foros foros
1161
BLOG

Skąd patologie w dzisiejszej szkole w PL?

foros foros Społeczeństwo Obserwuj notkę 19

Świetny tekst jednego z nauczycieli z polskiej podstawówki/gimnazjum zastanawiający się m.in. nad tym jak to się stało, że zabójstwo w szkole w Marysinie Wawerskim było możliwe:


PYTAM. #ZATRZYMANIA

Siedzę przy kawie. Za oknem deszczowy majowy poranek. Patrzę na niusa, który właśnie wyświetlił mi się w telefonie i przypomina mi się D. D przyszedł do szkoły rejonowej i zawitał do mojej klasy wychowawczej. Dość szybko zorientowałam się, że ów osobnik dysponuje inteligencją w zakresie IQ 1-20, w zależności od bodźców behawioralnych. Nic więc dziwnego, że na zajęciach siedział jak na tureckim kazaniu. Rekompensował sobie stratę czasu bardzo intensywnym życiem towarzyskim. Tak więc rozwalał każdą lekcję, wagarował, wdawał się w bójki, zastraszał młodszych uczniów, pobierał haracze. Ku chwale ojczyzny D został objęty opieką psychologa i pedagoga, wyprodukowano tonę papierów opisujących od prawej do lewej "specyficzne trudności w nauce", założono obywatelowi specjalną teczkę, w której rzeczony kompletował imponujące portfolio dokumentujące własną demoralizację. Nawiązano także specjalny kontakt z Rodzicami, spisano kontrakty, udzielono porad pedagogicznych. D trafił także "za karę" do klasy równoległej. Komentarz dla niewtajemniczonych:dyrektor nie ma prawa zawiesić ucznia ani wyrzucić go ze szkoły. W nowej klasie szybko stał się gwiazdą. Koledzy z zapartym tchem śledzili jego kolejne akcje i totalną bezsilność dorosłych. Wszystkie możliwe organy szkoły nieustająco zaangażowane były w edukację D, a dni bez kolejnej "atrakcji" zaczęto poczytywać za świąteczne. D rozwijał się bardzo dynamicznie uzupełniając CV coraz nowszymi doświadczeniami. Pojawiły się więc problemy z nauką, akty wandalizmu, akcje z używkami - papierosy, alkohol, dopalacze, "maryśka" - którymi D bardzo życzliwie dzielił się z kolegami, zwłaszcza młodszymi, pobierając za to stosowną opłatę. Komentarz dla niewtajemniczonych: nauczyciel nie ma prawa przeszukać ani plecaka, ani rzeczy osobistych ucznia. Takie prawo ma tylko policja. Wyobraźmy sobie komendę policji, która każdego ranka wysyła swoich pracowników do wszystkich szkół w rewirze, by przeszukali plecaki potencjalnie "podejrzanych" o wnoszenie na teren szkoły używek, niebezpiecznych narzędzi, trujących substancji, urządzeń nagrywających itp. Paraliż służby mundurowej gwarantowany. A gdzie są Rodzice? - zapytacie. Otóż rodzice na każdym kroku nam pomagają i wyjątkowo kreatywnie troszczą się o bezpieczeństwo swoich ukochanych "bąbelków". Tu krótka uwaga. Podane niżej przykłady są w 100% autentyczne i wcale nie dotyczą szkoły w środowisku patologicznym. Pewna zapobiegliwa mamusia, obawiając się prześladowania swojego syneczka, zakupiła mu kij baseballowy, który oczywiście dzieciątko przemyciło do szkoły i "dla żartu" wypróbowało na piszczelach kolegi. Troskliwy tatuś kupił synkowi nóż bojowy, którym to latorośl postanowiła rzucać na boisku szkolnym. Myśląc o bezpieczeństwie córki, pewien uroczy ojczulek zakupił dziewczynce gaz pieprzowy. Ta oczywiście postanowiła zademonstrować jego działanie koleżankom. Dbając o karierę naukową dziecka, mamusia zakupiła synkowi arsenał, którego pozazdrościłaby niejedna pracownia chemiczna. Chłopczyk wraz z innymi nasto-geniuszami postanowili uruchomić w szkolnej łazience linię produkcyjną gazów bojowych. Efekt był spektakularny - rozpirzony w drobny mak pisuar, niedoszli chemicy ranni, a na osłodę ewakuacja szkoły