Adam Mickiewicz
https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz
"Dzieła - Tom VIII"
"Literatura słowiańska - Kurs I półrocze pierwsze"
"Dzieła - Tom IX"
"Literatura słowiańska - Kurs I półrocze II"
"Dzieła - Tom X"
"Literatura słowiańska - Kurs drugi"
W "Przedmowie do wydania niemieckiego" Autor pisze, że jest autorem tego dzieła, ale go nie napisał, bo powstało ze stenogramów jego wykładów, które mówił z pamięci, a często bez żadnych notat.
Z jednej strony jest to typowo polskie, słowiańskie "pospolite ruszenie", w tym przypadku umysłu, doraźność, dorywczość, aktualność, z drugiej strony jednak jest to w pewnym sensie wzlot świadomości, oparcie na chwilowych nastrojach, wiedzy i emocjach ("czucie i wiara").
Autor przyjął tu trafną kolejność wykładu: w początkowych kursach omawia problemy realne, potem przechodzi do spraw bardziej mistycznych, słusznie wnioskując, że przemiana zewnętrzna, polityczna, musi odpowiadać przemianie wewnętrznej człowieka i "ducha narodu" (czyli jego świadomości i idei przewodniej).
Wydawca wyjaśnia, że Autor sięga do czterech literatur: głównie polskiej i rosyjskiej, w mniejszym stopniu czeskiej i serbskiej.
"Dzieła - Tom XI"
"Literatura słowiańska - Kurs III i IV"
Usiłowałem, starałem się z dużym samozaparciem, ale cierpliwości i tolerancji wystarczyło mi jedynie do str.11, gdy Autor zaczął pisać o dogmatach, szczątkach objawienia powszechnego, prawdach objawionych w czasach najdawniejszych, no i objawieniu judeo-chrześcijańskim jako objawieniu wyższym i pełniejszym, ostatecznym w Słowiańszczyźnie.
Wskazówkę mojego wewnętrznego miernika głupoty w tej chwili wywaliło poza skalę, nie dałem rady czytać dalej.
Może ktoś niezaangażowany emocjonalnie mógłby z tym tekstem wytrzymać dłużej, ale nie ja.
Mickiewicz przyjął tu "część za całość" ("pars pro toto"), tzn. skłonność części Słowian do naiwnej wiary, abstrakcji i mitów uznał za cechę wszystkich Słowian - co wcześniej skrzętnie zostało wykorzystane przez obcą kulturę semicko-chazarską do akulturacji Słowian, narzucenia mitologii judeo-chrześcijańskiej, a także do systematycznej likwidacji elementów racjonalnych, praktycznych, kultury słowiańskiej i wymordowania bardziej rozsądnych członków społeczności słowiańskich.
-
