Ludzie wypisują głupoty na temat sensu Powstania Warszawskiego, sprowadzające się do pisania historii wstecz i nieumiejętności wczucia się w ówczesny kontekst społeczny. To tak jakby ktoś usiłował w r. 2040 analizować przyczyny sukcesu postkomunistów po r. 1989, a następnie ich klęski w r. 2015 z perspektywy tylko jednego wymiaru czyli pojęcia “demokracji”.
Ja jestem w stanie opisać wszystkie czynniki jakie odgrywały rolę w utrzymaniu władzy postkomuny aż do r. 2015, bo znam je z autopsji w drobnych szczegółach aż od r.1980 i w zakresie procesów rozmaitych poziomów. Podobne podejście należaloby zastosować do analizy Powstania Warszawskiego, ale większość komentatorów w s24 nie ma kompetencji by podjąć się takiego zadania, więc pozostaje tylko jedno sensowne wyjście – zapytać zwykłych uczestników powstania, którzy jeszcze żyją. A oni twierdzą jednoznacznie, że warto było.
Lemingi są pozbawione wyobraźni, w tym wyobraźni kulturowej, więc trudno im zrozumieć realia odległe o kilkadziesiąt lat. Co by to było dopiero, gdyby mieli mieszkać w jakiejś dzielnicy arabskiej w miejscowości na południu Francji.
Drugie znacznie bardziej skomplikowane podejście – to wstawienie Powstania Warszawskiego w historyczny cykl wydarzeń historii narodu polskiego. W tym przypadku okazuje się, że PW nie odbiega od normy, więc trzeba je uznać za swoistą historyczną prawidłowość, mającą głębsze korzenie.
