Maciej Stuhr o polskiej chwale - kompromitacja

Wczoraj wieczorem przełączając kanały natrafiłem przypadkowo na Macieja Stuhra, którego lubiłem i ceniłem. Ten w telewizorni u Lisa tłumaczył się z udziału i samego filmu „Pokłosie”. Argumentował, że należy, z miłości do Ojczyzny, przypominać również o jej najbardziej haniebnych momentach. Sam siebie zapytał czy nie należy pokazywać chwalebnych postaw Polaków z najnowszej historii, z których powinniśmy być dumni.

I sam sobie Stuhrowicz odpowiedział:

- „No przecież powstały takie filmy jak „Katyń”, ten o kanałach, o generale Nilu i „80 milionów”.

(z internetu: Maciej Stuhr dodał, że najczęstszym zarzutem w stosunku do "Pokłosia" to sama tematyka filmu, dlaczego nie obrazuje się wspaniałych czynów. Aktor tłumaczył, że przecież powstają takie produkcje, choćby "Katyń" Andrzeja Wajdy)

Na tę bzdurę prowadzący Lis szybciutko zmienił temat, jakby nie chciał, aby widzowie nad powyższym wywodem przeprowadzili proces myślowy

Dalej już nie słuchałem wynurzeń aktora, bo przestałem go zwyczajnie szanować.

Przecież:

„Katyń” – film jednak o martyrologii, (częściowo przez samych Polaków i rząd Polski wywołaną - można było i należało się z najeźdźcami bić, a nie liczyć na sowieckie gwarancje i honor), oprócz wątku powojennej walki kilku członków rodzin o prawdziwą pamięć niewiele tam o chwalebnych czynach Polaków;

„W ciemności” A.Holland (to pewnie wspomniany obraz „o kanałach”) przedstawia heroizm tylko jednej osoby, zresztą powodowanej początkowo chęcią zysku;

„Generał Nil” - również martyrologia, choć wspaniale pokazana ofiara generała Fieldorfa (ale po co się IM ujawniał ?);

„80 milionów” – sensacyjny obraz oparty na faktach ze stanu wojennego, bardzo potrzebny, ale trochę mi nie pasuje jako przykład „wspaniałych czynów”. Sprytne, właściwe, ale kudy mu do bohaterstwa żołnierzy okupacji obydwu, Powstania, stalinizmu…

Przy okazji tematu filmu o Powstaniu, to i dziś aktualne jest zdanie napisane przeze mnie 3 lata temu :

„dlaczego polska kinematografia kręcąca kilkadziesiąt gniotów rocznie, której większości nikt nie chce oglądać, nie może przez 20 lat wolnej Polski nakręcić pełnometrażowego batalistycznego filmu o najtragiczniejszym wydarzeniu w naszej historii? Do 1989 roku usprawiedliwiała filmowców komuna, chociaż nie do końca, bo pod jej koniec Powstańcy byli już rehabilitowani i doceniani. Obowiązywał jedynie krytycyzm do ich kierownictwa, o co nietrudno nawet dzisiaj.

Od 1990 r. powstały bogate budżetowo filmy jak „Ogniem i mieczem”, „Quo vadis?”, „Pan Tadeusz”. Kiedy zobaczymy „Morro” czy „Przez Kampinos na Starówkę” ?

Zerowy bilans obecny oceniam jako hańbiący dla polskich filmowców.

Genialnym materiałem na film jest … (…)”

http://witas1972.salon24.pl/118185,2-gi-sierpnia-44-za-te-jedna-scene-oddalbym-zycie-kiedy-film

Przy okazji filmu o Żołnierzach Wyklętych przypominam los „Roja” – „Uwalniamy półkownika. Historia Roja czyli w ziemi lepiej słychać”

Cóż mnie tak mocno zraziło do artysty Stuhra? Otóż albo on nie wie o czym są wymienione przez niego filmy, albo nie rozumie co znaczy „chwalebne momenty historii, z których można być dumnym”, albo to wszystko wi i rozumi, ale bezczelnie pali głupa, czyli brzydko kłamie. Obraża słuchacza.

Trudno, jego wybór. Stracił szczerego sympatyka, a jeżeli kiedyś będzie okazja zadać mu pytanie dlaczego tak głupio i kłamliwie argumentował, to je zadam. Lub proszę o to czytelników, którzy będą mieli wcześniej taką szansę.