Święto to szczególny dzień, w którym człowiek powinien zastanowić się nad celem, jaki został mu wyznaczony. W tym miejscu trudno jest zająć jednoznacznie stanowisko, bowiem nie cel uświęca środki, lecz definiuje jakość życia. Mamy tu do czynienia z kilkoma systemami filozoficznymi, które praktycznie łączą człowieka z Kosmosem, czyli z Wszechświatem.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Platon
W zależności od systemu filozoficznego danej grupy ludzi mamy do czynienia z wyznaniem i jeżeli jest to grupa żyjąca od pokoleń w tym samym miejscu, to wyobrażenia filozoficzne przekazywane są z pokolenia na pokolenie.
Inaczej jest z jednostkami, które wędrują regularnie z miejsca na miejsce. Można powiedzieć, że poznają znacznie więcej, niż przekaz uzyskany w dzieciństwie w środowisku, z którego pochodzą.
Mamy do czynienia z systemami wywodzącymi władzę w społeczeństwie z siłą wyższą, siłą nadaną z mocy nieograniczonej, czasem nazywanej Wszechświatem czy Kosmosem, w niektórych przypadkach będzie to "siła natury" a bardzo często jest to siła pochodząca od Boga czyli Stwórcy całego wszechświata - co też kreuje nam pojęcie "religia" czy też "wyznanie".
Niektóre systemy filozoficzne pozwalają człowiekowi na dokonywanie własnego wyboru pomiędzy Dobrem i Złem, przy czym ocena tego, co jest dobre jako wzór do naśladowania i tego, czego należy unikać jako zła, wiąże się z szerszą wykładnią a sam wybór będzie skutkował nagrodą w postaci życia wiecznego lub też karą wiecznego potępienia. Czas Sądu Ostatecznego jest zapowiedziany w podobny sposób, jak przepowiedziano nadejście Proroka, który wskaże dalszą drogę. Oczywiście, nikt tutaj nie podaje dnia ani godziny a z historii pomiaru czasu wiemy, że różne narody, które przez wieki żyły obok siebie bez żadnych kontaktów, mają własne i niezależne systemy określania upływającego czasu.
Rozwój cywilizacji także był różny w różnych okresach i w różnych miejscach chociaż nawet teraz, już w XXI wieku znamy przypadki egzotycznych społeczności żyjących w miejscach niedostępnych dla białego człowieka, które bronią swojej tożsamości. Nie zmienia to faktu, że na wspólnym terenie może mieszkać społeczność funkcjonująca w różnych systemach wyznaniowych. Czasem jest to współistnienie wzajemnie uzupełniające się, czasem zdarzają się konflikty wynikające z przesłanek religijnych.
https://niezalezna.pl/51806-432-lata-temu-ustanowiono-kalendarz-gregorianski
Wiemy, że każdego ranka słońce wschodzi i zachodzi, że rok ma 365 dni i co pewien czas dodajemy jeden dzień dla wyrównania różnicy czasowej między rzeczywistym położeniem Ziemi w przestrzeni Układu Słonecznego i mechanicznym określaniem upływu czasu, który ma znaczenie w praktyce, chociaż nie jest zgodny z naturalnym ruchem Ziemi obracającej się wokół Słońca.
Godziny upływającego czasu wyznaczają nam dobę, i tydzień a system kalendarza określa nam kolejny dzień w roku - systematycznie od czasu reformy kalendarza i stosownie do skutków kolejnych odkryć świata Natury.
Wyznanie chrześcijańskie pojawiło się już ponad dwa tysiące temu i - podobnie jak było to w pierwszych jego okresach - nadal jest prześladowane przez społeczności innych wyznań.
Tu chciałbym ograniczyć się do idei dnia świątecznego, dnia w którym człowiek wolny składał hołd Bogu, któremu zawdzięcza swoje istnienie. Nie wdając się w szczegółowe dywagacje, normą zasad postępowania Chrześcijanina jest Dekalog, czyli 10 przykazań precyzyjnie określających normy zachowania się w społeczności.
Inne wyznania także mają swoje "święte księgi", które precyzyjnie ustalają nakazy i zakazy obowiązujące ich wyznawcę.
