Inny:
- Czy człowiek po śmierci może wykreować swój własny świat z ludźmi i wydarzeniami, do których chciałby powrócić i naprawić swoje błędy lub odbyć lekcję?
Podobny:
... jeśli wierzyć w reinkarnację, to znaczy przyjąć nieśmiertelność istnienia duszy, wcielającej się w kolejne materialne ciała - to tak.
Ale najpierw należałoby się zastanowić, czy problem nie tkwi w formie ... sposobie myślenia - człowieka. Podobnie jak obraz widziany przez człowieka nie jest w pełni jedynie-obiektywny, bo przecież różne są obrazy widzenia innych ziewrząt, tak również myśli człowieka mogą nas zwodzić przekonaniem o swojej ... wyjątkowości - jedynej nieomylnej zdolności do wyjaśniania zjawisk nas otaczających.
Jedyne co można powiedzieć o myślach to to, że nigdy się nie kończą. Po każdej myśli zawsze nastąpi (następuje następna). Przykładowo - nawet jeśli uznamy, że Bóg stworzył świat, zawsze może powstać myśl: a skąd się wziął Bóg. A jeśli znajdziemy na to pytanie odpowiedź, zawsze będzie można zadać pytanie: skąd wiemy, skąd się wziął Bóg - i tak w nieskończoność.
Struktura myślenia przypomina strukturę powierzchni kuli, która nie ma ani początku ani końca. Analogia ta - jeśli prawdziwa - wskazywała by na nieskończony, choć jednak ograniczony świat myśli - a więc również na ograniczenie możliwości poznania istoty Wszechświata wynikające ze sferycznie zamkniętej struktury myśli.
Zatem twoje pytanie ma nieskończenie wiele możliwości odpowiedzi - a jeśli tak, to nie istnieje jedyna możliwa odpowiedź.
... w gruncie rzeczy pytanie o istnienie Słońca ma tę samą właściwość.
Podobny:
- Rozszerzę swoją odpowiedź, o wiedzę wynikającą z aktualnych "tendencji" w nauce, a konkretnie w fizyce.
- Człowiek widzi świat dwuwymiarowo (jak obraz na ekranie tv), a więc złudzeniem wizualnym tego świata jest przestrzenność (trójwymiarowość).
Podobnie z myśleniem: człowiek uważa, że poprzez swoje myśli dobrze opisuje świat trójwymiarowy. Ale może to być złudzenie analogiczne do złudzenia "przestrzennego" monitora. Myśli mogą być płaskie, a więc mogą być jedynie złudzniem opisywanego świata przestrzennego.
Inny:
- Jeśli świat opisywany myślami jest złudzeniem, to jaka jest tego przyczyna?
Podobny:
- Człowiek myślami odkrywa i nazywa zjawiska. Człowiek wymyślił zasadę holograficzną, według której, wszystko co przestrzenne, można opisać dwuwymiarowo. Duński fizyk Verlinde odkrył myślami, że powszechnie znana siła - grawitacja - może być zjawiskiem emergentnym - holograficznym złudzeniem świata zamknietego dwuwymiarowym obrazem zawartej w nim informacji.
Gdyby prawdą było, ze grawitacja wynika z informacji (bitów), to - ponieważ zasięg tej siły jest nieograniczony - twoje myśli muszą wynikać z istnienia Wszechświata gwiazd i galaktyk, a świat Wszechświata gwiazd i galaktyk musi wynikać z ciebie.
* * *
Podobny:
Zauważ: gdy zaczynasz myśleć, nieodwołalnie przywołujesz schemat następstwa - przyczyna, skutek. Moja wypowiedź w każdym momencie wykorzystuje tę zasadę. Powołuję się na "coś", żeby "coś" innego uzasadnić. Człowiek nie potrafi inaczej. Niejako duka zdanie po zdaniu.
Bóg potrafi inaczej: jednocześnie "widzi" wszystkie przyczyny i wszystkie skutki.
Można to wyrazić w inny sposób: człowiek potrafi czytać książkę od zdania do zdania, od strony do strony, od rozdziału do rozdziału itd. Nie potrafi czytać wszystkich zdań jednocześnie. Być może dlatego ma problem ze zrozumieniem Biblii, którą możę pojąć tylko ten, który potrafi odczytać wszystkie zdania jednocześnie.
Co więcej: czytanie (myślenie) zdanie po zdaniu stwarza wrażenie istnienia czasu - następstwa zdarzeń. Ten, kto ma możliwość odczytania wszystkich zdań (myśli) jednocześnie jest bezczasowy.
Innymi słowy człowiek, w wyniku ograniczenia możliwośći odczytywania myśli (myślenie ludzkie jest "płaskie"), jest skazany na przemijanie, a Ten który nie myśli nic - trwa wiecznie. Jeśli wieczny Bóg jest w nas, to nie umieramy nigdy - bo każda następna istota na tym świecie jest reinkarnacją Jego wiecznego - bezczasowego - istnienia.
* * *
Podobny:
- Płaskość ludzkiego myślenia, można zrozumieć przez analogię do sposobu, w jaki człowiek odczuwa płaskość Ziemi i jej grawitację. Nie potrzebna jest człowiekowi świadomość kulistości Ziemi, żeby wypełniać codzienne obowiązki istnienia. Myślimy płasko, bo - poniekąd - żyjemy w płaskim codziennym świecie.
Inny:
- Czy można myśleć przestrzennie, "kuliście"?
Podobny:
- "Kuliste" myślenie jest jedynie naszym (holograficznym) złudzeniem.
* * *
Inny:
- Jak mózg człowieka, którego myślenie jest dwuwymiarowe ("płaskie"), możę oddać prawdziwość świata trójwymiarowego?
Podobny:
- Masz zapewne rację: mózg ludzki wyłapuje jedynie fragmenty, czasami szczątkowe niepełne obrazy świata zewnętrznego i na ich podstawie, wyciaga wnioski dotyczącego istnienia.
Wyobraź sobie rybę w morzu. Jej świat jest morzem i cokolwiek ryba odczuje lub "pomyśli" z morza wynika: jest morskie. Od czasu do czasu ryba może wyskoczyć ponad poziom morza i ujrzeć świat inny, niezrozumiały dla niej. Jest to jak przebłysk świadomość, chwilowe objawienie o istnieniu świata innego od tego w którym żyje. Takie szczątkowe przebłyski ma również człowiek.
Z tej analogii można by wyciagnąć jeszcze jeden wniosek: może być to tylko przebłysk, a nie pełne wieczne objawienie, ponieważ ryba w świecie poza morzem istnieć nie może. Podobnie człowiek potrafi na moment odczuwać stan inności, niezrozumiały dla niego, ale w tej innośći na stałe żyć nie potrafi. Bo ta inność może pozbawić go rozumu (logiki następstwa), a nawet zabić.
Zatem święci są ci, którzy postradali rozum.
