Barometr wyborcy: Szukam Prezydenta, znajduję fragmenty

Szukać kandydata idealnego? Barometr czasem pokazuje, że łatwiej o Yeti niż o polityka, który pasuje "od A do Z".

 Zegar tyka. Do wyborów pozostało ledwie szesnaście dni, a dla części wyborców krajobraz polityczny wciąż przypomina gęstą mgłę. Jednym z nich jestem ja, który, uzbrojony w narzędzie XXI wieku – wyborczy barometr MyPolitics – postanowiłem sprawdzić, jak moje poglądy korespondują z ofertą kandydatów ubiegających się o urząd prezydenta. Wyniki, jak przyznaje, okazały się... intrygujące, choć dalekie od satysfakcjonujących.

Gdy barometr pokazuje luki: Trudny wybór wyborcy

 Według barometru, ogólna zbieżność poglądów z kandydatami prezentuje się następująco: Artur Bartoszewicz (46%), Grzegorz Braun (42%), Adrian Zandberg (40%), Magdalena Biejat (38%), Marek Jakubiak (35%), Karol Nawrocki (35%), Sławomir Mentzen (33%), Maciej Maciak (30%), Szymon Hołownia (29%), Rafał Trzaskowski (29%), Joanna Senyszyn (21%). Nawet najlepszy wynik, poniżej połowy idealnego dopasowania, pokazuje jasno: nie ma kandydata, który byłby bliski moim poglądom w sposób oczywisty i całościowy.

 Co ciekawe, barometr pozwolił również zdefiniować "wymarzony" profil prezydenta na podstawie udzielonych odpowiedzi. Okazuje się, że idealny lider miałby być w moich oczach jako "Konserwatywny państwowiec". Ktoś, kto widzi w silnym państwie fundament stabilności i obrony tradycyjnych wartości. Ktoś stawiający na bliską współpracę z USA, jednocześnie zachowując zdrowy dystans wobec wpływów Unii Europejskiej. W polityce wewnętrznej – zwolennik silnych instytucji, centralizacji władzy, interwencjonizmu gospodarczego. Energetyka jądrowa, paliwa kopalne i znaczący udział państwa w gospodarce to dla niego klucz do bezpieczeństwa i rozwoju opartego o narodowy interes. Profil wydaje się spójny, ale gdzie szukać takiego kandydata w rzeczywistości?

 Analiza po kategoriach rzuca na ten problem nowe światło. Okazuje się, że kandydaci, choć nie pasują całościowo, mają momenty zaskakująco wysokiej zgodności w konkretnych obszarach:

• Polityka zagraniczna: Tutaj zdecydowanym liderem jest Artur Bartoszewicz z imponującymi 80% zbieżności. Następnie Maciej Maciak (70%) i Karol Nawrocki (48%). Pozostali kandydaci plasują się znacznie niżej, z Zandbergiem i Senyszyn na końcu listy (po 8%).
  
  
• Światopogląd: Ten obszar jest najbardziej rozproszony. Najwyższą zbieżność (42%) notują Rafał Trzaskowski i Szymon Hołownia, a tuż za nimi Marek Jakubiak (41%), Sławomir Mentzen i Grzegorz Braun (po 40%), oraz Magdalena Biejat (40%). Widać, że mój światopogląd jest mieszanką różnych nurtów, nieprzystającą w pełni do żadnego z głównych graczy.
  
  
• Praworządność: Marek Jakubiak osiąga tu bardzo wysokie 75%, wyprzedzając Karola Nawrockiego (60%) i Adriana Zandberga (53%). Co ciekawe, kilku kandydatów (Maciak, Mentzen, Hołownia, Braun) notuje okrągłe 0%, co sugeruje fundamentalne różnice w podejściu do tej kwestii.
  
  
• Polityka krajowa: Grzegorz Braun z 58% wykazuje największą zgodność, choć wynik nie jest przytłaczający. Za nim Sławomir Mentzen (42%) i Artur Bartoszewicz (37%).
  
  
• Gospodarka: To obszar, w którym najlepiej wypadają kandydaci lewicy – Adrian Zandberg (75%) i Magdalena Biejat (63%). Artur Bartoszewicz ma 41%, a inni kandydaci, w tym ci wysoko notowani w ogólnej zbieżności (np. Braun 36%, Mentzen 18%) czy Trzaskowski (zaledwie 10%), prezentują znacznie mniejszą zgodność z moimi gospodarczymi preferencjami.
  
  

 Co wynika z tej szczegółowej analizy? Przede wszystkim to, że polityczna oferta jest fragmentaryczna. Kandydaci często reprezentują silne, choć specyficzne profile, które niekoniecznie łączą się w spójną całość oczekiwaną przez wyborcę o złożonych poglądach. Gdybym szukał "Konserwatywnego państwowca" z silną polityką zagraniczną (Bartoszewicz), sztywnym podejściem do praworządności (Jakubiak) i... interwencjonistyczną gospodarką (Zandberg/Biejat)? Taka hybryda nie istnieje w jednym kandydacie. Kandydaci tacy jak Artur Bartoszewicz czy Grzegorz Braun są stosunkowo blisko w ogólnej zbieżności, ale szczegóły pokazują, że nawet u nich występują znaczące rozbieżności w kluczowych dla mnie obszarach, np. gospodarka czy praworządność. Brak w zestawieniu porównania z takimi postaciami jak Marek Woch czy Krzysztof Stanowski może sugerować, że barometr, choć użyteczny, nie opiera się na kompletnym zestawie kandydatów i pytań, które zawsze będą pewnym uproszczeniem.

Barometr to fascynujące narzędzie, które obnaża paradoks współczesnej polityki. Szukamy liderów, którzy uosabiają nasze ideały w każdym calu, a dostajemy specjalistów od poszczególnych dziedzin, często o sprzecznych z naszymi wizjami w innych obszarach. Mój przypadek nie jest odosobniony – wielu wyborców boryka się z problemem wyboru mniejszego zła, głosowania strategicznego lub po prostu... rezygnacji. Demokracja opiera się na wyborze, ale co zrobić, gdy oferta na stole nie spełnia podstawowych wymagań, nawet po szczegółowej analizie? Pozostaje głosować na kandydata, który ma najwięcej "momentów" zbieżności, licząc, że kluczowe dla nas aspekty jego programu przeważą nad rozbieżnościami w innych. Albo liczyć na to, że barometr się myli, a kandydat po objęciu urzędu okaże się kimś więcej niż sumą swoich testowych odpowiedzi. Nadzieja, jak wiadomo, umiera ostatnia – zwłaszcza w polityce.

| #wybory | #barometrwyborczy | #polityka | #kandydaci | #poglądy | #analiza | #wyborca | #felieton | #redaktorGniadek | #konserwatyzm | #państwowiec | #preferencjewyborcze | #politykakrajowa | #politykazagraniczna | #gospodarka | #praworzadność | #światopogląd |

_{Oprac. redaktor Gniadek}