Walcz

Był kiedyś taki zespół Stan Zvezda. Początkowo była to kapela punkowa, potem zmieniła swój styl i zaczęła grać tzw. rockabilly[1]. Grupa o mały włos nie wygrała Jarocina 87[2] i miała nawet nagrywać płytę, ale jakoś się tak się stało, że nic z tego wyszło. Już w XXI wieku chłopcy zeszli się znowu i płytę nagrali, choć to już nie ten czas.

O zespole kiedyś na pewno jeszcze wspomnę, a dziś przedstawiam piosenkę, od jakiej zaczęli swój występ w Jarocinie. Utwór zawiera kilka motywów, strasznie typowych dla rocka (archetypy?). Pierwsza linijka zachęca by wyjść na ulicę. Oczywiście ze względów historycznych kojarzy się to dziś z jakimiś antykomunistycznymi demonstracjami, ale prędzej chodzi po prostu o potrzebę zademonstrowania (wykrzyczenia) siebie. Tym bardziej, że trzeba być sobą (nie oni pierwsi "chcieli być sobą"). Taki rockman również koniecznie musi walczyć (mniejsza może o co), oraz być niezależnym (nikogo się nie słucha). W tym zestawie nie może zabraknąć wniosku, że choćby nie wiem co, to wszystko i tak skończy się źle. No, ale to wiadomo już od czasów Rolling Stones, którzy narzekali na swój byt w "Satisfaction"[3].

Wyjdź na ulicę
Z podniesioną głową
Nie ustępuj w walce
Bądź zawsze sobą
Nie bój się nikogo
Bądź sobie panem
Walcz aż do końca
Choć jesteś przegrany

Walcz.

(1987, Stan Zvezda)

To "walcz aż do końca, choć jesteś przegrany" brzmi fenomenalnie!

[1] A dokładniej psychobilly, bo tak nazywano postpunkową odmianę mieszanki rock'n'rolla i country.
[2] Publiczności najbardziej podobał się Detonator BN, grający skoczną i melodyjną muzyczkę (prawie) punkową. Wygrali, bo zaśpiewali piosenkę "Czerwona Armia".
[3] Wiedział to również scenarzysta "Wojny domowej", który kazał śpiewać Pawłowi "Tak mi źle" (piosenka Gąssowskiego "Tylko wróć") i wcale to nie oznaczało, że "jest mu niedobrze".