Po pierwsze władza się lęka.
Lata niekompetencji, oszustw, kolesiostwa i afer zniechęciły nawet dużą część tych którzy na PO i Komorowskiego głosowali. Los premiera i rządów jego partii jest już przesądzony przy najbliższych wyborach (i kolejnych zapewne także). Jednak grupy interesu którym ten rząd służy, wcale nie mają zamiaru poprzestać dojenia Polski. Po upadku rządu, gwarantem ciągłości ochrony ich interesów ma być prezydent. Prezydent zatem ma nie plątać się póki co w sprawy biznesowe a budować "autorytet" przez pochlebianie różnym grupom społecznym. Zapewne zdaniem Bronisława Komorowskiego tym ma być jego marsz 11 listopada w szpicy oficjalnego pochodu.
Ale prezydent nie pomyślał o wszystkich aspektach tej sprawy.
Nie przemyślał zapewne w jakim świetle zostanie postawiony, jeśli pochód niedaleko za nim podzieli się i większość marszu pójdzie inną drogą. Nie przemyślał też co stało by się gdyby kontrmanifestacja była większa niż oficjalny marsz, jak to bywało podczas stanu wojennego z pochodami 1 majowymi - oficjalnym i solidarnościowym.
Prezydent nie powinien się wciskać tam gdzie go nie pragną.
Może bowiem się ośmieszyć.
A ośmieszając siebie, co wolno każdemu prywatnemu polakowi nie mającemu wyczucia sytuacji, ośmiesza coś znacznie ważniejszego niż jego ego.
Ośmiesza urząd prezydenta, czego niezależnie od sytuacji czynić mu nie wolno.
Jest jeszcze inna możliwość.
Władza coraz bardziej boi się wielkich manifestacji, i liczy że wzięcie udziału przez prezydenta, spacyfikuje ten marsz.
Że większość która miała na nim być, nie przyjedzie, a mniejszość (i tak sporą) będzie można umiejętnie żonglując obrazami w TV pokazać jako marsz poparcia dla prezydenta.
Co więc zrobić 11 listopada?
Przyjechać do Warszawy i iść na marsz.
Ale pójść własną drogą.
Inne tematy w dziale Polityka
