Jaskółcze gniazdo, jaskółka, kruk

Jakow Agranow, właść.Jankiel Sodersohn lub Jankiel Szewiel Szmajew (ros. Янкель-Шевель Шмаев), to właśnie podarował Majakowskiemu pistolet, z którego poeta zastrzelił się 14 kwietnia 1930 roku, zastępca szefa NKWD, był znany jako jeden z głównych organizatorów sowieckich represji politycznych i stalinowskich procesów pokazowych w latach 20. i 30. XX wieku, odpowiedzialny za operacje szpiegowskie na tle seksualnym wśród twórczej inteligencji. Używał baletnic teatru Bolszoj, a także aktorek filmowych i teatralnych. Agranow utworzył szkołę o nazwie Leninowska Techniczna Szkoła (Ленинская техническая школа), została otwarta w 1931 r.

Powszechnie znanym rodzajem szpiegostwa seksualnego jest tzw. operacja pułapki na miód, która ma na celu skompromitowanie przeciwnika seksualnie. W KGB opiekun w pułapce na miód jest znany jako kruk (Вороны), uwodzicielka jako jaskółka (ласточка). Kruk działa jako tajny alfons, podczas gdy jaskółka funkcjonuje jako tajna prostytutka. „Jaskółcze gniazdo” to nazwa nadana dwupokojowym apartamentom, w których cel zostanie uwiedziony w jednym pokoju, podczas gdy technicy KGB filmują lub nagrywają całą aktywność w drugim.

We współczesnej Rosji Dominika Egorowa jest znaną baletnicą, która wspiera swoją chorą matkę. Po kontuzji kończącej karierę Dominiki przychodzi jej stryj Iwan, zastępca dyrektora wywiadu zagranicznego. Jej zadaniem staje się uwiedzenie rosyjskiego gangstera Dymitra Ustinowa w zamian za ciągłą opiekę medyczną jej matki.

Służba Ochrony Federacji Rosyjskiej zmusza atrakcyjną Dominikę Jegorową (Jennifer Lawrence) do współpracy. Kobieta ma zostać „jaskółką”, czyli agentką uwodzicielką, której nie oprze się żaden szpieg ani dyplomata. W agenturalnej szkole Dominika przechodzi upokarzające i wyczerpujące szkolenie, próbując zachować własną tożsamość. Wkrótce dostaje pierwsze zadanie: ma zostać kochanką agenta CIA Nathaniela Nasha (Joel Edgerton). Niespodziewanie Dominika i Nathaniel zakochują się w sobie. Ich związek stanowi śmiertelne zagrożenie zarówno dla nich samych, jak i dla obydwu mocarstw.

Autorem powieści na bazie, której powstał film Czerwona Jaskółka jest Jason Matthews, były agent CIA. Wg niego Związek Radziecki miał szkołę szpiegostwa seksualnego o nazwie „Państwowa Szkoła nr 4” w Kazaniu, została ona przedstawiona w powieści Matthewsa z 2013 roku Red Sparrow. W 2018 r. dopasowano do niej scenariusz filmowy o tej samej nazwie. Inne źródła podają, że szkoła kazańska znajdowała się w opuszczonym pobliskim miasteczku, prowadzonym przez Lidię K., pułkownika KGB. Wszystkie jaskółki miały numery zamiast imion.

Matthews uważa, że szkoła w Kazaniu została zamknięta, ale Rosja wykorzystuje teraz niezależne kontrahentki i kontrahentów, jako pułapki na miód. Matthew stwierdza: „... gdyby "cel" z dostępem do informacji niejawnych udał się do Moskwy [dziś], prawdopodobnie zobaczyłby współczesną jaskółkę w jednym z barów pięciogwiazdkowych hoteli w Moskwie, tam gotową i czekającą na niego".

W 1963 r. dramaturg i scenarzysta Jurij Krotkow uciekł na Zachód. Wyjawił, że KGB kazał mu szukać atrakcyjnych młodych kobiet, które mogłyby zostać wykorzystane do uwodzenia mężczyzn. Rekrutował aktorki podczas pracy przy filmach, obiecując lepsze role filmowe, pieniądze i ubrania.

