Od pół wieku babcia i dziadek w Polsce mają swoje święto. Być babcią i dziadkiem to dziś nie taka prosta sprawa, rzadko bowiem rodziny mieszkają razem. Naukowcy są jednak zgodni - posiadanie wnuków odmładza. Pod warunkiem, że nie zajmujemy się nimi na stałe.
Dobrze być z wnukami, ale nie za długo
Według naukowców z Instytutu Geriatrii King's College London najlepiej jest zajmować się wnukami przez 15 godzin w tygodniu. Uczeni przeprowadzili badania na grupie 30 tys. babć i dziadków z dziesięciu krajów europejskich.
Z ich doświadczeń we kilkanaście godzin w tygodniu spędzone w towarzystwie najmłodszych członków rodziny poprawia stan zdrowia i samopoczucie seniorów. Natomiast w przypadku dziadków opiekujących się wnukami na stałe tendencje były odwrotne - osoby te nie miały czasu, by o siebie zadbać, nie pilnowały terminów badań profilaktycznych, były zestresowane i zmęczone.
Opieka nad wnukami, nawet sporadyczna, w ich wczesnym wieku wpływa na relacje z nimi w przyszłości. Emocjonalny związek między dziadkami i wnukami może znacząco wpłynąć na rozwój edukacyjny, psychologiczny i społeczny dzieci, ale także i seniorów.
Spacery z dziadkiem służą obojgu.
Babcia i dziadek - bezcenni
Wykazano, że maluchy mają większą pewność siebie, gdy dziadkowie okazują im sympatię. Dzięki wolnemu czasowi, który posiadają, miłości, którą ich darzą i skoncentrowaniu niemalże całej uwagi na nich, dziadkowie są w stanie dać dzieciom poczucie bezpieczeństwa, miłości i otwartości. Dziadkowie są w stanie wyciszyć negatywne emocje dzieci, złagodzić ich konflikty z rodzicami.
Babcia i dziadek zapewniają najcenniejsze wspomnienia, które wzbogacą dziecko na całe życie. Przekazują im tradycje, zwyczaje rodzinne, wspomnienia. Uczą wnuki właściwego stosunku do ludzi starszych, rozwijają ich osobowość i wzmacniają tożsamość i więzi międzypokoleniowe.
Dorosłe wnuki z kolei często są dla swoich dziadków źródłem wsparcia. Role się odwracają - tak jak wnuki korzystają z pomocy dziadków we wczesnym okresie rozwoju, tak sami mogą się później stać podporą dla dziadków, gdy ci zaczną się zmagać z obniżeniem sprawności lub z chorobami wieku podeszłego. Młodzież czasem chce mieć możliwość „ucieczki” z domu na kilka dni i pomieszkać z dziadkami. Jeśli im to umożliwią, nie będą czuć się samotni.
Jeśli stworzymy z wnukami dobrą więź, będą dla nas oparciem na starość.
Jak być dobrą babcią/dziadkiem?
Z kolei babciom i dziadkom posiadanie wnuków daje poczucie bycia kochanym i potrzebnym. Uczenie wnucząt, pokazywanie im świata, daje satysfakcję z życia, podnosi poczucie własnej wartości. Babcie często starają się zaspokajać podstawowe potrzeby dziecka: smacznie gotują, kupują ubrania, zabawki, czytają z dzieckiem. Dziadkowie wolą wchodzić w role przewodnika, mentora, autorytetu, korzystać ze swojej mądrości i doświadczenia życiowego.
Dziadkowie, którzy czują się potrzebni, bardziej dbają o zdrowie. Chcą być sprawni, aby dotrzymywać wnukom tempa. Za dzieckiem trzeba czasem podbiec, schylić się, wziąć je na ręce. Osoba schorowana tego nie zrobi. Babcia i dziadek powinni też czasem pobawić się, dzięki temu dadzą dzieciom wiele radości i zyskają ich wdzięczność. Pokażą też, że i na starość można być dzieckiem.
Dziadkowie mają też więcej czasu i cierpliwości dla wnuków niż rodzice. Są też bardziej pobłażliwi niż byli w stosunku do własnych dzieci, kochają wnuki bezwarunkowo, stąd opinia, że "rodzice są od wychowywania, a dziadkowie od rozpieszczania", nie należy jednak przesadzać. Lepiej zapewnić wnukom możliwość przeżywania różnorodnych doświadczeń, zamiast zasypywać ich górą prezentów.
Dziadkowie chcą jak najdłużej zachować sprawność, by móc dorównać wnukom.
Czego babcia i dziadek nie powinni robić
Gdy pojawia się w rodzinie nowy potomek, zmieniają się też relacje. Dziadkowie mogą stanowić ogromne wparcie dla młodych rodziców, byle nie ingerowali w ich metody wychowawcze na zasadzie "ja wiem lepiej" i "za moich czasów...". Wtrącanie się i krytykowanie na każdym kroku może spowodować, że młodzi rodzice odsuną się od dziadków i utrudnią im kontakt z wnukami.
Drugi problem to ignorowanie zaleceń rodziców, np. przekarmianie słodyczami, pozwalanie na wielogodzinne oglądanie telewizji, itp. Nawet jeśli dziadkowie mają dobre intencje, to efekt często bywa odwrotny. Warto słuchać się wzajemnie i szanować decyzje młodych.
Babcia i dziadek nie powinni też faworyzować żadnego z wnuków. Oczywiście, może się zdarzyć, że z niektórymi dziećmi łatwiej jest nawiązać ciepłe relacje, ale żadne dziecko nie powinno odczuć, że jest przez dziadków mniej kochane niż pozostałe.
Dziadkowie powinni wspierać, ale nie wyręczać rodziców w wychowaniu dzieci.
Przepis na "babcię doskonałą"
(Dziadkowie też mogą się zastosować)
- Bądź ciepła i wyrozumiała.
- Wykorzystaj swoje doświadczenie życiowe, by pomóc rodzinie i w opiece nad wnuczkami.
- Wspieraj rodziców, ale też pamiętaj o sobie: o swoim czasie i nie pozwól go innym zabrać – dbaj o to, aby się nie przepracowywać.
- Tradycje rodzinne i dobre wychowanie to dziedziny, w których możesz się doskonale realizować.
- Jesteś rodzinną "poradnią psychologiczną": twoja empatia, bezwarunkowa akceptacja i wsparcie to wartości bezcenne.
- Pamiętaj, że jesteś najlepszym słuchaczem w rodzinie.
- Twoja cierpliwość jest kluczem otwierającym serca innych ludzi.
- Możesz być "pracującą" albo "moherową" i nic nikomu do tego: najważniejsze, że jesteś babcią.
- Nie zastępuj rodziców – ty już swoje w tej sprawie zrobiłaś.
- Bądź pogodna i nie narzekaj na życie i ludzi – babcia to odwrotność mizantropa.
- Dbaj o swoją atrakcyjność dla wnuków.
- Żyj sto lat (co najmniej), bo jesteś naszym skarbem.
źródło: wyborcza.pl. pch24.pl, centrumdobrejterapii.pl, autorzy przepisu: Marek i Wojciech Wareccy (za: opoka.org.pl)
ja
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
