Jan Bodakowski
Święta Rita, czyli ostatnia deska ratunku dla starych kawalerów i panien
Święta Rita to patronkę rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji, opiekunkę ludzi zrozpaczonych i zdesperowanych. Zakres jej działalności sprawia, że to właśnie tą świętą starzy kawalerowie i stare panny proszą o modlitwę w intencji upragnionego zamążpójścia lub ożenku, o dobrą żoną lub dobrego męża.
Ta włoska święta urodziła się Roccaporena. Imię na chrzcie otrzymała po świętej Małgorzacie (Rita to zdrobniała forma imienia Margarita). Za mąż wydano ją niezwykle wcześnie, bo w wieku lat 12. Przez lata Rita musiała znosić jego zły charakter męża, jednak pod wpływem żony Paolo Mancini zmienił swój charakter. Niestety zmarł po swoim nawróceniu. Szybko też zmarło z powodu zarazy jej dwu synów. Po śmierci męża i synów, w wieku lat 36, Rita wstąpiła do zakonu. Wbrew regule, zabraniającej przyjmować wdowy, w obliczu cudu, siostry augustianki przyjęły Ritę w swoje szeregi. W klasztorze Ricie przypadły najcięższe prace. W związku ze swoją wielką wiarą zakonnica została naznaczona stygmatem, raną od kolca korony cierniowej na czole. Rita zmarła 22 maja 1457 roku, do dzisiaj jej ciało nie uległo rozkładowi. Od czasu jej śmierci za jej wstawiennictwem Bóg dokonał wielu cudów.
Życie świętej można poznać dzięki wydanej przez wydawnictwo Fronda książce „Święta Rita. Życie usłane różami” autorstwa księdza Zbigniewa Sobolewskiego (wykładowcy teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach, autora wielu książek z dziedziny teologii moralnej i teologii duchowości).
Barbara Gruszka-Zych na łamach portalu „Gość pl” stwierdziła, że w pracy księdza Sobolewskiego „bardzo szczegółowo została [...] przedstawiona nie tylko biografia stygmatyczki z cierniem w czole, ale też średniowiecze – epoka, w której żyła, i teologiczne konteksty cudownych wydarzeń ogniskujących się wokół jej osoby”. Zdaniem dziennikarki praca „Święta Rita” „to również autorski, bogato ilustrowany przewodnik po miejscach z” świętą „związanych, a zarazem modlitewnik zawierający słynne modlitwy, które można zanosić za jej wstawiennictwem”.
Autor książki stwierdził w niej, że „kto szuka oparcia w czasach niepokoju, niewątpliwie znajdzie je w postaci św. Rity — boskiej orędowniczki pokoju. Sama doznała prześladowań, dlatego doskonale rozumie potrzeby tych, którzy cierpią z powodu dyskryminacji. Rita pokazuje, że prawdziwym źródłem pokoju jest Jezus Chrystus”.
Zdaniem księdza Sobolewskiego święta „Rita poświęciła się bez reszty dziełu budowy pokoju między ludźmi. […] wiele wycierpiała dla sprawiedliwości. Szczególnie w okresie małżeństwa i wdowieństwa. W małżeństwie płaciła sobą za wierność swoim przekonaniom religijnym głębokiej pobożności. Nie było jej łatwo przekonać męża do swojej hierarchii wartości. […] Jako wdowa wiele wycierpiała z powodu niezrozumienia i wrogości ze strony rodziny i niektórych mieszkańców Roccaporeny, gdyż odrzucała przemoc i wendetę. W tym, co czyniła, Rita wykazała się myśleniem perspektywicznym, a jej ofiara przyniosła błogosławione owoce: zakończyły się waśnie i spory, została przywrócona sprawiedliwość i nastał upragniony przez nią pokój”.
Wyjaśniając przyczyny obecnego kultu świętej Rity, ksiądz Sobolewski stwierdził, że „czciciele Świętej Rity proszą ją o dar odzyskania pokoju w sercu, w rodzinie, sąsiedztwie, niekiedy w miejscu pracy i najbliższym środowisku. Rita pomaga im zrozumieć, że niepokoje biorą się z niespokojnego, podzielonego grzechem serca. Swoim wstawiennictwem otwiera ich na działanie łaski i skłania ku pojednaniu z Bogiem i ludźmi”.
Postać świętej Rity jest niezwykle aktualna. W opinii księdza Sobolewskiego „w czasach chrystofobii [święta] umacnia swoich czcicieli, by wytrwali w prześladowaniach. […] W Ricie znajdują oparcie ci, których najbliżsi wyśmiewają z powodu ich pobożności, praktyk religijnych bądź gorliwości w zachowaniu Dekalogu. Wszystkim im Święta wyprasza dar cierpliwości i przebaczenia, wierności i trwania przy swoich zasadach”.
Jan Bodakowski