Ostatnio głośna na świecie stała się sprawa Jeffrey'a Epsteina. Wydaje się, że jego działalność szpiegostwa seksualnego miała powiązania z izraelskim wywiadem i miała dobrze udokumentowane powiązania z wpływowymi politykami izraelskimi i Mega Grupą.

Jednak podmioty te nie były same w sobie izolowane, ponieważ wiele z nich łączyło się również z siecią przestępczości zorganizowanej i potężnymi rzekomymi grupami pedofilów.

Jaskółka oczywiście może być męska i takie przeszkolenia również się odbywały. Profesor Wieczorkiewicz podaje przykład doradcy Becka płk. Kobylańskiego, który stał się celem sowieckiej operacji jaskółczego gniazda i w ten sposób został pozyskany jako sowiecki agent. Według Pawła Piotra Wieczorkiewicza, był co najmniej do roku 1937 płatnym agentem sowieckiego Razwiedupru, zwerbowanym osobiście przez Artura Artuzowa. Przed egzekucją na Łubiance 21 sierpnia 1937 roku Artuzow, jak mówiono, wydrapał na ścianie celi, w której spędzał ostatnie chwile swojego życia, napis: obowiązkiem uczciwego człowieka jest zabić Stalina.

Według profesora Wieczorkiewicza, Kobylański wprowadzał rząd polski w błąd co do intencji sowieckich, w szczególności co do radzieckiego ewentualnego ataku na Polskę. W wyniku działań agenta, minister Beck nie wierzył, że RP mogłaby walczyć na dwóch frontach:

"Zdrada nastąpiła jednak nie tylko na tle finansowym, ale i homoseksualnym. Kobylański, jako sowicie opłacany agent, dostarczał, co najmniej do roku 1937, kompletnych informacji we wszystkich interesujących Sowietów zakresach. Ponieważ był funkcjonariuszem II Oddziału Sztabu Głównego, a następnie wicedyrektorem Departamentu Polityczno-Ekonomicznego i zarazem naczelnikiem Wydziału Wschodniego MSZ, spowinowaconym i zaprzyjaźnionym do tego blisko z rodziną prezydenta Mościckiego, działania dwójki i polityka Becka nie miały odtąd przed Moskwą żadnych tajemnic". - pisze prof. Wieczorkiewicz.

Bohaterem jednej z największych afer szpiegowskich I wojny światowej stał się oficer kontrwywiadu monarchii Austro-Węgierskiej, lwowiak Alfred Redl. Przyczynił się do początkowych klęsk Austriaków w trakcie I wojny światowej i setek tysięcy ofiar. Informacje o nim zbierał rosyjski szpieg, pracujący dla rosyjskiego wywiadu warszawskiego okręgu wojskowego. Odkrył, że Redl był gejem. Szantażował zdjęciami, przedstawiającymi go z innym mężczyzną, podstawioną rosyjską jaskółką. W tamtych czasach kontakty homoseksualne były karalne i samo ujawnienie orientacji homoseksualnej było fatalne w skutkach dla kariery wojskowej.

Donald Duart Maclean, należący do piątki z Cambridge, był brytyjskim dyplomatą, który szpiegował dla Związku Radzieckiego głównie z miłości do komunizmu i nigdy nie otrzymał wynagrodzenia, chociaż dostał emeryturę KGB. Jednak, aby upewnić się, że Maclean będzie lojalny w stosunku do Sowietów, kazali Guyowi Burgessowi, kolejnemu brytyjskiemu homoseksualnemu szpiegowi pracującemu dla Rosjan, członkowi piątki Cambridge, robić zdjęcia Macleana w łóżku z innymi mężczyznami podczas orgii.

Dyskryminacja i postawy kulturowe wobec homoseksualistów zmuszały ich do szpiegowania lub nie szpiegowania, co czasem ma drastyczne konsekwencje. Na przykład admirał Bobby Ray Inman, były dyrektor NSA, postanowił nie zwalniać homoseksualnych pracowników w zamian za pisemną obietnicę nie poddania się szantażowi i że każdy homoseksualny pracownik poinformuje swoją rodzinę o swoich preferencjach, eliminując wszelkie dalsze możliwości szantażu. To był poważny problem, ponieważ dwóch analityków NSA uciekło do Moskwy w 1960 r.

