Święta Wielkiej Nocy to czas, który kojarzy nam się z wiosną, laniem wodą i kolorowymi jajkami. To czas, w którym według teologów chrześcijańskich Jezus Chrystus zmarł na krzyżu, a następnie zmartwychwstał. W rzeczywistości Wielkanoc to po prostu dzień wiosennej równonocy. Okazuje się, że jej obchody są związane z pogańskimi tradycjami, które zostały "pożyczone" przez kościół. Jakie to zwyczaje? Przyjrzyjmy się im.
Jajka – jeden z najpopularniejszych symboli Wielkanocy
W czasach pogańskich jajka uznawano za symbol nowego życia i początku. Symbolizowały także słońce i Księżyc, a także równowagę pomiędzy męskim i żeńskim pierwiastkiem. Dzielenie się nimi, malowanie ich czy robienie wydmuszek były wówczas powszechnym obrzędem. Na zachodzie Europy popularna była też zabawa w "szukanie jajek".
Chrześcijaństwo w tej tradycji nie zmieniło nic, poza faktem uznania jajek za jeden z symboli zmartwychwstania Jezusa.
Zając wielkanocny
Zając, pierwotny symbol bogini Ostara. Zwierzę to kojarzy się z płodnością i urodzajem. Postęp chrystianizacji spowodował zastąpieniem go przez królika, gdyż kojarzył się on z rozwiązłością i zwierzęcą chucią. W średniowieczu wierzono nawet, że praktykujące magię kobiety nocami zmieniają się w zająca.
Obecnie zając jest jednym z najpowszechniejszych symboli Wielkanocy. W niektórych rejonach Polski obchodzi się też tradycję związaną z obdarowywaniem przez niego drobnymi upominkami.
Wielkanocne palmy
Tworzenie wielkanocnych palm również związane jest z tradycjami naszych przodków, kiedy to w okresie wiosennym zbierano bazie, by potem smagać się nimi wzajemnie w celu wypędzenia zła.
Lany poniedziałek
Polewanie się wodą w ten dzień to stara, słowiańska tradycja, będąca wówczas symbolem i wróżbą płodności i której ofiarą padały wtedy zwykle młode dziewczęta.
Święconka
W Wielką Sobotę odbywa się święcenie pokarmów, które potem spożywa się podczas świątecznego śniadania w gronie rodziny. W wielkanocnych koszykach znaleźć możemy m. in. sól i chleb, które nasi przodkowie uznawali za symbole życia i oczyszczenia. W czasach pogańskich tzw. święconka przygotowywana była w innym celu.
Pożywienie zakopywano w ziemi jako dar, w zamian za obfitość przyszłych zbiorów.
RB
Czytaj dalej:
