Czego dowiedzieliśmy się z kampanii wyborczej ?

Czego dowiedzielismy się o kandydatach dzięki kampanii wyborczej ?

Najpierw zacznijmy od technologii zdobywania informacji, wiarygodnej informacji. Tu warto oprzeć się na regule kija, która mówi, że kij ma dwa końce, a ja od siebie dodaję, że logicznie, jeden koniec kija musi być grubszy, czyli istotniejszy.

W odniesieniu do zjawisk społecznych reguła kija mówi nam, że są dwa aspekty: społeczny i jednostkowy i to ten społeczny, systemowy jest decydujący. Jest on poza tym bardziej poznawalny, bo ma swoje instytucjonalne i statystyczne reprezentacje. Jednoznacznych danych o jednostce nie jesteśmy w stanie uzyskać - tu panuje prywatność.

Przejdźmy do rzeczy. Informacje o kandydatach są bardziej wiarygodne jeśli wiążą się z przedstawianiem ich na tle systemowym. Kandydat reprezentuje pewne środowisko, które można zlokalizować systemowo, wykazując jaką rolę spełnia w systemie. Ponadto kandydat prezentuje pewne cechy osobiste, co do których nie możemy mieć pewności, jako że aspekt jednostkowy jest w gruncie rzeczy niepoznawalny, podczas gdy na temat systemu mamy dostępne wiarygodne dane instytucjonalne i statystyczne.

Zacznijmy od Trzaskowskiego.

Trzaskowski występuje na forum politycznym od dawna - reprezentuje system postkomunistyczno-liberalny, pełńiąc w nim rozmaite funkcje i, jak wiemy, nie posiada cech osobistych, na pierwszym plan wybijają się cechy systemu, który reprezentuje - czyli kłamstwo, nijakość i pewien radykalizm lewacki.

Nawrocki  jest nowicjuszem w polityce, choć jego funkcje publiczne stawiają go po stronie przeciwnej do obozu postkomunistycznego. Co do cech indywidualnych, to wiemy niewiele, jako że jednostka jest niepoznawalna, a postkomunistyczna nawalanka zaciemnia jego obraz  jako czlowieka. Ja mam informacje z kontaktów prywatnych świadczących o nim bardo dobrze, ale to są kontakty prywatne.

Najwiecej dowiedzieliśmy się, o dziwo, o Mentzenie z racji jego taktyki wyborczej. Dzięki konfrontacjom z konkurencją, znamy jego poglądy i osobiste życiowe osiągnięcia.  Ale nie bardzo wiemy o jego ustawieniu względem systemu i jak działałby praktycznie w ramach instytucji państwa.

Warto zatrzymać się i podeliberować nad podsumowaniem dokonanym przez Mentzena, bo dotknął tam ciekawego wątku. Otóż uznał on, że  chciałby wiedzieć więcej o młodości Nawrockiego, bo to mógłby być materiał na pasjonujacy scenariusz filmowy.  To co powiedział Mentzen w ten sposób ujawnia jego błędny pogląd na istotę polityki. Polityka to nie beletrystyka czy kinematografia, gdzie skupiamy się nad wątkami osobistymi, indywidualistycznymi. Polityka dotyczy dzialań systemowych, społecznych a więc wychodzenia poza aspekt jednostkowy czyli dotyczy innego końca kija. W zakłamanym systemie postkomunistycznym wiarygodna informacja na tematy jednostkowe jest kompletnie nieosiągalna.