Józef Beck ofiarą jaskółki?

Nie żałuję połączenia szpiegostwa i prostytucji

Pack powiedziała, że nie żałuje połączenia dwóch najstarszych zawodów na świecie - szpiegowania i prostytucji - i stwierdziła: „Wojny nie są wygrywane za pomocą godnych szacunku metod”.

Amy Thorpe Pack była Amerykanką, jako wolontariuszka zgłosiła się do MI6, mieszkając z mężem w Warszawie w 1937 r. uwiodła polskiego ministra spraw zagranicznych, uzyskują od niego plany Polski dotyczące postępowania względem Hitlera i Stalina. Następnie dowiedziała się od innego polskiego urzędnika, że polscy matematycy zaczęli łamać niemiecką maszynę szyfrujacą Enigmę. Później w Czechosłowacji odkryła niemieckie plany inwazji na ten kraj.

Po tym, jak jej mąż został odesłany do Wielkiej Brytanii do domu spokojnej starości po udarze, Pack otrzymała rozkaz pójścia do łóżka z hrabią Michałem Lubieńskim, głównym doradcą polskiego ministra spraw zagranicznych, Józefa Becka. Spotkała go na przyjęciu z udziałem amerykańskiego ambasadora. Beck był żonaty, ale był tak zainteresowany Pack, że następnego ranka wysłał jej czerwone róże.

Wkrótce dał jej znacznie więcej, podał szczegóły na temat tego, jak polscy matematycy próbowali złamać maszynę Enigmy.

Informacje zostały przekazane ekspertom z Bletchley Park w Anglii, gdzie największe umysły Wielkiej Brytanii próbowały zrobić to samo.

Pack uzyskała również dowód na to, że Hitler planuje zaanektować Czechosłowację, zanim w 1938 r. otrzymała rozkaz opuszczenia Polski z nieznanych przyczyn.

Historia Pack została kupiona przez Hollywood i mówi się, że dla aktorki Jennifer Lawrence jest ulubionym scenariuszem.

Lawrence, która zagrała już jaskółkę w Red Sparrow, musi znów ucieleśniać bezwzględną kombinację wielu osobowości: mądrej, bezwstydnej i uduchowionej kobiety, co w efekcie ma przynosić śmiertelne skutki.

Burdelmama obrotowym szpiegiem

LOVEINT to działania pracowników wywiadu wykorzystujących różne możliwości monitorowania w celu szpiegowania zainteresowań miłosnych. Operacja Hiacynt nie różniła się od akcji prowadzonych przez inne służby, różnica mogła polegać na zasięgu i formie jej przeprowadzenia. Zapewne ekskluzywne agencje towarzyskie dziś nie rezygnują z tej formy do szantażu czy pozyskiwania informacji, o czym świadczą ostatnie afery. Termin został stworzony w sposób podobny do terminologii wywiadowczej, takiej jak SIGINT, COMINT lub HUMINT .

Były asystent dyrektora FBI, William C. Sullivan, w zeznaniu z 1 listopada 1975 r. stwierdził: „Używanie seksu jest powszechną praktyką wśród służb wywiadowczych na całym świecie. To trudny brudny biznes. Zastosowaliśmy tę technikę przeciwko Sowietom. Użyli go przeciwko nam" . „Washington Post” poinformował w 1987 r., że „większość ludzi z Zachodu, którzy spędzili dłuższy czas w Moskwie, ma swoją ulubioną opowieść o próbie uwodzenia przez jaskółkę lub kruka KGB”.

W nazistowskich Niemczech do historii przeszedł dom publiczny pod nazwą Salon Kitty. Koncept burdelu, infiltrowanego przez Gestapo dla identyfikacji zdrajców reżimu, był wielokrotnie wykorzystywany w filmach gatunku Nazi exploitation.

