O wyższości WOŚP nad prawem podatkowym Rzeczypospolitej cz 6

Notka ta, to kontynuacja publikacji moich zawiadomień kierowanych do Prokuratury Generalnej RP.

Dzisiaj zawiadomienie o przestępstwach polegających na braku reakcji na uszczuplenia podatkowe na kwotę 6,4 mln zł, czyli jeszcze raz o zbiórkach publicznych „Wielki Finał Orkiestry...”, tym razem w kontekście podatków.

Bardziej szczegółowy wstęp znajduje się w notce: O wyższości WOŚP nad prawem podatkowym Rzeczypospolitej cz 1. Napisałem tam, że moje zawiadomienia będą dotyczyły braku reakcji organów podatkowych RP na uszczuplenia podatkowe na kwotę ok. 13 mln zł. Niestety ze smutkiem muszę napisać, że bardzo się pomyliłem. Jest tego zdecydowanie więcej.
Czytelnikom zamierzającym umieszczać komentarze do notki szczególnie polecam zawartą tam dla Instrukcję dla czytelników zamierzających umieszczać komentarze...

Piszę jak jest.
Xxxxxxx 11 luty 2015 r.

Andrzej Rxxxxxxx
ul. Xxxxxxxxxxx xxx
00-000 Xxxxxxxx Prokurator Generalny
Rzeczypospolitej Polskiej
Zawiadomienie

Niniejszym wypełniając swój społeczny obowiązek zapisany w art. 304 § 1 k.p.k zawiadamiam o popełnieniu przestępstwa z art. 231 § 1 k.k.

Przedmiotem zawiadomienia są czyny ciągłe popełniane latach 1994 – 2014.

Sprawcami byli Naczelnicy Urzędów Skarbowych właściwych miejscowo dla siedziby Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, dalej Fundacji WOŚP, i/lub podlegli im i działający z ich upoważnienia urzędnicy niższego szczebla.

Sprawcy jako funkcjonariusze publiczni właściwi rzeczowo dla spraw podatkowych zaniedbywali ciążący na nich, z mocy 272 pkt 3 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926, dalej u.o.p. obowiązek dokonywania czynności sprawdzających, mających na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Skutkiem czego nie reagowali na fakt, że w latach 1994 - 2014 Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, dalej Fundacja WOŚP, w składanych organom podatkowym deklaracjach podatkowych CIT-8 za lata 1993 - 2013 podawała nieprawdę co do wysokości osiąganego dochodu podlegającego opodatkowaniu, zaniżała te dochody, a przez to uszczuplała należne Skarbowi Państwa podatki. Brak reakcji sprawców na ten fakty wyrażał się w tym, że nie wszczynali oni postępowań podatkowych mających za cel wydawanie decyzji określających w prawidłowej wysokości podatki ciążące na Fundacji WOŚP.
Podstawy faktyczne dla wszczynania postępowań podatkowych w celu określenia w prawidłowej wysokości należnych od Fundacji WOŚP podatków dochodowych za poszczególne lata wynikały bezpośrednio z porównania treści składanych w latach 1994-2014 przez Fundację WOŚP deklaracji podatkowych CIT-8 i sprawozdań finansowych za lata 1993 - 2013, z treścią składanych przez Fundację WOŚP sprawozdań z działalności za te same lata.

Powyższą ocenę czynów dokonanych przez sprawców oparłem na niżej przedstawionych okolicznościach.

Po pierwsze, okolicznościami znanymi sprawcom z urzędu były:
- treść składanych Fundację WOŚP deklaracji podatkowych CIT-8,
- treść sprawozdań finansowych
- treść sprawozdań z działalności.

Deklaracje podatkowe CIT-8 i sprawozdania finansowe Fundacji WOŚP składane były bezpośrednio do właściwych miejscowo urzędów skarbowych. Obowiązek taki nakłada na fundacje przepis art. 27 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Dz. U. 1992 Nr 21 poz. 86, dalej u.p.d.o.p. Zakres informacji zawartych w tych sprawozdaniach określa treść § 3 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej, dalej r.m.f. z 15 XI 2001(i rozporządzenia poprzedzającego)
Dokumenty te, na podstawie odrębnych przepisów Fundacja WOŚP ogłosiła publicznie.

Sprawozdania ze swojej działalności fundacje składają do wskazanego w statucie ministra z dyspozycji art. 12 ust. 2 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, Dz. U. nr 50, poz. 529, a z mocy art. 12 ust. 3 tej ustawy udostępniają publicznie. Zakres informacji w tych sprawozdaniach określa Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 maja 2001 roku w sprawie ramowego zakresu sprawozdania z działalności fundacji, Dz.U. 1984 Nr 21 poz. 97.

