Od dzisiaj rozpoczynają się obchody tybetańskiego Nowego Roku, który wypada w pierwszy dzień po nowiu pierwszego miesiąca kalendarza tybetańskiego.
Nazwa oznacza nowy rok. Lo = rok, gsar = nowy.
Jest to 2150 rok tybetański. Data rozpoczęcia nowego roku jest uzależniona od strefy czasowej, w której się znajdujemy.
W tym roku Tybetański Nowy Rok obchodzony jest 21 lutego. Obchodzony jest przez 15 dni, przy czym główne obchody odbywają się w pierwszych trzech dniach. Są nimi tańce, zawody konne i łucznicze, pikniki oraz palenie ognisk na szczytach wzgórz.
Wraz z ustanowionym w 1409 roku Wielkim Świętem Modlitw (Monlam) Losar jest jednym z dwóch najważniejszych świąt buddyjskich w Tybecie.
Jego data jest zmienna i wypada często około chińskiego Nowego Roku.
Tybetańczycy udają się do klasztoru, aby odprawiać nabożeństwa i składać dary mnichom.
O wschodzie słońca wierzący oddają cześć Buddzie, obracają młynki modlitewne i recytują mantry... Wystrzeliwują również petardy, aby odstraszyć złe duchy.
Ponadto w tym dniu tradycyjnie członkowie tej samej rodziny ofiarowują sobie prezenty.
Organizowany jest również rodzinny poczęstunek, podczas którego serwowane są bułeczki zwane khapse o kształcie ucha podobne do naszych faworków. Podawane jest chang będący fermentowanym napojem bardzo popularnym wśród Tybetańczyków.
Zapalane są lampki maślane, aby modlić się za rodzinę.
Ofiara światła jest wsparciem ogromnej siły dla spełnienia życzeń i pomyślności w życiu.
Każda rodzina wywiesza flagi modlitewne i przygotowuje wino jęczmienne.
W Nowy Rok Tybetańczycy wstają wcześnie i po kąpieli zakładają nowe ubrania.
Następnie składają hołd bogom i ofiary przed domowym ołtarzem. Te ofiary, które zwykle mają kształt zwierząt i demonów, są zrobione z pasty.
Nazywają się tormami. Wytwarzane są z prażonej mąki jęczmiennej (tsampa), zmieszanej z wodą w celu utworzenia pasty, która ma kształt wydłużonego stożka.
W świątyniach przed zbliżającym się Tybetańskim Nowym Rokiem przygotowywane są maślane rzeźby.
Masło z mleka jaka pochodzące od dri - samicy jaka. Jest niezbędnym pokarmem na wyżynach Azji Środkowej, które nie nadają się do hodowli krów mlecznych. Masło jest ważnym produktem handlowym, dawniej często zastępującym pieniądz. Ofiarowywany jest też w dużych ilościach klasztorom, zużywa się je jako paliwo do lamp, do wytwarzania rzeźby i jako pokarm dla mnicha.
Oprócz hodowli dla mleka, domowego jaka hoduje się na wyrób masła. Tybetańczycy robią herbatę, dodając mleko jaka, masło i sól do czarnej herbaty, aby zrobić tradycyjny napój, który wzmacnia pijących przed rozrzedzonym, zimnym powietrzem Himalajów.
Masło jaka odgrywa kluczową rolę podczas Festiwalu Wyrobów Maślanych, odbywającego się w pierwszym miesiącu kalendarza tybetańskiego w Lhasie.
Ofiarowuje się kolorowe kłosy jęczmienia pochodzące z wyżyn tybetańskich.
Na noworocznym targu towarów wszędzie można spotkać sprzedawców przybyłych z terenów rolniczych.
Suszona papryczka chili Qamdo, mleko Shigatse i baranina, suszone mięso jaka, tybetańska wieprzowina, prażone nasiona oraz suszone i świeże owoce rozświetlają noworoczny targ swoimi osobliwościami.
Na nowy rok wytwarzane są maślane kwiaty będące jednym z „Trzech Cudów Sztuki” klasztoru Kumbum. Po tybetańsku nazywają się „孜扎” („Zī zhā”)
Jest to różnorodność artystycznych arcydzieł, takich jak posągi Buddy, figury, pejzaże, pawilony, ptaki i zwierzęta, kwiaty i drzewa.
Kwiat z ghee wywodzi się z religii Yongzhongben, najstarszego buddyzmu Zhang Zhung w Tybecie.
Legenda podaje kiedy w 641 roku księżniczka Wencheng udała się do Tybetu, aby poślubić króla Songtsena Gampo, przywiozła ze sobą posąg Buddy Siakjamuniego i poświęciła go w świątyni Jokhang.
Ten posąg Buddy nie miał korony. Tsongkhapa (uczony, szanowany nauczyciel i założyciel gałęzi gelug buddyzmu tybetańskiego) przedstawił strażnika Dharmy w kształcie lotosu na głowie posągu Buddy, szal na jego ciele i bukiet maślanych kwiatów. Stąd pochodzenie kwiatów maślanych.
Maślane kwiaty to szczególna forma sztuki rzeźbiarskiej.
Ich produkcja jest podzielona na kilka etapów. Trawy, liny konopne, tyczki bambusowe, patyki itp. służą do mocowania „szkieletów” o różnych kształtach, dużych i małych do podstawowego tworzonego modelu.
Pierwszym materiałem do formowania jest użycie starych maślanych kwiatów zdemontowanych w poprzednim roku, zmieszanych z popiołem roślinnym i wielokrotnie ubijanych w celu uzyskania masy formierskiej o dobrej ciągliwości i dużej elastyczności. Następnie owijane wokół szkieletu, aby jeden po drugim skompletować precyzyjne kształty.
Metoda formowania jest podobna do rzeźby z pasty lub z gliny.
Drugi proces przy kształtowaniu kwiatów polega na dodaniu różnych pigmentów mineralnych do maślanej masy oraz nadaniu kszałtów.
Stosowany jest również proszek z dodatkiem złota i srebra. Aby powstały czerwone kwiaty z zielonymi liśćmi, można bezpośrednio użyć kolorowego oleju.
Aby masło nie topiło się i nie zdeformowało pod wpływem temperatury rąk podczas formowania, mnisi od czasu do czasu wkładali ręce do lodowatej wody. W pomieszczeniu kontrolowana jest temperatura 0°C.
Cały proces produkcji jest bardzo trudny, większość mnichów może też doznać odmrożeń na rękach.
Podczas ostatniego procesu kwiaty maślane są instalowane przy ołtarzu za pomocą żelaznych drutów i mocowane na kilku dużych drewnianych deskach lub w specjalnych doniczkach.
Masło powstaje z mleka. Na wyrób 1 kg masła potrzeba 20 litrów mleka.
Te różnorodne arcydzieła sztuki – posągi Buddy, figury, pejzaże, pawilony, ptaki oraz zwierzęta i drzewa, które powstają z masła wywodzą się z religii Yongzhongben, najstarszego buddyzmu Zhang Zhung w Tybecie.
Odłam ten jest starożytną kulturą i królestwem w zachodnim i północno-zachodnim Tybecie, poprzedzającą kulturę buddyzmu tybetańskiego w Tybecie. Kultura Zhang Zhung jest związana z religią Bön , która z kolei wpłynęła na filozofię i praktyki buddyzmu tybetańskiego.