Salon Kitty to erotyczna fabuła, speca od pop- soft porno, z 1976 roku z fantasmagorycznymi klimatami w stylu Viscontiego czy Felliniego. Obraz powstaje, gdy po filmie Boba Fosse'a kino z pogranicza nazi-exploitation jest na topie. Dziś sięga po te klimaty Majewski w swoim kryminale Czarny Mercedes.

Niemcy, II wojna światowa. Kitty prowadzi burdel dla nazistowskich notabli. Jednak jej salon to nie tylko przybytek rozkoszy, pełni on też dodatkową funkcję. Każdy pokój wyposażony jest w urządzenia podsłuchowe, dzięki którym SS ma możliwość inwigilacji oficerów Wermachtu i innych prominentnych figur z kręgu władz państwowych. Dodatkowo w salonie przeprowadzane są seksualne eksperymenty, zmierzające do wykreowania rasy nadludzi. Jest tu cała potrzebna dwuznaczność dla takiej opowieści, wielu umundurowanych panów w oficerkach i sporo pikantnych momentów.

Salon Kitty był ekskluzywnym domem publicznym w Berlinie, prowadzonym przez byłą prostytutkę Katharinę Zammit ps. „Kitty Schmidt”, wykorzystywanym w latach 1940–1944 przez SD do celów szpiegowskich. W Salonie Kitty zatrudniano nie tylko prostytutki, ale również Niemki z wyższych sfer, które w ten sposób chciały służyć krajowi; „kobiety oraz dziewczęta inteligentne i wielojęzyczne, nimfomanki o poglądach nacjonalistycznych”. Policja obyczajowa aresztowała w Berlinie dziesiątki prostytutek, wybierając spośród nich 20 do pracy w Salonie Kitty. Przeszły one siedmiotygodniowe szkolenie i indoktrynację, m.in. w zakresie rozpoznawania mundurów i szarż wojskowych, a także zbierania informacji w trakcie błahych konwersacji. Dziewcząt nie poinformowano o podsłuchu, a po każdym spotkaniu musiały składać sprawozdanie.

Salon Kitty gościł m.in.: generała Seppa Dietricha, włoskiego ministra spraw zagranicznych Galeazzo Ciano zięcia Benito Mussoliniego, dr Wilhelma Schmidhubera funkcjonariusza Abwehry, który kierował „Operacją Siedem” (U7) ratującą Żydów (czternastu). Kilka „inspekcji” przeprowadził też sam założyciel przybytku Heydrich, jednak wówczas podsłuch był wyłączany. W zapiskach dziewcząt kilkukrotnie znalazło się także nazwisko Josepha Goebbelsa, seksoholika i miłośnika perwersji oficjalnie zakazanych w III Rzeszy.

Pod koniec 1941 lub na początku 1942 roku wywiadowi brytyjskiemu udało się wprowadzić do Salonu Kitty agenta o pseudonimie Robert Wilson, będącego sekretarzem prasowym ambasady Rumunii o nazwisku Ljubo Kolczew.

Część źródeł sugeruje, że agentem była sama Kitty Schmidt, pozyskana przez Brytyjczyków do pracy wywiadowczej jeszcze przed przejęciem Salonu przez Gestapo. Odkąd naziści doszli do władzy w styczniu 1933 r. Schmidt potajemnie zaczęła wysyłać, poprzez żydowskich uchodźców, pieniądze do brytyjskich banków. W końcu próbowała opuścić kraj 28 czerwca 1939 r., jednak została zatrzymana.

W 2009 r. Brytyjski MI5 rozesłał 14-stronicowy dokument do setek brytyjskich banków, przedsiębiorstw i instytucji finansowych, zatytułowany „Zagrożenie ze strony chińskiego szpiegostwa”. Opisano szeroko zakrojone chińskie wysiłki szantażowania zachodnich biznesmenów przez ich związki seksualne. Dokument wyraźnie ostrzega, że chińskie służby wywiadowcze próbują kultywować „długoterminowe relacje” i znane są z tego, że „wykorzystują słabości, takie jak relacje seksualne… w celu wywarcia nacisku na jednostki, aby z nimi współpracowały."