Po pierwszym odcinku serialu dokumentalnego „Reset” było bagatelizowanie i niby to ujawnianie depesz z wikilekas przez Dominikę Wielowieyską. Po drugim odcinku onetowy ekspert od Rosji Witold Jurasz napisał taki tekst o wizycie Tuska w Moskwie, że właściwie potwierdził tezy Cenckiewicz i Rachonia. Artykuł szybko schowano w strefie tekstów płatnych, a więc zredukowano liczbę czytelników do minimum. Po trzecim odcinku zapanowała - póki co - cisza.
Dokumenty pokazane w „Resecie” to czyste konkrety: notatka ze spotkania Tusk-Putin, stenogram rozmowy Tusk-Bush, pismo z amerykańskiej amabsady omawiające przebieg negocjacji w sprawie tarczy a także wewnętrzna korespondencja w rządzie Tuska, która zdradza, że rząd PO-PSL od początku szukał sposobu na zaniechanie projektu. Obóz „antypis” nie jest mocny w polemikach. Uderzenie medialne mainstreamu nie jest więc merytorycznie wycelowane w zarzuty Cenckiewicza i Rachonia, ale ma polityczny charakter: nie oglądamy TVP INFO i choćby informowali o rosyjskiej inwazji, to nie uwierzymy, póki nie powiedzą o tym w TVN.
Z jednej strony pokazuje to dramatyczną słabość intelektualną opozycji. Gdyby „Reset” był słaby, to eksperci od Rosji mogliby się łatwo z tym dokumentem rozprawić, a jednak boją się ruszyć merytoryki materiału. Opozycja stawia więc na potęgę swoich mediów, na szczelne ściany bańki informacyjnej i odizolowanie swojego elektoratu od ujawnionych faktów. Czy obóz niepodległościowy przebije się z dyskusją wokół polityki Tuska lat 2008-2014? Determinacja w zamilczaniu tematu jest ogromna.
