Awersja ustawodawcy do orzecznika „wolne”

Na spotkaniu w dniu 30 lipca 1945 roku w Poczdamie delegacji brytyjskiej z delegacją Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Bolesław Bierut odpowiedział Clementowi Attlee na temat metody wyborczej w nowej powojennej Polsce następująco:
„Nie mamy w tej chwili ustalonej ordynacji wyborczej, ale popularne jest hasło wyborów pięcioprzymiotnikowych, to znaczy: powszechnych, równych, tajnych, bezpośrednich i proporcjonalnych”.

Prawie 60 lat później, bo w 2003 roku, Rada Europy opublikowała dokument pn. „Kodeks dobrej praktyki w sprawach wyborczych. Wytyczne i Raport wyjaśniający”. Cała zawartość kodeksu KDP weszła do wydanego dziesięć lat później nowego i poszerzonego dokumentu pn. „Prawo wyborcze”. Kodeks KDP wprowadził do obiegu pojęcie Europejskie Dziedzictwo Wyborcze (EDW).
EDW zostało zdefiniowane poprzez podanie pięciu zasad, które to dziedzictwo stanowi. Zasadami tymi są: powszechność, równość, wolność, tajność i bezpośredniość wyborów.
Autorzy dokumentu stwierdzają, iż demokracja jest nie do przyjęcia bez wyborów przeprowadzanych zgodnie z ww. zasadami.
Wynika z tego, że walor „wolności” jest dużo ważniejszy od „proporcjonalności”.

    Mija 20 lat od ogłoszenia tego Kodeksu a polski ustawodawca nie zauważa, że demokracja B. Bieruta to już jest przeszłość i wypadałoby zaadoptować demokrację III RP do europejskich demokratycznych standardów, o których pisze Rada Europy.
Przypomnę treść obowiązujących zasad wyborczych tzw. pięcioprzymiotnikowych a zapisanych w Konstytucji z 1997 roku:
„Wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i proporcjonalne oraz odbywają się w głosowaniu tajnym” (art. 96 pkt.2).

Sądzę, że już najwyższy czas aby nasi posłowie przyuważyli konieczność wymiany bierutowskiego przymiotnika „proporcjonalne” na solidarnościowy przymiotnik „wolne” w artykule 96 pkt.2 naszej Konstytucji.