Nie zamierzam sławić tych dwóch postaci, wręcz przeciwnie - wolałbym raczej przemilczeć ich nazwiska. Ale nie jestem w stanie tego zrobić, bo muszę powiedzieć kilka zdań na ich temat, bo mój Czytelnik powinien wiedzieć o kogo chodzi, jakie są ich "dzieła" lub zaniechania, lub, co najmniej - jakie reakcje wzbudzają...
Nie wiem dlaczego, ale gdy słuchałem wystąpień Pani Kidawy-Błońskiej, na długo przed tym, gdy została zaproponowana na premiera RP, to zawsze miałem poczucie zderzenia z HIPOKRYZJĄ, nieporównywalną z żadnym innym podobnym odczuciem dotyczącym sfery publicznej. Zawsze się zastanawiałem: skąd z niej bierze tyle niesympatycznego wrażenia i na czym polega to wrażenie?
Gdy dodano do jej występów wybryki tej tzw. Jachiry, to prawdę mówiąc - zbaraniałem. Nawet określenie w rodzaju "ZBYDLĘCENIE" nie jest w stanie oddać istoty przeżycia, którym jesteśmy "obdarowani" przez polityków PO-KO i część naszych mediów. Włos się jeży na głowie i ciarki biegają po plecach!
"Kobiecość" Kidawy-Błońskiej i "zbydlęcenie" Jachiry - to jakiś dziwny PO-PIAROWSKI KOKTAJL, który urąga "konsumpcyjnym" tradycjom i nawykom Polaków, wywołując REAKCJĘ WYMIOTNĄ - przynajmniej u ludzi takich jak ja, przywykłych do pewnych odwiecznych standardów. A nie wywodzę się z tak czy inaczej rozumianej ARYSTOKRACJI!
Boże Święty, kto zatrzyma ten ściek? Chyba nawet Wojsko Polskie, walczące z "wyciekiem Trzaskalskiego", nie jest w stanie tego zrobić!
