Informatorzy mafii

Richard jest swobodnie zachowującym się człowiekiem tuż po czterdziestce, o długich czarnych włosach, ubranym w jasnobrązową skórzaną kurtkę. Udaje mu się wprowadzić luźną atmosferę, jakby nie działo się nic nadzwyczajnego. Sypiący jak z nut informator to szczupły osobnik o jasnej karnacji noszący złachane dżinsy. Pracuje w kokainowym laboratorium w części dżungli kontrolowanej przez prawicowe bojówki. Jak sam jednak dodaje, gangsterzy, którzy kupują od nich towar, kupują równie chętnie od lewackich partyzantów. „Widzisz, wszyscy przestępcy pracują teraz razem. Chodzi im tylko o pieniądze”, komentuje Richard. Jak twierdzi, Kolumbia boryka się z problemem rebelii kryminalistów, ideologia nie ma tu nic do rzeczy. Richard nakłonił swojego informatora, by opisał mu dokładnie laboratorium, aby policja mogła przeprowadzić na nie nalot. Pyta go, gdzie stoją pilnujący go uzbrojeni ludzie, gdzie przechowywana jest broń, a gdzie znajduje się agregat prądotwórczy oraz jakie mają pojazdy. Chce wiedzieć jak najwięcej, tak by w czasie policyjnej akcji nie było niespodzianek. Tych
informacji nie da się wyciągnąć ze zdjęć satelitarnych. Trzeba je kupić. Jak podaje informator, w pobliżu laboratorium przebywa 60–80 osób. Używają pick-upów Toyoty, a teren patrolują ludzie z kałasznikowami.
Richard robi szkic w notesie i przekazuje zdobyte informacje przez komórkę. Kilka minut później komórka dzwoni i na jego twarzy pojawia się szeroki uśmiech. „misja została zaakceptowana, powiadamia wtyczkę. Udało ci się”. Jeśli akcja się powiedzie, informator otrzyma nagrodę wysokości kilkudziesięciu tysięcy dolarów.
„W tej branży informatorzy dostają dość pieniędzy, by móc się wynieść gdzieś daleko z całą rodziną. musimy oferować im poważne sumy. Oczywiście mogą się też czuć dumni z tego, co dzięki nam robią. Jednak
główną motywacją pozostaje forsa”.

Fragment pochodzi z książki "El Narco", autor: Ioan Grillo, Wydawnictwo Remi, 2012