Słowiańszczyzna - cel

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cel

Cel - cel mój i ogólnie celowość życia i działania Słowianina to od dłuższego czasu moja zmora.

Cel mój jasno i dosadnie wyjaśniłem już wcześniej - jest to przypomnienie, odbudowanie i przywrócenie Słowiańszczyzny, polskiej kultury słowiańskiej, rodzimych obyczajów, poprzez intuicyjne poszukiwania i przemyślenia, wobec zalewu i powielania bredni na ten temat ze strony środowisk naukowych, pseudo-naukowych i literackich, no i ze strony propagandy rządowej - wcale nie martwi mnie, że będzie wiązało się to z koniecznością zakwestionowania i ponownego przemyślenia obecności i sposobu działania w Polsce obcych religii judeo-chrześcijańskich i obcej kultury semicko-chazarskiej (feudalizmu religijnego tak obcego Słowianom-Polakom) - najwyższa pora na to, na znalezienie w tym sensu.

Właściwie to sprowadzenie na Słowian z ziem polskich takiego upokorzenia i upadku rodzimych obyczajów rodzi poważne podejrzenie o obcym pochodzeniu dynastii piastowskiej.

Potrzeba do tego wielkiej wiedzy książkowej: archeologicznej i historycznej, a następnie intuicyjnego dobudowywania brakujących klocków wiedzy i eliminacji bredni, które powstają w kręgach naukowych podczas interpretacji zabytków materialnych i źródeł pisanych.

Słowianina, szczególnie Słowianina polskiego, charakteryzuje raczej dążenie i cele cząstkowe niż pojedynczy cel główny, rozumowanie oparte na intuicji, sensowne na miarę aktualnej wiedzy społecznej i osobistej.

Celem i sensem życia Słowianina jest kontynuacja RODU (dzieci), no i przekaz rodzimej kultury, obyczaju - kształtowanie fizyczne i psychiczne potomków.

Wolność osobista i demokracja jako swobodna umowa pomiędzy wszystkimi obywatelami, osobami, indywidualnościami, członkami społeczności słowiańskiej.