i interwencja straży pożarnej. Ale najlepszy był epilog. Mamusia nie tylko nie poniosła "odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez dziecko", ale jeszcze złożyła skargę do kuratorium, że szkoła nie zapewniła bezpieczeństwa jej synowi. Komentarz dla niewtajemniczonych: za bezpieczeństwo uczniów w czasie zajęć odpowiada szkoła i jej pracownicy. Wyobraźcie sobie, jak ogromną odpowiedzialność poniósłby nauczyciel dyżurujący na boisku, gdyby nie zauważył zabawy nożem i ten zamiast w drzewo wbiłby się w czółko innego dziecka. Spróbujcie na boisku zaludnionym przez 1000 osób wyczaić wszystkich autorów kretyńskich pomysłów i tych, którzy właśnie postanowili w trybie natychmiastowym odwiedzić szpital. Powodzenia. Ale wracając do Rodziców naszego bohatera. Ich nienawiść i ataki na szkołę rosły wprost proporcjonalnie do zwiększającego się kalibru wyczynów synka. A chłopak rozwijał się błyskawicznie. Uznał, że właściwie jest mu w szkole bardzo dobrze, że pasuje mu fame - noooo, nie było takiego, który nie słyszał o D. Tak więc zatruwał wszystkim krew, dwa lata z rzędu nie dając nauczycielom szans na wypromowanie go do kolejnej klasy. W międzyczasie pojawiły się sprawy karne, kurator, pisma do sądu pisane przez pedagoga, jakaś rozprawa i wyrok. Negocjacje z rodzicami, by posłali D do ośrodka socjoterapii nic nie dały, bo przecież to "takie dobre dziecko". Pedagog stanął na uszach i gdy tylko D skończył 16 lat, załatwił mu miejsce w OHP. Co z tego, jeśli rodzice zdecydowanie odmówili takiego rozwiązania. Tak więc chcąc nie chcąc bawiliśmy się dalej - D. dokonywał coraz bardziej spektakularnych czynów, my usiłowaliśmy minimalizować straty i chronić własny tyłek. Szkoła zrobiła wszystko, na co prawo jej pozwalało, aby się gościa pozbyć. Tymczasem rodzice rozsyłali skargi do urzędu i kuratorium, a przerośnięty o dwa lata dryblas jakby nigdy nic zasuwał korytarzem między maluchami, demoralizował coraz młodsze dzieci i notorycznie stwarzał sytuacje zagrażające innym. W końcu D z czteroletnim poślizgiem, w wieku lat 17, w wielkich bólach, dzięki nieprzyzwoitemu wysiłkowi wszystkich nauczycieli dotarł do ostatniej klasy i ...przestał uczęszczać na lekcje. Ale żeby było zabawniej - przychodził do szkoły. Tak więc przez kolejne miesiące wszyscy byli postawieni w stan pełnego pogotowia i czujności. Zamiast zajmować się ważnymi sprawami, ciągle monitorowaliśmy, gdzie jest aktualnie D i co robi. O zaciągnięciu go na lekcje nie było w ogóle mowy. Rodzice twierdzili, że w czasie lekcji to nasz problem, policja także była bezsilna. O ile nie łamał prawa - mógł przebywać na terenie szkoły. Poszły kolejne pisma o nierealizowaniu przez D obowiązku szkolnego. Zamiast reakcji sądu i nałożeniu kary na rodziców, D. otrzymał...nauczanie indywidualne. Tym sposobem za dodatkowe pieniądze podatników D. zyskał 6. prywatnych korepetytorów. Zabawa trwała dalej - my przyjeżdżaliśmy na dodatkowe lekcje, D się nie zjawiał. My byliśmy zajęci innymi sprawami (np. wycieczką z klasą) D. radośnie pojawiał się w szkole. W końcu po wielu burzliwych rozmowach z rodzicami, D. postanowił mieć frekwencję minimalną do zaliczenia przedmiotów. Uffff... Udało się gościa jakimś cudem sklasyfikować i wypchnąć ze szkoły na dobre. Możecie wierzyć lub nie, ale prawie całowaliśmy próg szkoły, gdy D dumnie wymaszerował z budynku ze świadectwem. Jakby ktoś jeszcze nie zauważył praca nauczyciela w ogóle nie jest stresująca, a odpowiedzialność zawodowa "porównywalna z odpowiedzialnością pani na kasie w butiku". Pełen lajcik.

