Notka ta, to kontynuacja publikacji moich zawiadomień kierowanych do Prokuratury Generalnej RP.
Dzisiaj o księgowaniu zdefraudowanych ofiar uzyskanych ze zbiórek publicznych o nazwie „Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy”.
Bardziej szczegółowy wstęp znajduje się w notce: O wyższości WOŚP nad prawem podatkowym Rzeczypospolitej cz 1.
Czytelnikom zamierzającym umieszczać komentarze do notki szczególnie polecam zawartą tam Instrukcję dla czytelników zamierzających umieszczać komentarze...
Piszę jak jest.
Xxxxxxx 25 luty 2015 r.
Andrzej Rxxxxxxx
ul. Xxxxxxxxxxx xxx
00-000 Xxxxxxxx Prokurator Generalny
Rzeczypospolitej Polskiej
Zawiadomienie
Niniejszym wypełniając swój społeczny obowiązek zapisany w art. 304 § 1 k.p.k zawiadamiam o popełnieniu przestępstwa z art. 231 § 1 k.k.
Przedmiotem zawiadomienia są czyny ciągłe popełniane latach 1994 – 2014.
Sprawcami byli Naczelnicy Urzędów Skarbowych właściwych miejscowo dla siedziby Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, dalej Fundacji WOŚP, i/lub podlegli im i działający z ich upoważnienia urzędnicy niższego szczebla.
Sprawcy jako funkcjonariusze publiczni właściwi rzeczowo dla spraw podatkowych zaniedbywali ciążący na nich, z mocy 272 pkt 3Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926, dalej o.p.obowiązek dokonywania czynności sprawdzających, mających na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Skutkiem czego nie reagowali, w sposób prawem przewidziany, na fakt, że w latach 1993 - 2013 Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, dalej Fundacja WOŚP, nierzetelnie prowadziła swoje księgi rachunkowe. Nierzetelność ta przejawiała się w tym, że Fundacja WOŚP obejmowała zapisami księgowymi zdarzenia, które w rzeczywistości nie miały miejsca, mając za cel wprowadzenie do legalnego obrotu zdefraudowanych ofiar pieniężnych uzyskiwanych z organizowanych zbiórek publicznych.
Brak reakcji sprawców na te fakty wyrażał się w tym, że:
- nie wszczynali oni postępowań podatkowych mających za cel określenie zgodnej
ze stanem faktycznym wysokości zobowiązań podatkowych Fundacji WOŚP,
- nie wszczynali postępowań karnych skarbowych na podstawie art. 61 Ustawy
z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy Dz.U. 1999 Nr 83 poz. 930,
dalej k.k.s,wprowadzającego odpowiedzialność karną za nierzetelne prowadzenie
ksiąg rachunkowych,
- mając taki obowiązek wynikający z art. 304 § 2 k.p.k., nie zawiadamiali prokuratora
o popełnianiu przez Fundację WOŚP przestępstwa z art. 77 Ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości Dz.U. 1994 Nr 121 poz. 591, dalej u.o.r., polegającego na
podawaniu w księgach rachunkowych nierzetelnych danych.
Podstawy faktyczne dla wszczynania wyżej wskazanych postępowań podatkowych, karnych skarbowych i karnych wynikały bezpośrednio z treści składanych w latach 1994-2014 przez Fundację WOŚP sprawozdań finansowych i z faktów powszechnie znanych.
Powyższą ocenę czynów dokonanych przez sprawców oparłem na niżej przedstawionych okolicznościach.
Po pierwsze, okolicznościami znanymi sprawcom z urzędu była treść sprawozdań finansowych
Fundacji WOŚP za lata 1993 – 2013. Sprawozdania te Fundacja WOŚP składała bezpośrednio do właściwych miejscowo urzędów skarbowych. Obowiązek taki nakłada na fundacje przepis art. 27 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Dz. U. 1992 Nr 21 poz. 86, dalej u.p.d.o.p. Zakres informacji zawartych w tych sprawozdaniach określa treść § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej, dalej r.m.f. z 15 XI 2001.
Dokumenty te, na podstawie odrębnych przepisów Fundacja WOŚP ogłosiła publicznie.
Po drugie, jak to dokładnie przedstawiłem w moim zawiadomieniu z 14 stycznia 2015 roku, Fundacja WOŚP jako organizator corocznych zbiórek publicznych pod nazwą Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, każdorazowo defraudowała ofiary uzyskiwane w wyniku tych zbiórek, w ten sposób, że ofiary te przeznaczała na swoją działalność zamiast na cele określane w decyzjach administracyjnych stanowiących pozwolenia na przeprowadzanie tych zbiórek.
Po trzecie, prawo polskie w obrocie cywilnym przewiduje jedynie dwie formy przysporzenia pieniężnego. Są to spadek i umowa. Anonimowych ofiar pieniężnych uzyskiwanych w wyniku zbiórek publicznych żadną miarą nie można uznać za uzyskane w drodze nabycia spadku lub w drodze realizacji postanowień umowy.
Po czwarte, Fundacja WOŚP, jako organizator zbiórek publicznych „Finał WOŚP”, każdorazowo przekazywała ofiary uzyskiwane w wyniku tych zbiórek Fundacji WOŚP jako osobie prawnej. Fundacja WOŚP faktycznie włączała te ofiary w skład swojego majątku (aktywów) i wykorzystywała do prowadzenia swojej działalności statutowej.
Po piąte, Fundacja WOŚP przychody mające swe pierwotne źródło w zbiórkach publicznych zapisywała swoich księgach rachunkowych jako „wpłaty określone statutem”.
