Źli ludzie bójcie się, bo dobrzy mogą się mścić! Ten film to nic innego jak sfilmowana sprawa Igora Stachowiaka. Pasikowski to pomysłowy twórca i wrażliwy człowiek, a sprawa Igora Stachowiaka (miano jego zatrzymać przez pomyłkę, ale to nie prawda, czytaj: „Paraliż. Sprawa Igora Stachowiaka”, rewelacyjny spektakl we Wrocławiu"), którego zamordowano na wrocławskim posterunku, zapewne dogłębnie nim wstrząsnęła.
Uwaga spoilery ( informacja o szczegółach filmu)!
Ojciec Mateusz (Radosław Wolf) i Angela (pamiętacie tę laskę z poprawczaka z pierwszej części Psów, co zdradziła Franza z Olem?), zostali parą. Tylko czemu ona jakoś tak niepodobna do siebie? Otóż nie zagrała jej Agnieszka Jaskółka, tylko inna niewiasta: Magdalena Wojnarowska. Szkoda, choć do pani Magdaleny nic nie mam.
„Psy III w imię zasad” to dramat/thiller sensacyjny ze świetną rolą Lindy, Pazury i Tomasza Schuchardta – „Ojciec Mateusz” nie pokazał zbyt wiele, ale dobrze, że był.
Mamy tu agentów GRU. Symboliczna jest ostatnia scena, gdy Franc Maurer – Boguś, jesteś genialny – strzela każdemu w łeb (aluzja do Katynia?). Tego wątku właściwie mogłoby nie być, ale scena ma dostarczać odwetowej przyjemności z ukarania potomków morderców polskich oficerów.
Mamy tutaj znakomity dźwięk! To była prawdziwa bitwa i te karabiny maszynowe - to jednaj z najlepszych scen w kinie europejskim! Co za dźwięk, jak to wszystko brzmi i jak wygląda! Wszystko jest świetnie zgrane i zamontowane. Pokazuje, jak zachowują się ludzie, którzy nie mają nic do stracenia. Hardcore. Mściciele kontra przedstawiciele obłudnego państwo i niedziałającego prawa.
W tym filmie skorumpowani policjanci są gorsi niż mafia (właściwie zorganizowane grupy przestępcze, bo mafia to władza, gangsterzy i skorumpowani przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości scaleni w jedno).
Widzimy ludzi, którzy nie mają nic do stracenia, ludzi, którzy są tak wkurzeni, że zabijają, a widz się z tym utożsamia. Sprawiedliwość zatriumfowała. Warto iść do kina na ten film. Widz będzie pozytywnie zaskoczony.
A glosy krytyków? Każdy wie, że krytycy to tacy impotenci, którzy twierdzą, że „wiedzą jak”, tylko, gdy przychodzi „co do czego”, to nic nie potrafią. Próbują zaistnieć poprzez besztanie i mieszanie z błotem czyjejś twórczości. Śmieszni ludzie.
Inne tematy w dziale Kultura