***

Dziś w pobliskiej szkole jakiś inny D. zabił człowieka. Na oczach uczniów zaatakował nożem myśliwskim kolegę. Nagle obudzili się politycy, ci sami, którzy jeszcze niedawno twierdzili, że wraz z likwidacją gimnazjów znikną problemy z nastolatkami. Tymczasem uczeń "dobrej szkoły" zabił tego, który był "gimnazjalną patologią". Nie chcę upolityczniać niewyobrażalnej tragedii, która miałaby ten sam wymiar, gdyby sytuacja była odwrotna. Tragiczna, bezsensowa śmierć młodziutkiego człowieka boli zawsze. Dzisiejsze zdarzenie pokazuje jednak coś ważnego, o czym trzeba zacząć mówić bardzo głośno. Pracując z "patologią w gimnazjum" mieliśmy CZAS na poznanie naszych uczniów, rozmowy, bardzo skomplikowane sprawy wychowawcze. Nawet takiego D. udawało nam się jakoś tam trzymać w ryzach. A to był najtrudniejszy przypadek, jaki się trafił. Mogliśmy stosować specyficzne dla nastolatków metody wychowawcze. Teraz też możemy? Nie do końca, bo uczniowie klas VII i VIII nie przeszli mentalnego progu dojrzałości, którym była zmiana szkoły. Zachowują się inaczej niż ich rówieśnicy w gimnazjum. Są dużo bardziej dziecinni, słabsi psychicznie, mniej odpowiedzialni. Musimy uczyć się ich od zera, bo problemy dzisiejszych uczniów ostatnich klas podstawówki to nie są te same problemy, które były 20 lat temu w klasach VII i VIII. I to nie są problemy gimnazjalistów. Na to nakłada się jeszcze przeładowana podstawa programowa, praca w kilku szkołach, by mieć etat, masa lekcji przedmiotowych. Nie ma czasu na rozmowę, na luźny kontakt, który tak naprawdę daje szansę na rozpoznanie sytuacji dziecka. Wszyscy (nauczyciele i uczniowie) żyjemy w biegu i permanentnym stresie.

W medialnym komentarzu do sytuacji usłyszałam, że "kuratorium przeprowadzi kontrolę". Przyjdą panie z kuratorium i będą wertować papiery. Całe tony papierów. Dostaną papierów pod sam sufit i będą zadowolone. Im więcej, tym lepiej. Gdzie sens, gdzie logika? Gdzie jest kuratorium, gdy szkoły piszą rozpaczliwe pisma o wszelkiej maści osobnikach D? Prokurator zapowiedział, że dokładnie zbada, kto jest odpowiedzialny za dzisiejsze wydarzenie. Nie trzeba badać. Jak na prawnika prokurator ma zaskakująco nikłą wiedzę - za wszystkie zdarzenia na terenie szkoły i bezpieczeństwo uczniów w czasie zajęć odpowiada dyrektor. I nie zapomnijmy o nauczycielu, który pełnił w tym czasie dyżur na korytarzu. Wystarczy, że był odwrócony lub na drugim końcu korytarza - ponosi odpowiedzialność. A ja się pytam, gdzie są rozmaite instytucje, wtedy, gdy pisze się kolejne pisma do sądów, gdy zawiadamia się o bierności rodziców. W całej swojej karierze nie słyszałam, by jakiś rodzic poniósł konsekwencje za niewywiązywanie się z obowiązków wychowawczych. Ale cokolwiek próbuje zrobić szkoła, musi mieć zgodę takiego rodzica. Jeśli rodzic się uprze, nie ma bata, by przebadać ucznia i np. zdiagnozować problemy psychiczne. Rodzic też nie ma obowiązku poinformowania szkoły o wynikach badań psychologicznych czy stanie psychicznym dziecka. Tak więc nieletni psychopata ze spokojem może zasiadać w jednej ławce ze swoją ofiarą. Pytam, gdzie są rozwiązania prawne, panie prokuratorze, które dają dyrektorom szansę na odizolowanie zdemoralizowanych uczniów od reszty społeczności szkolnej? Zdziwiony prokurator pyta, jak uczeń wniósł nóż do szkoły. Dość głupie pytanie, jak na prawnika. Może w plecaku? Równie dobrze mógłby wnieść bombę atomową.

