Potrzeba nienawiści i pogardy

Klincz w jakim znalazło się , przynajmniej w sferze medialnej, polskie społeczeństwo, jest symptomem stanu w jakim znalazła się cała Europa wraz z przyległościami, czyli tymi terenami  na których odcisnęła swą stopę tzw. Cywilizacja Zachodu.

Jak wybrnąć z tej sytuacji? Mainstreamowe media trąbią, że dla zapobieżenia postępującej degeneracji trzeba w pierwszej kolejności wyzbyć się uczucia nienawiści i pogardy dla otoczenia.

Czy to właściwe rozwiązanie?

Proponuję głębiej się nad tym zastanowić. Moją konstatacją jest stwierdzenie, że przeciwnie: trzeba zacząć kierować się nienawiścią i pogardą względem wszystkich tych, którzy burzą ład społeczny i naturalne relacje międzyludzkie oparte na wzajemnym poszanowaniu.

Ci, którzy jątrzą, kłamią, manipulują – powinni być traktowani z należną pogardą.

Nienawiść, w polskim rozumieniu znaczenia słowa, czyli nie nawidzenie – oznacza niechęć do widzenia kogoś o cechach charakteru  sprzecznych ze społecznym odczuwaniem. Tych ludzi po prostu należy usunąć ze sfery publicznej. Każde ujawnienie  i wykazanie, że osoba publiczna kieruje się antyspołecznymi, czy  antynarodowymi celami – powinna  być ze sfery publicznej eliminowana.  Nie ma miejsca na dialog takimi ludźmi.

Dopiero kierując się nienawiścią i pogardą dla fałszu i kłamstwa – możemy dobrze przygotować się do odnowy, której symbolem są zbliżające się święta. Tylko zaś odsunięcie się, oddzielenie i napiętnowanie „przemysłu pogardy” , może dać szansę na przemianę, wszak „łyżka dziegciu kazi smak beczki miodu”. Nie można więc akceptować półprawd i „mniejszego zła”. Trzeba je odrzucić.