Wiosenne rozleniwienie

Minęło już sporo czasu od momentu napisania mojej ostatniej notatki na blogu. Przyznaję, że powodem tej przerwy nie był brak czasu, a raczej zwyczajne lenistwo połączone z dziwnym wrażeniem, że po przegłosowaniu przez parlament ratyfikacji traktatu lizbońskiego polska scena polityczna nie tyle zamarła, co zwyczajnie oklapła.

Wprawdzie Ryszard Kalisz przyznał kiedyś medal policjantowi nadzorującemu śledztwo w sprawie porwania Krzysztofa Olewnika i jest teraz o tym głośno, a Donald Tusk powiedział wczoraj, że w Polsce nie ma i nie będzie tolerancji dla antysemityzmu i przy okazji zapowiedzianej reprywatyzacji zapewne dopiero będzie o tym głośno, to jednak trudno oprzeć się wrażeniu, że telenoweli pod tytułem  „By żyło się lepiej. Wszystkim." zaczyna brakować dramatyzmu.

Wystarczy przypomnieć sobie chociażby do niedawna burzliwe strajki pielęgniarek i lekarzy. A teraz co? Cisza. Cudowna dłoń Donalda potrząsnęła magiczną różdżką i bez rozgłosu rozwiązała ten problem tak, że biały personel znowu może spokojnie i w zadowoleniu robić dobrze pacjentom. Podobnie sprawa ma się z celnikami, nauczycielami, policjantami. Wszędzie sielanka. Wiosna.

Wprawdzie zły Antoni Macierewicz głupoty jakieś straszne o oddanym ojczyźnie Lechu i Bronku opowiada, ale zawsze przecież znajdzie się jakiś zawistnik działający jak w beczce miodu łyżka dziegciu.
Frasuje tym tylko Donalda, który słusznie zauważył, że wskutek jego działania mamy dzisiaj poważne problemy. „Mamy", a więc liczba mnoga, czyli my wszyscy  - obywatele. A nie tylko rządzący.

Szkoda, że zły Antoni nie rozumie tego, że swymi podłymi insynuacjami szkodzi wszystkim naraz i każdemu z osobna.  Tak to już jednak jest, gdy zamiast zalecanej miłości i przebaczania, żądza rozliczeń do serca się wkrada. Bo tak na zdrowy rozum, czy którykolwiek z dwójki sympatycznych wąsaczy mógłby zrobić coś złego dla Polski? Nie sądzę. Nie dość bowiem, że fajne z nich chłopaki, to żaden nigdy nie należał do pisu. Tak czy inaczej dobrze, że media nie poświęcają sprawie tej zbyt wiele uwagi, więc możemy spokojnie cieszyć się wiosną.

W końcu nie od dziś wiadomo, że podejście typu „ciszej nad tą trumną", a mówiąc nowocześniej: "nie w prajm-tajmie", wiele spraw załatwia.