Kataster i inne przekleństwa

Chociaż jestem posiadaczem jakichś nieruchomości to jednak kwestią wprowadzenia w Polsce podatku katastralnego do tej pory się nie interesowałem.

Pewnie też dlatego, że nieruchomości niezbyt okazałe i w mniej prestiżowych lokalizacjach. Dodatkowo nie widziałem problemu w ewentualnym zbyciu tych najbardziej podatkowo uciążliwych.

Zainteresowanie pojawiło się dopiero na kanwie dyskusji wyborczych i słynnych mieszkań Nawrockiego.

Na początku zdziwiłem się intuicyjnie, że Nawrocki przeciwny podatkowi, choćby od 3 mieszkania. A im więcej krzyku o jego "drugie" tym więcej korciło mnie, żeby bliżej się przyjrzeć tematowi. 

Obecny stan moich rozważań wygląda jak niżej.

Chociaż wcześniej dominował wątek fiskalny, to wydaje mi się, że ostatnie dyskusje katastralne miały zapalnik socjalny. 

Szczególnie na lewicy wybił się pogląd, że w sytuacji, gdy wielu młodych nie stać na uzyskanie własnego lokum, czymś niemoralnym wydaje się, że takie osoby jak pani Adamowicz, czy pan Kropiwnicki pozyskują coraz to nowe lokale mieszkalne, które stanowią dla nich sposób lokaty kapitału i źródło dodatkowego dochodu.

Nie mam żadnych informacji, żeby ci politycy PO prowadzili swoje działania z pogwałceniem prawa, podobnie jak wielu innych, politycznie niezaangażowanych.

Nie wiem dlaczego obywatelski kandydat na prezydenta sprzeciwia się opodatkowaniu platformianych milionerów, ale z mojego punktu widzenia powodów może być kilka.

Po pierwsze, najłatwiejszy potencjalnie do wprowadzenia podatek katastralny od każdej nieruchomości uderzy też w osoby o niskim statusie materialnym. Ucierpią wszystkie emeryckie wdowy, których mężowie pozyskiwali  40  i więcej lat temu lokale, czy to poprzez listy rankingowe zakładów pracy, czy cierpliwość oczekiwania spółdzielczego. Chociaż często to wielka płyta to jednak także centralna i atrakcyjna lokalizacja. Na dzień dzisiejszy jeszcze nie ma , na szczęście, w Polsce zgody, żeby przymusić ich ekonomicznie, do pozbycia się swojego domu i wylądowania u rodziny lub w domu opieki.

Pomysły podatku powszechnego są więc zastępowane koncepcjami dla lokali 1+n. 

Problemy zaczynają się już przy n=1. Mogę sobie wyobrazić wszystkie komplikacje przy ustaleniu, która z dwóch nieruchomości  jest tą "n" do opodatkowania i udowodnieniu dlaczego  jest to ta mniej wartościowa. Czy zdecydują raporty dzielnicowego, czy komitetów blokowych potwierdzających faktyczne zamieszkiwanie?

Problem wydaje się może mniej ostry, gdy n>1 i mimo możliwości lawirowania lokalami trudniej będzie uniknąć odpowiedniej wpłaty do budżetu gminy. W tym przypadku wystarczy tylko ustalić rozwiązania dla nadmiarowych mieszkań zajmowanych przez dzieci, wnuki, lub incydentalnie, innych krewnych. Oczywiście pamiętamy, że  zbycie na rzecz dzieci lokalu pozyskanego w wyniku spadkobrania przed upływem 5 lat jest obciążone odpowiednim podatkiem spadkowym.

Pozostawiam ekspertom dalsze mnożenie przypadków, które umożliwią opodatkowanie Kropiwnickiego i Adamowicz, bez uderzenia podstawy egzystencji przysłowiowego Kowalskiego.

Chociaż koncepcja podatku katastralnego wydaje się atrakcyjnym cepem wyborczym, to jednak proponuję wrócić do niego po wykorzystaniu wszystkich możliwości rozwoju budownictwa mieszkaniowego i obniżeniu jego kosztów dla potencjalnych lokatorów.

A do czasu, kiedy możliwe jest utrudnianie informacji o cenach mieszkań i chomikowanie gruntów przez deweloperów, w oczekiwaniu na lepsze marżowo czasy, nie szukajmy rozwiązań w kieszeniach emerytów, nawet jeśli chronimy tym samym interesy Kropiwnickiego i Adamowicz.

Nie wiem, dlaczego Nawrocki jest przeciwko podatkowi katastralnemu, ale ja już swoje wątpliwości opisałem i dlatego będą głosował na tych co "przeciw"!

P.S.

Wszystkich entuzjastów podatku katastralnego zachęcam wcześniej do słusznego opodatkowania niezagospodarowanych terenów budowlanych. Odwagi i powodzenia w dyskusji z deweloperami!