Ostatnio zobaczyłem coś bulwersującego - żona pokazała mi reklamę zabawki przedstawiającej różowego jednorożca, aby mi udowodnić, że fraza "różowy jednorożec" nie jest wymyślonym na poczekaniu oksymoronem. Przekonałem się, że coś takiego funkcjonuje w świadomości dość chyba rozległej subkultury.
Dla mnie Jednorożec zawsze był symbolem najświętszego ze zwierząt mitologicznych. W średniowieczu nawet symbolizował Chrystusa. W literaturze, którą znam, czy w filmie, Jednorożec zawsze jest najczystszym, najdzikszym i najdostojniejszym stworzeniem, posiadającym boskie lub magiczne zdolności takie jak zdolność do uzdrawiania czy teleportacji. Ludzie w obecności Jednorożca czują obezwładniające działanie jago majestatu...
Zabawka, którą widziałem, jest paskudnym badziewnym różowym pluszakiem. Coś takiego moim zdaniem odbiera dzieciom ważny etap rozwoju emocjonalnego - pozbawia ich zdolności głębszego zrozumienia takich pojęć jak majestat czy profanacja.
Tak jak dmuchawa do liści stała się symbolem cywilizacji śmierci, tak różowy jednorożec stał się dla mnie symbolem cywilizacji śmieci.
