślę, zapach tych nocy, które rozcięte przemijają pomiędzy nami, jak pomiędzy dwoma brzegami mija rzeka„ - Halina Poświatowska.
Poetka urodziła się 9 maja 1935 roku w Częstochowie jako Halina Myga. Ochrzczono ją jako Helena. W dorosłym życiu przywróciła swoje pierwotne imię. W ostatnich tygodniach przed wyzwoleniem Częstochowy wraz z rodziną ukrywała się piwnicy. Pobyt ten, w wilgotnych i zimnych przestrzeniach, odbił się na jej zdrowiu.
W 1954 wyszła za mąż za malarza i filmowca Adolfa Poświatowskiego, jednak już po dwóch latach została wdową.
Cytat z wiersza: ”chciałabym cię zobaczyć raz jeszcze
raz jeszcze
przed wieczorem
chciałabym przeżyć jeszcze jedno
lub nawet dwa życia
żeby móc cię zobaczyć
i tamten ból
który mnie wyniósł
na rozżarzony piasek
i tamten deszcz
kwietniowej niepogody… „
Zadebiutowała w 1956 roku na łamach czasopisma „Gazeta Częstochowska”. Choroba postępowała i czekała ją operacja serca, dlatego w 1958 roku pojechała do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do kraju studiowała filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Wydała swój debiutancki tomik „Hymn bałwochwalczy”, który zachwycił krytyków.
W 1963 wydala następny tomiki poetycki „Dzień dzisiejszy„ a w 1966 roku zbiór wierszy pt. „Oda do rąk”.
W 1967 roku poddała się kolejnej operacji serca, niestety, tuż po operacji zmarła 11 października w Warszawie.
9 maja 2007 w jej rodzinnym domu w Częstochowie przy ul. Jasnogórskiej 23 otwarto Dom Poezji – Haliny Poświatowskiej, gdzie zgromadzono m.in. rodzinne pamiątki.
„Boże mój...” – Halina Poświatowska
Boże mój zmiłuj się nade mną
czemu stworzyłeś mnie na niepodobieństwo
twardych kamieni
pełna jestem twoich tajemnic
wodę zamieniam w wino pragnienia
wino - zamieniam w płomień krwi
Boże mojego bólu
atłasowym oddechem wymość
puste gniazdo mojego serca
lekko - żeby nie pognieść skrzydeł
tchnij we mnie ptaka
o głosie srebrnym z tkliwości
