W mojej notce z 11 lipca pod tytułem „Lepiej Polakom niż łajdakom” znalazło się następujące stwierdzenie:
„Naciski w kwestii restytucji mienia bezspadkowego ostatnio ucichły. To, że się powtórzą ze wzmożoną siłą, mamy jak w banku. Nawet wiadomo kiedy - zaraz po wyborach, jak już nie zaszkodzi to opozycji. Piranie raz poczuwszy krew, będą dalej płynęły jej śladem.”
Jak już wiadomo, bank dokonał oczekiwanej wypłaty, ale znacznie wcześniej niż się w lipcu wydawało. Co to może oznaczać? Może to oznaczać trzy rzeczy.
Po pierwsze: Wtedy nie było jeszcze wiadomo, że Trump przyjedzie do Polski na obchody 80 rocznicy wybuchu II wojny światowej, a gdy stało się wiadomo, ktoś postanowił zatruć mu tę przyjemność.
Po drugie: Takiej okazji do wzmożenia roszczeń, jak oficjalna wizyta prezydenta USA w kraju, gdzie Niem... serdecznie przepraszam, oczywiście Naziści, dokonali 6-milionowego ludobójstwa (w tym na jednej całej nacji), nie można było przepuścić.
Po trzecie: Zaszkodzić opozycji bardziej niż ona sama sobie szkodzi niepodobna, więc po co odwlekać zbożne dzieło. Platforma i tak przegra wybory. Od wczoraj można to traktować jako oficjalną wiadomość.
Rzecz ciekawa, Izrael tym razem nie poparł formalnie brooklyńskich roszczeń. Jedynie z izraelskich mediów dobiegł subtelny szmer aprobaty. Podobnym szmerem zareagowały media światowe, czyli NYT, WP i GW.
W nieświatowych polskich mediach, nie licząc rutynowych doniesień na temat inicjatywy 88 amerykańskich senatorów, w zasadzie cisza, spokój. Jak się już rzekło w „Lepiej Polakom niż łajdakom”, Polska ma teraz znacznie grubszą skórę niż na początku 2018 roku.
