"Facet był ohydną świnią” mówi o Brunelu, szefie agencji modelek MC2 jedna z nich

"Facet był ohydną świnią” mówi o Brunelu, szefie agencji modelek MC2 jedna z nich.

Banał nad banałami.....Chce się trawestować cytat kaznodziei Salomona sprzed 3000 lat….Vanitas vanitatum et omnia Vanitas. Przypadkowa znajomość dwojga osób z których jedna ma niezaspokojone potrzeby seksualne a druga silne motywacje finansowe może mieć różne konsekwencje, ale często prowadzi do ku(...)stwa i o tym ta historia znana od wieków. „Mes cheres etiudes”, angielski tytuł „Student services” – normą staje się w tłumaczeniach odchodzenie od oryginału. W wypadku polskiego „Studentki”, czy „Moje drogie studia” nie nadawałby wieloznaczności i bardziej zbliżały do oryginału? Reklamowany jako wywołujący skandal we Francji, "przełamujący" tabu, film Emmanuelle Bercot. To kolejny obraz tej czterdziestotrzyletniej reżyserki, aktorki, scenarzystki. Film z dobrze zagraną i obsadzoną rolą, wychudzonej o pięknych piersiach i spojrzeniu Lolity, prostytutką Laurą. W postać wcieliła się Deborah Francois. Na tym kończą się sukcesy obsadowe, bo reszta to pełna konwencja.

Film wpisuje się w sekwencję obrazów o młodocianej prostytucji („Galerianki”, „Bejbis”) i jeżeli odkrywa jakieś tabu to tylko wśród speców od marketingu filmowego. Alibi dla tez mają być poparte autentycznością pamiętnika studentki - prostytutki. Problem stary jak...i jeżeli miałby rozszerzyć moje horyzonty wrażliwości społecznej, to raczej, gdyby przeniósł mnie w świat, jeżeli cena nie gra roli, młodocianych niewolnic seksualnych z legalnie działających, paryskich agencji modelek takich jak MC2, która wysyła Jeffrey'owi Epsteinowi trzy dwunastoletnie siostry celem jednodniowego "spożytkowania". I "przełamała" tym reżyserka prawdziwe tabu deep state.

Były księgowy MC2 powiedział, że Epstein gwarantował linię kredytową MC2 w wysokości 1 mln USD i płacił bezpośrednio za wizy modelek przywożonych do USA.

A może punktem wyjścia fabuły "przełamującej" tabu, byłaby o taka notatka z tajemniczej rozmowy telefonicznej prowadzonej przez domowy personel Epsteina na Florydzie z szefem MC2 Brunelem: „Mam nauczyciela, który nauczy cię rosyjskiego”, napisano w notatce jednego z zaproszeń Brunel dla Epsteina w kwietniu 2005 r. „Ma 2 lata. x 8 lat nie jest blondynką. Lekcje są bezpłatne i możesz dziś zająć 1 miejsce, jeśli zadzwonisz. ”

Na zdjęciu jedna z modelek MC2

Virginia Roberts Giuffre, długoletnia oskarżycielka Epsteina, twierdziła w aktach sądowych, że nastolatki sprowadzone do USA przez Brunela na podstawie wiz modelowych zostały przez niego „wyhodowane” dla Epsteina i innych w celu uprawiania seksu.

 Jeffrey'a Epsteina, rozległe ranczo Zorro w Nowym Meksyku, ogromna posiadłość, która składa się z 4000 akrów i prywatnego pasa startowego, była centralną częścią dochodzenia ws. niewolnictwa seksualnego. A stan Nowy Meksyk został poddany znacznej kontroli, ponieważ nie wymagał od Epsteina wpisania go do rejestru przestępców seksualnych po tym, gdy dziesięć lat wcześniej oskarżony został o popełnianianie przestępstw seksualnych na nieletnich. Na czarnej liście Epstein'a byli politycy tego stanu. „Nowy Meksyk nadal pozostaje w tyle za resztą kraju, jeśli chodzi o wzmocnienie przestarzałych i słabych przepisów, które nie chronią naszych dzieci przed wykorzystywaniem”, powiedział prokurator Balderas dla Associated Press. Część publicystów jest zdania, że dzieci były wykorzystywane do korumpowania polityków i były być może operacją wywiadu, będącego poza USA, który wpływał na podejmowane przez USA działania na arenie międzynarodowej. Epstein został znaleziony martwy, przez strażników leżący na podłodze celi w Metropolitan Correctional Center. Raporty, które zacytowały niepubliczne źródła, nadeszły kilka dni po tym, jak Epsteinowi odmówiono zwolnienia za kaucją, gdy oczekiwał na proces pod zarzutem handlu seksualnego.

Gdy wychodzę z projekcji prasowej filmu "Mes cheres etiudes”, i słyszę zachwycone głosy krytyków to myślę, że emocje jakie u nich wytworzył, biorą się raczej z linearnej narracji, przenoszącej historię od jednej, często brutalnej, fantazji seksualnej do następnej. Kino francuskie, jakby tu traciło spojrzenie wygłodzonej, dzikiej kozicy górskiej na rzecz otłuszczonej krasuli. Gdzie wielkość „Piękności dnia” Bunuela służy tylko przeżuciu, nie strawieniu i zaprawieniu nieco własną śliną. Zarzuty dotyczące Brunela sięgające dziesięcioleci, znane paryskiemu światu artystycznemu, nie spotykają się z żadnym oddziaływaniem kinematografii, która w tym wypadku mogłaby odkryć prawdziwe tabu brzydkiego interesu z pięknych dziewczyn.