Rafał Gan-Ganowicz

Rafał Gan - Ganowicz ur. w 1932 r. w Warszawie. Podczas Kampanii wrześniowej stracił matkę, jego ojciec zginął walcząc w Powstaniu Warszawskim. Po Powstaniu młody Gan - Ganowicz uciekł z transportu w drodze do obozu w Pruszkowie. W 1948 r. został członkiem grupy młodzieży antykomunistycznej. W 1950 roku grupa wpadła. Gan - Ganowicz, ostrzeżony w ostatniej chwili, uciekł do Berlina Zachodniego.

Po trzyletnim pobycie w Niemczech znalazł się we Francji. Został żołnierzem Oddziałów Wartowniczych przy armii amerykańskiej. Równolegle zrobił maturę i zapisał się na studia. Będąc już przekonanym, że w najbliższym czasie nie wyląduje w Polsce na spadochronie, postanawia walczyć przeciw komunistom z bronią w ręku wszędzie tam, gdzie jest to możliwe. W 1965 roku został najemnikiem w Kongo. Został doradcą dowódcy batalionu tzw. Czerwonych Diabłów. W Kongo przebywał przez rok.

Po upadku Czombego wrócił do Europy, a następnie został najemnikiem w Jemenie (1967 r.). Walczył po stronie rojalistów przeciwko promoskiewkim siłom "republikańskim" wspieranym militarnie przez sowietów. Wojnę zakończyło spektakularne zniszczenie przez artylerię rakietową dowodzoną przez Gan-Ganowicza ambasady sowieckiej w stolicy Sanie.

Po wojnie w Jemenie wrócił do Francji i imał się różnych zawodów. Swoje wspomnienia z czasów walki opisał w książce "Kondotierzy". W latach 80-tych po powstaniu "Solidarności" został dziennikarzem sekcji paryskiej radia Wolna Europa. Po stanie wojennym czynnie angażował się w organizowanie transportów dla Polski z Francji. W latach osiemdziesiątych został członkiem Rady Narodowej w Londynie i był jej członkiem do końca jej istnienia.

W 1996 r. Piotr Zarębski rozpoczął realizację filmu o Rafale Gan Ganowiczu pt. Pistolet do wynajęcia, czyli prywatna wojna Rafała Gan-Ganowicza. W lutym 1997 r. na stałe zamieszkał w Polsce. Najpierw w Warszawie a następnie w Lublinie, gdzie mieszkał aż do śmierci. Rafał Gan - Ganowicz zmarł po ciężkiej chorobie 22 listopada 2002 roku, w wieku 70 lat.