Prorocze okazały się słowa Maryli Rodowicz śpiewane w piosence „Ale to już było” konkludując charakter narodowy Polski w tej zwrotce:
Ale to juz było, znikło gdzieś za nami
Choć w papierach lat przybyło to naprawdę
Wciąż jesteśmy tacy sami.
Otóż to: WCIĄŻ JESTEŚMY TACY SAMI!!!
We wrześniu 1930 roku Piłsudski rozwiązał parlament, kazał uwięzić i oddać pod sąd posłów opozycyjnych takim przekazem dla sądu:
„Zastrzelę ich (…), gdy sądy /ich/ nie osądzą"!
https://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,26260197,poslowie-to-bydlo-i-scierwo-90-lat-temu-jozef-pilsudski.html
Dzisiaj kiedy niezależny sąd RP z niezawisłym sędzią wydał postanowienie nie w smak Jarosławowi Kaczyńskiemu, to prezes PiS grzmi:
„tacy sędziowie jak Rafał Wagner powinni być usuwani z zawodu”.
„Jarosław Kaczyński ostro skrytykował postanowienie sędziego, który na rok zabronił dziennikarzowi „Gazety Polskiej” publikacji tekstów o szefie PZPN Zbigniewie Bońku. Prezes PiS uważa, że tacy sędziowie jak Rafał Wagner powinni być usuwani z zawodu. Gdy w 2011 r. ten sam sędzia uwzględnił pozew Kaczyńskiego przeciwko "Super Expressowi" to prezes nie miał żadnych zastrzeżeń do jakości jego pracy”.
https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/polska/kaczy%C5%84ski-domaga-si%C4%99-usuni%C4%99cia-s%C4%99dziego-za-zakaz-pisania-o-bo%C5%84ku-kiedy%C5%9B-by%C5%82-zadowolony-z-jego-wyroku/ar-BB18Kckk?ocid=msedgntp
Różnica między postawami marszałka kiedyś a prezesa dzisiaj polega tylko na praktyce realizacji „strategii” rządzenia. Marszałek /w narracji swoich uczuć/ był radykalny do bólu – „rozstrzelać”, zaś prezes cywilizacyjnie współczesny – „usunąć z zawodu”. Natomiast w sferze mentalnościowej obu łączy zgodnoć upodobania do władzy absolutnej. Wszystko w państwie ma być podporządkowane władzy wykonawczej – żadnego rozdziału na: ustawodawczą, sądowniczą i wykonawczą. RZĄDZI JEDNA WŁADZA WYKONAWCZA! Koniec, kropka!
A tak Piłsudski realizował swoją wolę władzy absolutnej przybliżone w tekście Igora Rakowskiego-Kłosa pt. „Hańba Brześcia” w dodatku GW „Ale historia” z 5. Września 2020 r.:
„Życie polityczne w ostatnich miesiącach wyraźnie przyśpieszyło choć parlamentarne ustało. […] Posłowie opozycji zrozumiel, że obóz sanacji z Józefem Piłsudskim na czele dąży do paraliżu parlamentu, a walkę polityczną należy przenieść poza Sejm.
Rok wcześniej ludowcy i chadecy stworzyli Centrolew, sojusz partii opozycyjnych, który domagał się m.in. PRZESTRZEGANIE KNSTYTUCJI, UNIEZALEŻNIENIE SDOWNICTWA OD RZĄDU, ZANIECHANIE PRZEŚLADOWAŃ OPOZYCYJNEJ PRASY I ZAPRZESTANIE FINASOWANIA PARTYJNEJ PROPAGNDY Z FUNDUSZY PUBLICZNYCH.
Kryzys gospodarczy, który rozlewał się po Europie i napięcia narodowościowe we Wschodniej Małopolsce jeszcze wzmacniały antyrządowe nastroje. „Polska znajduje się po czterech przeszło latach pod władzą dyktatury faktycznej Józefa Piłsudskiego; woli dyktatora wykonują zmieniające się rządy; woli dyktatora podlega również Prezydent Rzeczypospolitej; podważane zostało u podstaw zaufanie społeczeństwa do prawa we własnym państwie” – głosił rezolucja wygłoszona 29. czerwca podczas Kongresu Obrony Prawa i Wolności Ludu w Krakowie zorganizowanego przez Centrolew. Manifesrtacja na Rynku Kleparskim zgromadziła co najmniej 25 tys. osób.
Próba opublikowania rezolucji skończyła się jej konfiskatą, a wobec autorów prokuratur wszczęła śledztwo. Krytyka wobec rządu musiała być kolportowana nielegalnie”.
https://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,26260197,poslowie-to-bydlo-i-scierwo-90-lat-temu-jozef-pilsudski.html
Finisz był taki: 10 września 1930 r. wczesnym rankiem wszyscy ważni politycy parlamentarnej opozycji jak: Wincenty Witos, Adam Ciółkosz, Józef Putek, Herman Lieberman, Władysław Kiernik, Korol Popiel, Kazimierz Bagiński, Adam Plgier i inni zostali aresztowani i osadzeni w obozie w Berezie Kartuskiej. Byli sądzeni w procesie brzeskim.
„13 stycznia 1932 r. przed Sądem Okręgowym w Warszawie zakończył się tzw. proces brzeski. Na kary więzienia skazani w nim zostali przywódcy antysanacyjnej opozycji, wśród nich trzykrotny premier Wincenty Witos, Władysław Kiernik, Norbert Barlicki i Herman Lieberman”.
https://dzieje.pl/aktualnosci/rocznica-wyroku-w-procesie-brzeskim
Kto wnikliwie przeczyta tekst „ Hańba Brześcia” i zarzuty ówczesnej opozycji pod adresem sanacyjnego obozu władzy porówna z zarzutami dzisiejszej opozycji wobec dzisiejszego obozu władzy będzie zdumiony podobieństwem, np. obu sytuacji politycznych i zarzutów nieprzestrzegania konstytucji, podporządkowywaniem władzy wykonawczej sądownictwa oraz dalszymi autorytarnymi zapędami ograniczanie obywatelskiej samorządności z terytorialną na czele.
Ostatecznie obecna władza wykonawcza w Polsce już sobie podporządkowała Krajową Radę Sądowniczą, Izbę dyscyplinarną SN, gro sądów rejonowych, media publiczne, itd. Itp. Szykują się zmiany ordynacji wyborczej i plany zmiany konstytucji.
Deklaracje rządzących wydają się potwierdzać pełną determinację na rzecz przemodelowania ustroju Polski na modłę mocno upodobnioną do sanacji Piłsudskiego /sanacja moralna/ umocowana konstytucyjnie 23. kwietnia 1935 r.
Na jej mocy wprowadzono w Polsce system prezydencki o charakterze autorytarnym. Ustawa konstytucyjna została w opinii opozycji uchwalona z naruszeniem przepisów konstytucji marcowej dotyczących zmiany konstytucji i zwierzchnictwa narodu, co było wyrazem autorytarnych tendencji obozu rządzącego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Konstytucja_kwietniowa
Może jednak niepotrzebnie nas niepokoją te analogie Wszak dzisiaj są inne czasy, inna świadomość społeczna, inne uwarunkowania geopolityczne (Unia Europejska) i cywilizacja, co wydaje się uniemożliwić „repetę” II RP.
Pewności jednak nie ma więc lepiej dmuchać na zimne. No to dmuchajmy, bo złe nie śpi!
