Ostatnio w ramach pragmatycznych kalkulacji postanowiłam sobie, że nic nie wstawiam w weekendy, bo wtedy wszyscy piszą i tekst tonie szybciej, niż zdąży zawisnąć (doczekać choćby zaszeregowania tematycznego), ale to taki temat z impulsu, że już jutro może nie chcieć mi się go poruszyć, więc niech sobie tonie, ile chce. Przy tym dotyczy wprost tego mojego cwaniaczenia o rozkręcaniu popularności, bo wynika z niego, że to się nigdy nie wie, za co ludzie zechcą cię słuchać, więc i o możliwości sterowania tym należy zapomnieć.
A chociaż niejednokrotnie mądrość tą przeczuwałam, to do swoich życiowych zaliczam dopiero teraz, po odkryciu w sieci Gosi. Zobaczyłam, uwierzyłam i już nie zwątpię. Oto Gosia:
Gosia to znak takiej kondycji społecznej, z której opisów wymiękam, bo nie potrafiłabym żadnymi słowami.
Komentarze