Po drugie, okolicznością znaną sprawcom z urzędu, to jest z treści wskazanych wyżej deklaracji i sprawozdań finansowych, był fakt, że corocznie w latach 1993 – 2103 Fundacja WOŚP korzystała ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p, oraz to, że cały swój dochód zadeklarowała jako zwolniony od podatku na podstawie tego przepisu.
Treść deklaracji podatkowych jest wprawdzie objęta tajemnicą skarbową, ale sprawozdania finansowe fundacji już nie. W zawartych w tych sprawozdaniach rachunkach wyników Fundacja WOŚP wykazywała podatek dochodowy w corocznie w kwocie 0, co oznacza, że taki sam deklarowała w deklaracjach CIT-8. W przypadku podatnika takiego jak fundacja nie prowadząca działalności gospodarczej, u której w zasadzie cały przychód jest jednocześnie dochodem, deklaracja podatku w kwocie zerowej jest tożsama z deklaracją całego dochodu jako wolnego od podatku.

Po trzecie, okolicznością znaną sprawcom z urzędu jest wypracowana przez organa podatkowe RP, w praktyce postępowań podatkowych dotyczących stosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., wykładnia tego przepisu. Wykładnia utrwalona w postaci wielu wydanych w imieniu Ministra Finansów Indywidualnych Interpretacji Podatkowych oraz wyroków sądów administracyjnych. Wykładnia ta wyraża się między innymi w:
- rygorystycznym wymaganiu bezpośredniej i nie budzącej wątpliwości zgodności celów statutowych podatnika z celami określonymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.,
- niedopuszczalności jakiejkolwiek rozszerzającej interpretacji celów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.,
- uznawanie za realizację celów określonych art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. także działań polegających na wspieraniu podmiotów realizujących te cele.

Po czwarte, okolicznością znaną sprawcom z urzędu, to jest z treści wskazanych wyżej sprawozdań finansowych, był cel statutowy Fundacji WOŚP wskazywany przez nią jako podstawa do zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

Cel statutowy Fundacji WOŚP zamieszczany każdorazowo w jej sprawozdaniach finansowych brzmi następująco: działalność w zakresie ochrony zdrowia, polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, i działanie na rzecz poprawy stanu ich zdrowia, jak również na działaniu na rzecz promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Zapisana w statucie Fundacji WOŚP „działalność w zakresie ochrony zdrowia” mieści się w katalogu celów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.
W u.p.d.o.p. brak jest definicji działalności w zakresie ochrony zdrowia. Orzecznictwo sądów administracyjnych w przedmiocie interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., po definicję pojęcia działalności w zakresie ochrony zdrowia sięga do Ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 roku o zakładach opieki zdrowotnej (Dz .U. Nr 91, poz. 408 ), skąd wywodzi, że są to: działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (II FSK 2175/10 – wyrok NSA).
Idąc dalej, ze sprawozdań Fundacji WOŚP w sposób bezpośredni i oczywisty wynika, że Fundacja WOŚP tak rozumianej działalności w zakresie ochrony zdrowia samodzielnie nie wykonywała i nie wykonuje, co prowadzi bezpośrednio do wniosku, że tylko dochody, które Fundacja WOŚP wydatkowała na wspieranie podmiotów wykonujących działalność w zakresie ochrony zdrowia, mogły być objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. I odwrotnie, dochód Fundacji WOŚP wydatkowany na rzecz podmiotu nie prowadzącego działalności w zakresie ochrony zdrowia nie mógł być objęty zwolnieniem od podatku dochodowego. Pomijając oczywiście dochody wydatkowane na pokrycie kosztów administracyjnych fundacji.

Po piąte, okolicznością znaną sprawcom z urzędu, to jest z treści wskazanych wyżej sprawozdań finansowych, był fakt, że corocznie w latach 1993 – 2013 Fundacja WOŚP istotną część swoich dochodów wydatkowała na rzecz podmiotów nie prowadzących działalności w zakresie ochrony zdrowia. Były to wydatki na coroczne organizowanie zbiórki publicznej o nazwie „Wielki Finał Orkiestry...”. Bez najmniejszej wątpliwości wydatki te nie służyły działalności w zakresie ochrony zdrowia. Nie były też wydatkami na pokrycie kosztów administracyjnych Fundacji WOŚP. Były to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów w postaci ofiar uzyskiwanych z organizowanych zbiórek publicznych. Pomijam tu fakt bezprawności takiego sposobu osiągania przychodów.
W sensie podatkowym, czyli przepisów u.p.d.o.p., Fundacja WOŚP nie mogła swojego dochodu pomniejszać o te wydatki (koszty), ponieważ nie prowadzi ona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807, co zresztą deklarowała we wskazanych wyżej sprawozdaniach i co oznacza, że wydatki na organizowanie zbiórek publicznych o nazwie „Wielki Finał Orkiestry...” Fundacja WOŚP finansowała ze swojego dochodu, a jej dochód w tej części, jako nie wydatkowany na cel statutowy, nie podlegał zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

