‘’Rano trzeba jeść jak król, w południe jak kupiec, wieczorem jak biedak’’
Chińska medycyna od dawien dawna uznaje, że właściwe odżywianie jest związane z dobrym zdrowiem. Określone produkty żywnościowe są często zalecane w ramach leczenia pewnych schorzeń. Zwyczaje i rodzaj żywności zależą od regionu, ale w każdym z nich je się trzy razy dziennie. Chińczycy spożywają o wiele więcej warzyw, zbóż i owoców niż mieszkańcy Zachodu. W rzeczywistości nie ma określonego chińskiego jedzenia, z powodu olbrzymiego obszaru jaki zajmuje ten kraj, gdzie klimat i zasoby naturalne są zróżnicowane w zależności od licznych prowincji.
Gdy mówimy o nawykach żywienia, mamy na myśli typowe dania z Pekinu, Yunnan’u, Sichuan’u, Kantonu, znad rzeki Yangzi, Mongolii Wewnętrznej... itd.
Należy dodać, że gotowane i ciepłe jedzenie jest korzystniejsze dla organizmu, ponieważ jest już w formie gotowej dostosowane do szyszego strawienia, w naszym przewodzie pokarmowym.
Nie powinno się spożywać zbyt słodkiej żywności, gdyż cukier osłabia naszą śledzionę.
Z czego składa się posiłek?
Bazą jest ryż lub produkty mączne. Na północy Chin jada się więcej produktów zbożowych, a na Południu więcej ryżu. Mięso, które dla nas jest istotnym elementem jedzenia w chińskiej kuchni spełnia raczej rolę przystawki. Podczas posiłku nie podaje się żadnych napojów (poza uroczystymi bankietami). Dla dobrego trawienia winno się pić pół godziny po posiłku, desery nie istnieją na stole chińskim – można sobie na nie pozwolić poza posiłkiem. Co nie znaczy, że desery są w takiej postaci jak u nas, nic nie mają z naszymi wspólnego. Mogą być słone, pieprzne, kwaśne... Słodkie pokarmy są zazwyczaj zarezerwowane na specjalne okazje lub też wykorzystywane na dodatki do herbaty w herbaciarniach.
Gdy podróżuję po różnych regionach Chin coraz częściej spotykam piekarnie, w których można kupić chleb, ciasta, ciastka i lody.
Herbatę pije sie przez cały dzień. Natomiast podczas posiłku zupa jest jedynym spożywanym płynem. Na Północy ‘’pije’’ się ją po posiłku, na Południu przed posiłkiem. Dlatego też mieszkańcy na Południu są ‘’szczuplejsi’’ niż mieszkańcy Północy. Zupa wypełnia żołądek i sprawia wrażenie sytości. Podczas wyjątkowych okazji pije się wino lub napoje alkoholowe, ale zwykła woda nie jest pita.
ŚNIADANIE
...jest najważniejsze. Słone i pikantne przysmaki stanowią nieodzowne śniadanie, które jest bardzo pożywne i ważne by rozpocząć rodzący się dzień. Tutaj cała paleta przysmaków jest podawana. Dla przykładu: smażone orzeszki ziemne, marynowane warzywa, małe kawałki wieprzowiny w pikantnym sosie i nade wszystko zupa ryżowa, bez której nie mogę dobrze rozpocząć mego dnia na ziemii chińskiej. Można do niej dorzucić gotowaną czerwoną fasolę, kiełki sojii i ostrą papryczkę.
W regionach wiejskich w moich ulubionych prowincjiach Guizhou, Hunnan, Sichuan i Yunnan ostre jedzenie jest ‘’bardzo ostre’’. Doszły mnie wieści, że właśnie w tych prowincjach jest mniej mieszkańców zapadających na okrutną plagę choroby nowotworowej. W Chinach ta pikantność mi sprzyja, dziadek Meibing uprawia na swym poletku ostrą papryczkę. Tutaj jest ona wszechobecna na każdym stole i jest cholernie pieprzna. Specjalnie dla mnie przygotowuje miksturę trochę łagodniejszą, do świeżej krwi drobiowej (kacza jest najlepsza) dodaje prażoną na domowym ogniu papryczkę i oto tak powstaje dodatek do jedzenia.
Jak już wspomniano, ryż jest podstawą posiłku, który się spożywa oczywiście za pomocą pałeczek.
Ryż się je unosząc miseczkę blisko ust, nabierając odpowiednią porcję pałeczkami, jest to oznaka smacznego jedzenia podanego przez panią domu. Gdy natomiast ryż spożywa się z miseczki ustawionej na stole sugeruje to, że strawa nie smakuje. Pozostawieni chociażby ziarenka ryżu jest uznane za niegrzeczność, brak szacunku dla pracy osoby, która go ugotowała.
Każdy ma swoją miseczkę i małą łyżeczkę do zupy.
Mięso i warzywa są umieszczane na okrągłym stole, posiłek spożywa się wspólnie, własnymi pałeczkami biorąc pokrojone kawałki żywności. Zupa również jest spożywana z wspólnej dużej misy, zamiast nalewać każdej osobie oddzielną porcję, każdy sobie nabiera dowolne ilości łyżeczek, które wlewa sobie prosto do ust. Niewtajemniczonym obserwatorom w tradycję chińską wydać się to może niehigieniczne, ale w rodzinie wszyscy sobie są bliscy i takie rozumowanie nie jest brane pod uwagę. Aby ułatwić każdemu dostęp do podanych potraw, chińskie stoły są zazwyczaj okrągłe lub kwadratowe. Mała miseczka służy do wrzucania odpadków, kości i ości. Jednak często można spotkać się z wypluciem kości na podłogę, co jest normalne i przyjęte w restauracjach i w wiejskich izbach. Zamiast serwetki, zmoczony w gorącej wodzie lub na parze mały ręczniczek służy na końcu posiłku do wytarcia ust i rąk.
Zazwyczaj osoba najstarsza pierwsza rozpoczyna jedzenie, potem w/g wieku reszta biesiadników zaczyna jeść. Gdy zupa jest zbyt gorąca ‘’siurpie się’’ pijąc ją z łyżeczki, co nie jest przyjęte na Zachodzie.
Każdy kraj i każdy naród ma swoje nawyki i zwyczaje. Co jest wielkim bogactwem każdego ich mieszkańca.
A to na zakończenie, tytułem deseru:
Inne tematy w dziale Kultura