Gdy ponad dwa tysiące lat temu powstał system filozofii chrześcijańskiej, na terenie współczesnej Europy nie było ludzi przekazujących tę wiedzę. Dopiero blisko tysiąc lat później wspólnota plemienna zjednoczyła się pod wodzą Mieszka I, pierwszego notowanego władcy tych ziem, założyciela współczesnego państwa polskiego i ten właśnie przedstawiciel dynastii Piastów w imieniu swojego narodu przyjął chrześcijaństwo jako wyznanie obowiązujące cały jego naród.
Skąd można dowiedzieć się, że właśnie tak było ?
Cóż, dowodu bezpośredniego formalnie nie ma, ale z relacji w innych źródłach wiemy, że władca państwa Polan oddał swój lud w opiekę ówczesnemu papieżowi i określił granice swojego państwa. W piśmie czy też deklaracji miały znaleźć się między innymi ziemie współczesnej Wielkopolski, Śląska, czy też Małopolski a sam akt, znany jako Dagome iudex, jest przypisywany Mieszkowi I z roku około 991. W zasadzie nie zachował się ten dokument do naszych czasów, ale w świadectwach zachowanych w innych archiwaliach kilkakrotnie powoływano się na taki właśnie akt. Oznacza to, że państwo Mieszka I przyjęło chrześcijaństwo jako religię państwową i jednocześnie odrzuciło wszystkie inne wyznania znane na tym terenie. Przyjęto także wzory państwa z obowiązującym już prawem rzymskim.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dagome_iudex
Otwarcie się państwa Polan na cywilizację ogólnoeuropejską otworzyło też dostęp do kultury greckiej, która wtedy była wzorem do naśladowania. Wszystkie nowości pojawiające się w Europie docierały również do Polski, jako nowego państwa podlegającego takim samym prawom, jak w państwach pozostałych. Tworzenie państwa skutkowało przyjęciem prawa zgodnego z wykładnią chrześcijańską i możemy zaobserwować wyraźną zbieżność państwowych norm prawnych z normami wynikającymi z etycznych norm określonych przez chrześcijaństwo.
Jako dzień świąteczny, w państwowym systemie prawnym przyjęto niedzielę - aby poddani mogli uczestniczyć w wydarzeniach religijnych. W ślad za organizacją życia religijnego, status święta państwowego nadano także tym dniom, kiedy obchodzone są uroczystości wynikające z harmonogramu "świąt kościelnych". Nie uwłacza to przyjęciu innych dni jako dni świąteczne, jeżeli wynika to już z organizacji państwa świeckiego.
Chrześcijaństwo nie jest religią "obowiązkową" i "jedyną do akceptacji". Misja chrześcijaństwa polega na przekazywaniu wiedzy opartej na Biblii także innym narodom, które mogły o chrześcijaństwie niczego nie wiedzieć. Misja ta polega na przekazaniu wiedzy i nie wymusza wyrzeczenia się przekonań religijnych wyznawanych wcześniej.
Pewne niepokoje w organizacji państwa i organizacji dużych skupisk ludności sposób obchodzenia święta religijnego. Gwarancja dnia wolnego od pracy pozwala na uczestnictwo w wydarzeniach związanych z chrześcijaństwem, ale też święto kościelne nie jest absolutnym zakazem wykonania niezbędnej pracy. Jest to zrozumiałe i chyba nie wymaga komentarza. Chrześcijanin w dniu świątecznym powinien być wolny od obowiązku wykonywania pracy, ale w przypadkach uzasadnionych nie ma żadnych zakazów czy nakazów absolutnych. Tutaj każdy rozważa we własnym sumieniu, kiedy wykonanie zadania jest pracą w rozumieniu chrześcijańskim a kiedy wykonanie pracy łączy się z sumieniem chrześcijańskim.
W krajach chrześcijańskich mamy bardzo ciekawy układ w dni wolne od pracy - kiedy to świętujący obywatele uczestniczą w różnych wydarzeniach dzięki możliwości oderwania się od obowiązku wykonania pracy.
Tutaj część osób zajmujących się organizacją wypoczynku świątecznego świadczy pracę na rzecz osób wypoczywających od pracy i jest to stan absolutnie normalny - jest to praca na rzecz osób innych w dniu święta państwowego albo też święta wynikającego z przekonań religijnych...
CDN.