W sprawozdaniach finansowych za lata 2004 -2013 Fundacja WOŚP wykazała, pokryte ze swojego dochodu, wydatki na organizowanie zbiórek publicznych o nazwie „Wielki Finał Orkiestry...” w kwocie 22,4 mln zł. Podatek dochodowy od tej kwoty to 4,3 mln zł. Za lata 1993 – 2003 podatek należny od, sfinansowanych z dochodów, wydatków na organizowanie zbiórek publicznych o nazwie „Wielki Finał Orkiestry...” zapewne był nie mniejszy niż 50% tego za lata 2004 – 2013, czyli wynosił nie mniej niż 2,1 mln zł (średnia stawka podatku w tamtych latach to 31%, a od 2004 roku 19%.) Razem wynosi to 6,4 mln zł.

Pisałem to już w poprzednich zawiadomieniach, ale dla jasności wywodu powtórzę.
Do ujawnienia wyżej wskazanych okoliczności i dokonania wskazanej ich prawidłowej interpretacji w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego w zupełności wystarczają elementarne kompetencje, uprawniające do podjęcia się wykonywania czynności sprawdzających w rozumieniu art. 272 u.o.p..W takim stanie rzeczy umyślność winy sprawców nie powinna budzić wątpliwości. Nie ma tylko jasności co do postaci tej winy. Na podstawie znanych mi okoliczności nie jestem w stanie stwierdzić, czy sprawcy po prostu nie dokonywali czynności sprawdzających, co by wskazywało na winę umyślną z zamiarem ewentualnym, czy też sprawcy te czynności sprawdzające wykonywali, ale celowo nie reagowali na niezgodność ustalonego stanu faktycznego z przedstawionymi dokumentami, co by wskazywało na winę umyślną z zamiarem bezpośrednim. W przypadku pierwszym i drugim, można jeszcze rozpatrywać motywację sprawców, to znaczy czy działali oni z własnej woli, czy z polecenia przełożonych.

Interes publiczny, na szkodę którego działali sprawcy, to przychody podatkowe Skarbu Państwa.
Wskazani sprawcy nie dopełnili swoich obowiązków służbowych wobec 6,4 mln. zł narażonych na uszczuplenie należności podatkowych Skarbu Państwa. Z uwagi na pięcioletni okres przedawniania się zobowiązań podatkowych Skarb Państwa należności w kwocie 3,7 mln zł, oraz należne od tej kwoty odsetki ustawowe, utracił bezpowrotnie.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że w świetle mojego zawiadomienia z 14 stycznia 2015 roku, w którym zawiadomiłem o niedopełnieniu obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych, polegającym na braku reakcji na defraudację przez Fundację WOŚP ofiar uzyskiwanych ze zbiórek publicznych i w sytuacji kiedy ofiary te stanowią znaczącą większość „przychodów” Fundacji WOŚP, powstaje istotny problem prawny. Problem prawny sprowadzający się do pytania: Czy Rzeczpospolita Polska, demokratyczne państwo prawne może pobierać podatek od „dochodów” pochodzących z defraudacji ofiar uzyskiwanych z organizowanych, za pozwoleniem tego państwa, zbiórek publicznych? Sam nie potrafię udzielić sobie odpowiedzi na to pytanie. Liczę na to, że odpowiedzi tej udzieli właściwy rzeczowo prokurator.

Powody, dla których składam to zawiadomienie do Prokuratora Generalnego RP są dwa.
Po pierwsze, jestem przekonany, że współsprawcami, w formie podżegania, mogą być wysokiej i najwyższej rangi funkcjonariusze rządu RP właściwi do spraw finansów publicznych, zatem składając zawiadomienie w prokuraturze niższego szczebla mógłbym uchybić ich godności, a tego chciałbym uniknąć.
Po drugie, spodziewam się, że gdy moje zawiadomienie trafi w końcu do właściwego miejscowo i rzeczowo prokuratora, to wyda on postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa na podstawie obowiązującego w państwie typu Ch.. D... i Kamieni Kupa dogmatu, że: „Wszyscy obywatele są równi wobec prawa, jednak niektórzy są równiejsi”. Przywołaną tu ocenę stanu państwa polskiego sformułował polityk rządzącej koalicji, co może wzbudzać pewną niepewność co do jej rzetelności. Nie ukrywam, że składając to zawiadomienie liczę przynajmniej na to, że diagnozę stanu państwa polskiego postawioną przez min. Sienkiewicza potwierdzi mi na piśmie niezawisły i niezależny Prokurator RP. Oczywiście za aprobatą niezawisłego i niezależnego Prokuratora Generalnego RP.