Na wstępie zaznaczę, że nie cierpię kłamstw. Podobnie mam negatywny stosunek do manipulacji. Oba zjawiska zawsze wprowadzają zamęt, a jak wiadomo w mętnej wodzie... Z tej przyczyny zawsze staram się opierać o fakty i podchodzę do nich krytycznie. Ale do rzeczy!
Znałem niegdyś człowieka znacznie starszego ode mnie. Miał na imię Eugeniusz i w latach pięćdziesiątych był adiutantem pewnego oficera LWP. Prawie trzydzieści lat temu opowiadał mi pewną historię z roku 1956. Jako młody chłopak w stopniu kaprala został zobowiązany do obsługi pewnej imprezy w jednym z garnizonów na Dolnym Śląsku. Co w tym dziwnego? Przecież "balang" oficerskich świat już widział wiele i jeszcze wiele zobaczy. Ta jednak "bibka" wyróżniała się tym, iż brały w niej udział wyłącznie osoby pochodzenia żydowskiego. Od najstarszego rangą wojaka po towarzyszącą mu kochankę. Rolą Eugeniusza było dbanie o logistykę. Śledź, chleb, ser, wódka... Ale nie tylko. W pewnym momencie otrzymał rozkaz aby wśród dobrze rozgrzanego towarzystwa dokonać zbiórki z udziałem własnej wojskowej czapki z daszkiem. Co ten Eugeniusz zobaczył wtedy zapamiętał na całe życie. Całe gremium jak jeden mąż poczęło z radością wrzucać dolary, funty, złote monety, biżuterię... W ciągu kilku chwil służbowe nakrycie głowy Eugeniusza wypełniło się po sfastrygowane brzegi. Mój dwudziestokilkuletni ówcześnie znajomy nigdy wcześniej i nigdy później nie widział takiego dobra. Pod koniec spotkania cała zawartość służbowej czapki Eugeniusza została przekazana towarzyszce majora ubranego w polski mundur. Na zakończenie posiedzenia wzniesiono toast. Wybaczcie, że nie przytoczę go dosłownie ale jego przesłanie brzmiało mniej więcej tak: "Towarzysze, ja wyjeżdżam. Będę o was pamiętał do końca życia i udzielę wam zawsze wszelkiej pomocy. Wy musicie tu trwać i trzymać ten lud za ryj". Tyle powiedział mi Eugeniusz, człowiek niezwykle oczytany, światły, gardzący konfabulacją, patriota. Wtedy gdy jego młodzieńcze marzenia o służbie dla Polski okazały się niemożliwymi do zrealizowania w realiach PRL odszedł z LWP w stopniu chorążego. Bardzo mi go brakuje.
Ta historia już wiele lat temu uświadomiła mi pewną rzecz. Otóż wiele osób pochodzenia żydowskiego traktowało Polskę jako poligon doświadczalny. Idee Marksa, Lenina i Stalina implementowano we wrogim środowisku. W polskim środowisku. Już na początku lat pięćdziesiątych stało się jasnym, że najkrwawsze represje i demagogia nie są w stanie złamać kręgosłupa społeczeństwu o tysiącletnim doświadczeniu. Eliminacja jednego AKowca, członka BCH, NSZowca czy żołnierza wyklętego, powiększała szeregi przeciwników komuny o kolejne pięć czy dziesięć osób. Co bardziej bystrzy "wprowadzacze" najlepszego w świecie ustroju wyczuli to doskonale i póki czas dawali tzw. nóżkę. Byli jednak i tacy co pozostali.
Wbrew dominującej narracji zostało ich dość sporo. Mimo emigracji z lat pięćdziesiątych, roku 1968 czy wyjazdów z epoki stanu wojennego są dość liczni. Wystarczy poczytać, posłuchać i popatrzeć. Borowski, Dorn, Smolar, Michnik, Schnepf, Blumsztajn, Łuczywo, Safian... Ci oraz wielu, wielu innych praktycznie nie wychodzi z redakcji TVN, GW i - czasem - Polsatu. W 1946 r. zarejestrowało się ich w Polsce prawie 300 tysięcy. Duża grupa odpuściła tę biurokratyczną czynność. Wyjechało sporo ale nie aż tylu. Ci ludzie w przeciwieństwie do np. B. Wildsteina czy Cz. Bieleckiego wciąż są opętani antyludzkimi ideami. Zrobią wiele aby świat zmieniał się zgodnie z ich chorymi wyobrażeniami. My, gospodarze ziem nad Wisłą od prawie piętnastu wieków nie możemy się godzić na to aby kłamstwo i hucpa zwyciężyła prawdę.
Podkreślę, że nie przemawia przeze mnie tzw. antysemityzm. Nie gardzę żadnym człowiekiem. Czarny, czerwony, brązowy może być moim bratem. Nie mogę jednak siedzieć cicho gdy banda grandziarzy stara się zrobić z moich rodaków i ze mnie zwierzęta. To oni (celowo z małej litery) za parszywe działania swoich przodków powinni się wstydzić.
Inne tematy w dziale Polityka
