Popłuczyny trwającej od ponad siedem dekad rektyfikacji Polski bolszewizmem w postaci rozmaitych lewackich formacji, które starają się utrzymać na poziomie najwyższych społecznych frakcji w Polsce, nie wiedzą czym wypełnić obcy sobie czas przedświąteczny. Stąd igrzyska, których jesteśmy świadkami, w postaci okupowania Sejmu RP, szarpania ministrów i blokowania dróg.
Częściowo oderwani od tego co lubią najbardziej, czyli zagarniania publicznych pieniędzy, eskalują niebezpieczne sytuacje i mnożą księżycowe teorie.
Ostatnio jedną z nich ogłosił znany wszystkim poseł Pierdu-Pierdu, dając wyraz lękowi, że sejmowa większość, powtarzając glosowanie w sali kolumnowej, którego nie sposób w żaden sposób zweryfikować, może doprowadzić do zmiany Konstytucji RP. Jednym słowem strach się bać.
Oczywistym jest, że posłowie sejmowej większości nie mają szans na powtórzenie się takiej sytuacji bez aktywnego udziału opozycji i blokowania mównicy sejmowej oraz fotela marszałka. Może to świadczyć o tym, że istnieje drugie dno straszliwej teorii spiskowej posła Pierdu-Pierdu, który mówi dla zmyły jedno, a tak naprawdę idzie ręka w rękę ze Zjednoczoną Prawicą ułatwiając jej knowania poprzez paraliżowanie prac Sejmu.
Drugie wyjaśnienie jest prostsze i wskazuje, że mamy do czynienia z mocno ograniczonym osobnikiem, który zwyczajnie nie kojarzy kilku następujących po sobie w krótkim czasie faktów. W sytuacji zagrożenia Konstytucji RP, w pocie czoła zredagowanej niegdyś pod czujnym okiem cierpiącego na chorobę filipińską lidera postkomuny, poseł Pierdu-Pierdu powinien – moim zdaniem - próbować być obecnym w dwóch sejmowych miejscach naraz, blokując sejmową mównicę i kontrolując głosowanie w sali kolumnowej. Facet jest młody, zdolny (do wszystkiego), więc gdyby wszedł w kontakt np. z filipińskimi magami, którzy podobno opanowali również tajniki lewitacji, to mogłaby mu się taka sztuka udać.
Pierdu-Pierdu chciałby mieć ciasto i zjeść ciastko. Paraliżować prymitywnymi metodami Sejm z gwarancją pewności, że rządzący nie będą w stanie podjąć jakiegoś skutecznego przeciwdziałania. Jest jak ci górale, którzy zeżarli w chwili głodu Burka, a gdy już sobie podjedli, to stwierdzili z żalem, że gdyby Burek żył, to byłby sobie sobie posmakował kosteczek. Hej!