Po szóste, art. 20 ust. 2 u.o.r. stanowi, że Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”, a art. 21 ust. 1, że Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej określenie stron dokonujących operacji gospodarczej (nazwy, adresy) i opis operacji oraz jej wartość.
Wyżej wskazane okoliczności bez cienia wątpliwości dowodzą, że żaden zgodny ze stanem rzeczywistym dowód źródłowy na okoliczność rzekomych wpłat określonych statutem nie mógł być wystawiony. Bo jeżeli:
- „wpłaty” miałyby być dokonywane bezpośrednio przez ofiarodawców w zbiórkach
publicznych, to z uwagi na ich anonimowość w dowodzie źródłowym nie można by
wskazać jednej ze stron operacji,
- „wpłaty” miałyby być dokonywane przez organizatora zbiórek publicznych to w opisie
takiej operacji nie można wskazać jej tytułu prawnego, bo organizator zbiórek
publicznych nie będąc właścicielem uzyskanych ofiar nie mógł poczynić z nich
darowizny na rzecz Fundacji WOŚP, a z drugiej strony określane w pozwoleniach
na przeprowadzanie zbiórek publicznych cele tych zbiórek wprost sprzeciwiały się
przekazywaniu uzyskiwanych ofiar na powiększanie majątku Fundacji WOŚP.
Nie mam wprawdzie wglądu w księgi rachunkowe i dowody źródłowe Fundacji WOŚP ale wyżej wskazane okoliczności pozwalają mi bez cienia wątpliwości twierdzić, że podawane w księgach rachunkowych Fundacji WOŚP dane odnośnie wysokości „wpłat określonych statutem” są nierzetelne. Suma tych wykazanych w księgach rachunkowych Fundacji WOŚP, a w rzeczywistości nie mających miejsca, „wpłat określonych statutem” to ok. 500 mln zł za lata 1993 – 2013.
Z punktu widzenia prawa podatkowego tak zaksięgowane przychody Fundacji WOŚP kwalifikują się jako przychody z nieujawnionego źródła, co z kolei może kwalifikować je do opodatkowania na specjalnych zasadach.
Pisałem to już w poprzednich zawiadomieniach, ale dla jasności wywodu powtórzę.
Do ujawnienia wyżej wskazanych okoliczności i dokonania wskazanej ich prawidłowej interpretacji w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego i u.o.r. w zupełności wystarczają elementarne kompetencje, uprawniające do podjęcia się wykonywania czynności sprawdzających w rozumieniu art. 272 u.o.p..W takim stanie rzeczy umyślność winy sprawców nie powinna budzić wątpliwości. Nie ma tylko jasności co do postaci tej winy. Na podstawie znanych mi okoliczności nie jestem w stanie stwierdzić, czy sprawcy po prostu nie dokonywali czynności sprawdzających, co by wskazywało na winę umyślną z zamiarem ewentualnym, czy też sprawcy te czynności sprawdzające wykonywali, ale celowo nie reagowali na niezgodność ustalonego stanu faktycznego z przedstawionymi dokumentami, co by wskazywało na winę umyślną z zamiarem bezpośrednim. W przypadku pierwszym i drugim, można jeszcze rozpatrywać motywację sprawców, to znaczy czy działali oni z własnej woli, czy z polecenia przełożonych.
Sprawcy działali na szkodę interesu publicznego jakim niewątpliwie jest zaufanie obywateli do organów państwa. Twierdzenie to opieram na konstatacji, że podobnie jak ja inni obywatele Rzeczypospolitej Polskiej mogli z łatwością zauważyć opisane wyżej działania Fundacji WOŚP i co gorsza brak reakcji na nie wskazanych w zawiadomieniu sprawców. Fundacja WOŚP jest w społeczeństwie powszechnie znana, a informacja o wskazanych wyżej jej działaniach jest łatwo, za pośrednictwem sieci Internet, dostępna publicznie.
Najprawdopodobniej sprawcy działali też na szkodę interesu publicznego rozumianego jako zgodne z prawem wypełnianie przez podatników ich zobowiązań podatkowych względem Skarbu Państwa.
Powody, dla których składam to zawiadomienie do Prokuratora Generalnego RP są dwa.
Po pierwsze, jestem przekonany, że współsprawcami, w formie podżegania, mogą być wysokiej i najwyższej rangi funkcjonariusze rządu RP właściwi do spraw finansów publicznych, zatem składając zawiadomienie w prokuraturze niższego szczebla mógłbym uchybić ich godności, a tego chciałbym uniknąć.
Po drugie, spodziewam się, że gdy moje zawiadomienie trafi w końcu do właściwego miejscowo i rzeczowo prokuratora, to wyda on postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa na podstawie obowiązującego w państwie typu Ch.. D... i Kamieni Kupa dogmatu, że: „Wszyscy obywatele są równi wobec prawa, jednak niektórzy są równiejsi”. Przywołaną tu ocenę stanu państwa polskiego sformułował polityk rządzącej koalicji, co może wzbudzać pewną niepewność co do jej rzetelności. Nie ukrywam, że składając to zawiadomienie liczę przynajmniej na to, że diagnozę stanu państwa polskiego postawioną przez min. Sienkiewicza potwierdzi mi na piśmie niezawisły i niezależny Prokurator RP. Oczywiście za aprobatą niezawisłego i niezależnego Prokuratora Generalnego RP.
Inne tematy w dziale Polityka
