Ktoś mi precyzyjnie wskaże postęp ?

Czy ktoś jest mi w stanie precyzyjnie pokazać, co jest postępem a co nie ? Ale z racjonalnym, zakotwiczonym w nauce uzasadnieniem.

Jeżeli twierdzimy, że jest postęp, to musimu umieć go zlokalizować.
Występowanie i źródło idei postępu łatwo wytropić.

Ale co z samym postępem ? Czy postęp naprawdę występuje ? Żeby uzyskać odpowiedź najpierw trzeba rozwiązać inny problem: jakie sfery życia ulegają postępowi ?

Jeżeli przyjmujemy, że ludzkie życie przebiega w sferze przestrzeni społecznej, to postęp, czyli doskonalenie, występować musi w elementach składowych tej przestrzeni czyli w relacjach społecznych. Ustaliłem, w ramach swojej koncepcji, że przestrzeń społeczną konstytuują relacje prawdy, milości i wolności, czyli te związane z funkcjonowaniem umysłów w interakcji: poznawcze, emocjonalne i wolicjonalne.

Najstarszym praktycznym rodzajem relacji jest złożona relacja współpracy i ten obszar należałoby wziąć pod uwagę w pierwszym rzędzie.Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że w  relacji kooperacji notujemy ogromny postęp. Te relacje na przestrzeni historii uległy niesłychanej komplikacji. W grupach pierwotnych zbieracko-łowieckich były to dość proste relacje o charakterze egalitarnym, w społecznościach rolniczych uległy oczywistym zmianom związanym ze zmianą charakteru pracy, a w społecznościach państwowych wystapiła już hierarchia społeczna i dalszy podział pracy. Potem nastąpila demokratyzacja oparta na uznaniu równości obywateli.

W dziedzinie produkcji wiedzy i technologii i produkcji towarów i konsumpcji postęp jest niesłychany, ale pociaga za sobą ogromne koszty społeczne i psychologiczne, które pociągają za sobą regres zamiast postępu. Nie ulega wątpliwości, że smartfony przyczyniają się do cyberchorób i defektów mentalnych. Więc z jednej strony mamy tu postęp technologiczny, a z drugiej regres społeczno-psychiczny. Po porównaniu i dokonaniu bilansu wychodzi na to, że mamy tu regres, bo miarą racjonalności jest efekt w relacjach społecznych, a ten jest negatywny, gdyż zyski korporacji nie niwelują szkód społecznych i dochodzi do znanego zjawiska prywatyzacji korzyści i uspołeczniania kosztów.

Ale wróćmy do teorii i miejsc, w których powinien występować postęp, jeśli pojęcie to ma mieć sens. Otóż musi następować wzrost jakości, intensywności jednocześnie ze wzrostem stopnia integracji tych wyżej wymienionych kluczowych relacji. I dokonajmy aktualnego sprawdzianu, koncentrując się na obecnej polityce.

W liberalizmie dokonał się nie postęp, lecz regres w tej sferze, najlepiej obserwowalny w USA i w Polsce. Poziom kłamstwa, nienawiści i przemocy osiągnął patologiczne rozmiary i był  urzędowo aprobowany w USA, a nadal jest aprobowany w uśmiechniętej Polsce. Język został wywrócony do góry nogami (osiem gwiazdek), a pojęciom nadano odwrotne znaczenia.

W gospodarczej warstwie liberalizmu, w systemie konsumpcjonistycznym, także notujemy regres, czego dowodem jest hiperseksualizacja sfery publicznej z powodu marketingu i reklam oraz wskazana wyżej rola smartfonów.

Tak więc kryterium postępu okazują się przedstawiane przeze mnie kluczowe relacje społeczne.