Wielki sukces po ćwierć wieku klęsk - czyli droga życiowa Janusz

 

Jan Bodakowski

Wielki sukces po ćwierć wieku klęsk - czyli droga życiowa Janusza Korwin Mikke

 

Spektakularny sukces w ostatnich wyborach do europarlamentu Janusza Korwin Mikke poprzedziło ponad pół wieku budowania pozycji politycznej w czasach PRL i III RP, i ćwierć wieku nieustających klęsk politycznych w współczesnej Polsce – o czym powinni pamiętać młodzi narodowcy którzy po dwu latach działalności zaliczyli swoją pierwszą spektakularną klęskę.

 

Barwny życiorys Janusza Korwin Mikke przybliżył na łamach wywiadu rzeki z politykiem „Korwin wolnościowiec z misją” wydawca „Najwyższego Czasu” Tomasz Sommer.

 

Janusz Korwin Mikke urodził się 27 października 1942 roku. Do 9 roku życia był komunistą, miał w pokoju pokoju portrety Stalina i Mao. Debiutował w czasopiśmie „Współczesność” którego redaktorem był Putrament a sekretarzem redakcji Piotr Wierzbicki. W 1962 zapisał się do Stronnictwa Demokratycznego (wykreślono go z listy członków w 1983 roku). Dzięki członkostwu w SD miał dostęp do „Biuletynu Specjalnego” w którym publikowano tłumaczenia artykułów z zachodu. Pierwszy raz został aresztowany w 1964 roku za zorganizowanie na Uniwersytecie Warszawskim wiecu w sprawie „Listu 34”. Spędził kilka miesięcy w areszcie.

 

W 1968 za protesty na politechnice siedział w areszcie pół roku. W 1976 założył seminarium „Prawica – Liberalizm – Konserwatyzm” podczas którego kilkadziesiąt osób dyskutowało na tym jaka powinna być prawica. W 1978 wydał swoje pierwsze nielegalne publikacje. Z kolejnych nielegalnych publikacji utrzymywał rodzinę.

 

W 1980 krotko był doradcą w Stoczni Szczecińskiej skąd został wyrzucony za sprzedaż swoich nielegalnych publikacji. Po strajkach był doradcą Solidarności Rzemieślniczej (lokal tej organizacji też wykorzystał do sprzedaży swoich broszur). W stanie wojennym był internowany. Siedział w celi z Gabryjelskim Janowskim. W ośrodku internowania poznał Stanisława Michalkiewicza.

 

W latach 1983-1988 odnosił największe sukcesy jako wydawca. Wydał w sumie 100 tytułów, w nakładach od 500 do 1500 egzemplarzy. W 1987 powołał Stowarzyszenie Polityki Realnej wraz z: Ryszardem Czarneckim, Stefanem Kisielewskim, Stanisławem Michalkiewiczem, Robertem Smoktunowiczem i Andrzejem Sadowskim. W 1990 powstała Konserwatywno Liberalna Partia UPR. W 1991 został jednym z trzech posłów UPR (był inicjatorem ustawy lustracyjnej, zgłosił ją gdy władze Unii Demokratycznej były na objedzie u wizytującego Polskę prezydenta Izraela). Pierwszego rozłamu w UPR miał dokonał według Korwina UOP, drugiego przeciwnicy lustracji.

 

Janusz Korwin Mikke pozostawił po sobie zgliszcza kilku partii: Unii Polityki Realnej, Platformy Janusza Korwin-Mikke, Wolności i Praworządności, UPR-WiP, która przekształciła się w Kongres Nowej Prawicy. Doprowadził swoje partie do wielu klęsk wyborczych. UPR w wyborach 1993 roku zdobył 3,2%. Tylko dwa razy pozwolił UPR startować pod rozpoznawalnym własnym szyldem w wyborach parlamentarnych. Spektakularną klęską była start w 2004 UPR do Parlamentu Europejskiego (1,87%) i 2008 (1,1%).

 

Sam Janusz Korwin Mikke przegrywał wielokrotnie – w 1990 gdy nie zdołał zarejestrować swojej kandydatury na prezydenta, przegrywał w kolejnych wyborach prezydenckich 1995 (2,4%), 2000 (1,43%), 2005 (1,43%), 2010 (2,48%). Przegrał też w dwukrotnie w wyborach uzupełniających do senatu, raz w normalnych wyborach do senatu, dwukrotnie na prezydenta Warszawy - w 2006 (2,26%) i 2010 (3,9%). raz do sejmiku mazowieckiego, i raz w przedterminowych wyborach do sejmiku podlaskiego.

 

Udało Januszowi Korwinowi Mikke ukryć start UPR i doprowadzić do klęsk w wyborach startując pod dziwnymi szyldami. W 1997 roku jako Unia Prawicy Rzeczypospolitej (2,1%). W 2001 z list PO bez jakichkolwiek efektów. W 2005 jako Platformy JKM (1,57%). W 2007 jako Liga Prawicy Rzeczypospolitej (1,3%). Ostatnią klęską Korwina było nie zarejestrowanie swojej partii we wszystkich okręgach w wyborach parlamentarnych 2011 (1,06%).

 

W 2014 niespodziewanie po ćwierć wieku klęsk Janusz Korwin Mikke odniósł spektakularny sukces zdobywając 7,06% poparcia wyborców. Partia Korwina Nowa Prawica przegrała z PiS który zdobył 32,35%, PO popieraną przez 31,29%, SLD mającą 9,55%, i PSL cieszącym się poparciem 7,21%.

 

Klęskę w starciu z Nową Prawicą Janusza Korwin Mikke poniosły: Solidarna Polska Zbigniewa Ziobry 4,04%, Europa Plus - Twój Ruch Palikota 3,45%, Polska Razem Gowina 3,08%, i Ruch Narodowy 1,4%.

 

Historia działań politycznych Korwina Mikke niesie ze sobą wiele optymizmu dla tych którzy dziś są na marginesie polityki, dla tych, których dławi gorycz porażki, i dla tych, którzy nie widzą szans na zaistnienie na scenie politycznej. Sukces może nadejść niespodziewanie po latach klęsk. Warto więc trwać w swoich poglądach nawet gdy dziś są one niepopularne.

 

Jan Bodakowski