Skoro wciąż słyszę, że jesteśmy krajem dobrobytu, gdzie bezrobocie nie istnieje, gospodarka się rozwija i wszystkim żyje się lepiej, to może jeszcze należy dodać, że mamy zaszczytne drugie miejsce w Europie, jeśli chodzi o liczbę samobójstw wśród dzieci i młodzieży? Najmłodszy zarejestrowany polski samobójca miał 7 lat. Przypomnę tylko, że samobójstwo jest efektem ciężkich zaburzeń psychicznych. Wg dr hab. Agnieszki Słopień z Kliniki Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu obecnie szacuje się, że co 3 młody człowiek ma zaburzenia psychiczne, a co 10 kwalifikuje się do leczenia. Oznacza to, że 45 000 uczniów powinno natychmiast trafić do psychiatry. Tymczasem w Polsce jest 416 psychiatrów dziecięcych, co lekko licząc daje 108 pacjentów na głowę. W Warszawie, gdzie wydarzyła się tragedia, zamknięto ostatnio szpitalne oddziały psychiatryczne. Najbliższy jest w Łodzi. Jeden z nowych pomysłów na szkołę zakłada, że to nauczyciel po kursie będzie wstępnie diagnozował psychiatrycznie dzieci. To może najpierw zdiagnozujemy autorów tej wzniosłej idei?

Nie wiem, kiedy świat wokół mnie zrozumie, że polski system szkolnictwa to system obozów koncentracyjnych, w których liczy się dokument, bezsensowna praca, a nie człowiek. Ludzie w szkołach żyją w ciągłym stresie - uczniowie, bo funduje się im katorżniczą pracę w kamieniołomach archaicznej podstawy programowej. Są non stop oceniani, każe się ich za błędy, a nagradza za mechaniczne rozwiązywanie zadań pod egzamin. Nie myśl - pracuj. Tak samo ty, nauczycielu. Goń z zajęć na zajęcia, by przeżyć, bój się wszystkich - kuratorium, dyrekcji, rodziców i dzieci. Bierz na swoje barki gigantyczną odpowiedzialność, produkuj papiery, tłumacz się na każdym kroku. Jedni wpadają w apatię, drugim odbija, inni starają się przeżyć, a jeszcze inni - wybierają ścieżkę ostateczną. Może nad tym w końcu warto się pochylić, zamiast produkować nową listę lektur i zastanawiać się, czy podstawa programowa jest wystarczająco nafaszerowana treściami patriotycznymi.

Chciałabym się obudzić wczoraj w normalnym świecie, gdzie filozof jest filozofem, uczeń uczniem, a nauka wielkim kosmosem do wspólnego odkrywania. I nikt nie próbuje go na siłę zmieścić w klatce dla kanarka. Chciałabym się obudzić wczoraj, w świecie bogatszym o dwóch młodych, szczęśliwych ludzi.

autor: MR blog: Zatrzymania

https://zatrzymania.blogspot.com/2019/05/pytam-zatrzymania.html?spref=fb&fbclid=IwAR2XWjk9mUx45qxQm_8fMj141ad0pJUmT52KpD3Ddj63-mUYU9h4mUS1ixQ

foros
O mnie foros

</ script> WAU_small ('33nm7mbknmq3 ") </ script > a counter

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Społeczeństwo